Η ροτισερί γυρίζει κοντά στη φωτιά, κάνοντας όλο και πιο τραγανή την πέτσα ενός πουλερικού. Tακ, τακ, τακ, μαχαίρια χτυπούν σε μια ξύλινη επιφάνεια, ένας μάγειρας με καθαρή άσπρη ποδιά κοντρολάρει δύο τηγάνια που βγάζουν φλόγες, ενώ μπροστά στον πάγκο μια συνάδελφός του ανοίγει με ταχύτατες κινήσεις των δαχτύλων της ένα ζυμαράκι, βάζει γέμιση, το κλείνει φτιάχνοντας ένα σφιχτό κορδόνι ζύμης και με το φουρνόξυλο το βάζει για ψήσιμο. «Η πίτα μας ετοιμάζεται», λέει η κυρία που κάθεται σε ένα από τα πιο προνομιούχα τραπέζια, μπροστά στο «θέατρο» των επιχειρήσεων του εστιατορίου. Ο τοίχος που υπήρχε μεταξύ μιας ατμοσφαιρικής εστιατορικής σάλας με απαλή μουσική και της κακώς εννοούμενης φρενίτιδας μιας επαγγελματικής κουζίνας έχει γκρεμιστεί εδώ και δεκαετίες.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο.
