Αν ήθελα να συστήσω σε κάποιον τον Μπραϊσ Αλμπορ, θα το έκανα κάπως έτσι: «Από δω ο Μπραϊσ από την Ισπανία. Είναι 28 ετών και ζει στο Μιλάνο, όπου από τον περασμένο Οκτώβριο εργάζεται στον οίκο Versace, για τον οποίο σχεδιάζει τη ready to wear αντρική συλλογή. Σπούδασε σχέδιο μόδας στο St. Martin’s College και μέσα από τη συλλογή για την αποφοίτησή του πέρυσι, την πτυχιακή του εργασία σαν να λέμε, θέλησε να πει κάποιες αλήθειες. Όπως, ότι η αντρική μόδα δεν συνδέεται μόνο με τα ψηλόλιγνα σώματα και τους σμιλεμένους κοιλιακούς. Ότι η ομορφιά βρίσκεται στην κανονικότητα. Ότι δεν υπάρχει κάποιος κανόνας για το ντύσιμο και το φέρσιμο των γκέι αντρών».
Η συλλογή αυτή καθαυτή, αλλά και το ιδιαίτερο casting του, έκαναν αίσθηση. Η γαλλική εφημερίδα Liberation δημοσίευσε την επόμενη κιόλας μέρα μια φωτογραφία από το ντεφιλέ, στην οποία ένας αρρενωπός άντρας με καμπύλες, χωρίς ίχνος αποτρίχωσης και με την κοιλιά του να διακρίνεται από την ανοιχτή καμπαρντίνα, περπατούσε με άνεση και αυτοπεποίθηση που θα ζήλευε και η Κάια Γκέρμπερ. «Γιατί, ενώ μιλάμε για body positivism στη γυναικεία μόδα, αυτή η εικόνα εξακολουθεί να μας σοκάρει; Γιατί τα αντρικά μοντέλα παραμένουν ισχαιμικά ή υπερβολικά γυμνασμένα;» ήταν το σχόλιο της δημοσιογράφου. Με αυτή την αφορμή μίλησα κι εγώ μαζί του. Από το ξεκίνημα κιόλας της κουβέντας μας διαπίστωσα ότι ο Μπράις είναι φιλικός και ενθουσιώδης, γνήσιο παιδί της gen Z που εκπροσωπεί και ταυτόχρονα αμφισβητεί την ποπ κουλτούρα χωρίς καν να το συνειδητοποιεί, ένας άνθρωπος που ψάχνει απαντήσεις, είναι ορμητικός και σε πείθει ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο όλο. Αυτό θέλει, άλλωστε, να κάνει την αλλαγή. Και αν όχι στον κόσμο, σίγουρα στη μόδα.
Μπράις, στο ντεφιλέ της συλλογής για την αποφοίτησή σου από το Saint Martin’s College επέλεξες εύσωμα μοντέλα με καμπύλες, κάτι που δεν συνηθίζεται στην αντρική μόδα. Ήθελες με αυτόν τον τρόπο να περάσεις ένα μήνυμα body positivism ή είναι θέμα αισθητικής προτίμησης;
Επέλεξα ανθρώπους οι οποίοι αντιπροσωπεύουν αυτό που είμαι και τη μόδα που θέλω να κάνω. Δεν πιστεύω σε ταμπέλες, ούτε ενστερνίζομαι τους στιλιστικούς περιορισμούς που επιτάσσει ο διαχωρισμός των φύλων. Και αυτό είναι μόνο η αρχή. Στο μέλλον σκοπεύω να κάνω κάτι μεγαλύτερο, η μόδα μου να είναι συμπεριληπτική με πολλούς τρόπους και από πολλές απόψεις. Για την ώρα, μέσα από αυτούς τους εύσωμους τύπους έδειξα ότι το μικρό μου επιτελείο είναι έτοιμο για αλλαγές στη μόδα!
Ήταν αυτό ένα κίνητρο για να τραβήξεις την προσοχή και να λάβεις δημοσιότητα;
Και ναι και όχι. Εννοώ ότι δεν ήταν προμελετημένο. Αν το σκεφτείς, είναι ίσως και ντροπή να θέλεις να τραβήξεις την προσοχή ανεβάζοντας εύσωμους άντρες στην πασαρέλα. Πρόκειται απλώς για κανονικούς ανθρώπους με κανονικές διαστάσεις σε αντίθεση με τον αντρικό σωματότυπο που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στον χώρο της μόδας.
Πράγματι, ενώ το body positivism κυριαρχεί στη γυναικεία μόδα, στην αντρική συνεχίζουμε να βλέπουμε skinny μοντέλα. Γιατί συμβαίνει αυτό κατά τη γνώμη σου;
Νομίζω ότι χρειάζεται χρόνος. Ο κόσμος δεν έχει εξοικειωθεί με τα plus size αντρικά μοντέλα, ενώ και τα μεγάλα fashion brands πρέπει να φροντίσουν να διαθέτουν νούμερα για κανονικά σώματα στις συλλογές τους. Ακόμη κι αν είναι λίγο δύσκολο να επαναπροσδιορίσουμε την αντρική σιλουέτα, δεν είναι ακατόρθωτο. Μην ξεχνάμε ότι το κανονικό σώμα έχει πάντα ομορφιά, ανεξάρτητα από το φύλο. Αρκεί να πιστέψουμε όλοι σε αυτό και η αλλαγή θα συμβεί.
Βρισκόμαστε κοντά σε αυτή την αλλαγή;
Θεωρώ πως ναι. Ήδη κάποια brands έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν πιο εύσωμα μοντέλα από τα συνήθη. Επίσης, το αγοραστικό κοινό ζητάει μεγαλύτερα αντρικά μεγέθη. Και ο λόγος είναι ότι λίγοι άντρες έχουν τα σώματα που βλέπουμε στις πασαρέλες. Στη μόδα, το τιμόνι το κρατάει η αγορά και η αλλαγή θα έρθει γιατί ο κόσμος απαιτεί από αυτήν κανονικότητα.
Ωστόσο, σημαντικά ονόματα όπως ο Hedi Slimane στον οίκο Celine ή ο Jacquemus προτιμούν τα skinny μοντέλα.
Κάθε οίκος έχει έναν τύπο στον οποίο θέλει να μείνει πιστός για να διατηρήσει την ταυτότητά του. Ο Hedi Slimane, για παράδειγμα, έχει πράγματι ταυτιστεί με τις slim σιλουέτες. Αν θέλεις τη γνώμη μου, όμως, όλοι αργά ή γρήγορα θα στραφούν σε μια πιο συμπεριληπτική προσέγγιση και στην αντρική μόδα, γιατί αυτή είναι η ανάγκη του κόσμου.
Ποια είναι τα δικά σου στάνταρντ αντρικής ομορφιάς;
Η ιδανική ομορφιά για μένα σχετίζεται με την απουσία των στάνταρντ. Ο καθένας είναι όμορφος με τον δικό του τρόπο.
Οι άντρες νιώθουν ανασφάλεια και χαμηλή αυτοεκτίμηση εξαιτίας της ύπαρξης στάνταρντ στη μόδα;
Όχι μόνο οι άντρες. Οποιοσδήποτε βλέπει skinny μοντέλα στις πασαρέλες οίκων, που θαυμάζει να φοράνε ρούχα που θα ήθελε να έχει, νιώθει ελαττωματικός ή ανεπαρκής. Είναι ολόκληρο το οικοδόμημα της μόδας, το σταρ σίστεμ και τα σόσιαλ μίντια που προκαλούν ανασφάλεια στον κόσμο και ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους.
Συμφωνώ με τη μη διάκριση των φύλων, αλλά πρέπει να αναφέρω πως σε ό,τι αφορά το σώμα οι άντρες έχουν υπάρξει λιγότερο ευάλωτοι. Υπάρχει κάπου εκεί έξω ένα αφήγημα που θέλει τον άντρα με καμπύλες να είναι σοφιστικέ ή να ασχολείται με «σοβαρότερα» θέματα από το σώμα του, ενώ την ίδια στιγμή οι περισσότεροι άντρες θεωρούν ότι η γυναίκα «οφείλει» να είναι αδύνατη.
Νομίζω ότι κι αυτό το αφήγημα τείνει να αλλάξει. Θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν πλέον την τάση να φροντίζουν περισσότερο το σώμα τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θέλουν να γίνουν πολύ αδύνατοι ή υπερβολικά γυμνασμένοι. Περισσότερο σημαίνει ότι θέλουν να βελτιώσουν τις συνήθειες και τη διατροφή τους. Από την άλλη, ναι, είναι πιο εύκολο για έναν άντρα να είναι «όμορφος» χωρίς να ακολουθεί τους κανόνες, όπως επίσης ένας μεγάλος αριθμός αντρών εξακολουθεί να μη δείχνει σεβασμό στις γυναίκες οι οποίες δεν ακολουθούν τα συνήθη στερεότυπα ομορφιάς.
Σου αρέσει να δημιουργείς ρούχα για άντρες με καμπύλες, και αυτό μοιάζει κάτι φυσικό για σένα, αφού και ο ίδιος έχεις ανάλογο σώμα. Άρα η προσέγγισή σου στη μόδα έχει να κάνει και με τις προσωπικές σου ανάγκες και εμπειρίες;
Βέβαια. Δεν με εκφράζουν τα brands που απευθύνονται σε skinny ανθρώπους. Θέλω να έχω ίσες ευκαιρίες και πρόσβαση στη μόδα με το σώμα που διαθέτω. Δεν υστερεί σε τίποτα η εικόνα μου από αυτήν ενός υπερβολικά αδύνατου άντρα. Αυτή την πεποίθηση, που μοιράζονται πολλοί άντρες, θέλω να υπηρετήσω μέσα από τις δημιουργίες μου.
Έχεις μιλήσει για αντίθεση ανάμεσα στην παραδοσιακή και την τοξική αρρενωπότητα. Έχεις πει μάλιστα ότι μέσα από τη μόδα σου σου αρέσει να χλευάζεις τη δεύτερη. Μίλησέ μου λίγο πιο συγκεκριμένα πάνω σε αυτό.
Η τοξική αρρενωπότητα ταυτίζεται με αυτό που λέμε «μάτσο». Όλες αυτές οι στερεοτυπικές συμπεριφορές, κουβέντες, ντυσίματα που μπορεί να σε κάνουν νιώθεις περισσότερο ή λιγότερο άντρας για μένα σχετίζονται με την τοξική αρρενωπότητα. Για παράδειγμα στην Ισπανία, ειδικά τα προηγούμενα χρόνια, οι γκέι αναγκάζονταν να φοράνε φαρδιά ρούχα για να μη φαίνονται και να μοιάζουν «cool αρσενικά» προκειμένου να αποφύγουν το μπούλινγκ. Χαζά πράγματα που με προβλημάτιζαν και με απογοήτευαν. Στην πρόσφατη συλλογή που δημιούργησα, λοιπόν, έβαλα αυτόν τον υπέροχο, εύσωμο και αρρενωπό γκέι άντρα που με τα δερμάτινα γάντια του με πέτρες Swarovski μπορεί να σπάσει τα μούτρα όποιου θέλει. Ας πούμε ότι είναι ο τρόπος μου να βγάλω τη γλώσσα σε στερεότυπα που με έχουν «στριμώξει» στη ζωή μου.
Αλήθεια, πώς αποφάσισες να γίνεις σχεδιαστής μόδας;
Όταν ήμουν μικρός, ήθελα να γίνω ορνιθολόγος! Με γοήτευαν τα πτηνά και τα έντονα χρώματα στα φτερά τους. Περνούσα ώρες παρατηρώντας και μελετώντας τα. Μετά, αποφάσισα να γίνω γιατρός, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι το αίμα και οι πληγές με απωθούν. Κάπως έτσι κατέληξα στην αρχιτεκτονική. Όσο σπούδαζα, ήρθα σε επαφή με μια δημιουργική ομάδα ανθρώπων που ασχολούνταν με τη μόδα για να ανταλλάξουμε απόψεις, και από εκείνη τη στιγμή αποφάσισα ότι προτιμούσα να δημιουργώ ρούχα αντί για κτίρια. Από τα 14 μου, πάντως, είχα ανακαλύψει μια ραπτομηχανή στο σπίτι της γιαγιάς μου και κάθε χρόνο ανυπομονούσα να έρθει το καρναβάλι για να ράψω τα κοστούμια που θα φορούσα. Κάπως έτσι άρχισα να γνωρίζω το σώμα μου, κάτι που μέχρι τότε μάλλον δεν είχα παρατηρήσει.
Τι σχέδια κάνεις για το μέλλον;
Για την ώρα δεν κάνω σχέδια, προτιμώ να αφήνω τα πράγματα να συμβαίνουν. Το σίγουρο είναι ότι θέλω να λανσάρω το δικό μου brand με ένα ολοκληρωμένο concept που να υπηρετεί κάθε μορφής συμπερίληψη. Νιώθω τυχερός που έχω την υποστήριξη σημαντικών ανθρώπων από τον κόσμο της μόδας και πιστεύω ότι θα με βοηθήσουν να παρουσιάσω στο ευρύ κοινό όλα όσα ονειρεύομαι. Θα συνεχίσω να δουλεύω σε μεγάλα brands, έτσι ώστε να συλλέξω όσο το δυνατόν περισσότερη γνώση και εμπειρία, την οποία και θα αξιοποιήσω στις μελλοντικές προσωπικές συλλογές μου.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σου;
Να γίνω γνωστός για το ότι έφερα μια αλλαγή στη μόδα – ή, έστω, ότι προσπάθησα.
Ποια είναι η μεγαλύτερη έμπνευση για σένα;
Τρία πράγματα με εμπνέουν και με βοηθάνε να παλεύω για τα όνειρά μου. Το ένα είναι οι «haters». Με τα αρνητικά τους σχόλια για τη δουλειά μου με κινητοποιούν να τους δίνω περισσότερο υλικό και να βελτιώνομαι. Το δεύτερο είναι η αγάπη και η υποστήριξη που λαμβάνω από την οικογένεια, τους φίλους μου και τους ανθρώπους απ’ όλο τον πλανήτη. Και, τέλος, είναι η ανάγκη για αλλαγή που τη νιώθω στο πετσί μου. Η ανάγκη να δημιουργούνται ρούχα που να ικανοποιούν τα σώματα και τις ανάγκες όλων των ανθρώπων και όχι μόνο λίγων.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Μάλλον το να αποτύχω, να ξεχαστώ, να παλέψω για κάτι που δεν θα αφήσει αποτύπωμα. Γι’ αυτό και, πριν κάνω ένα βήμα μπροστά, το σκέφτομαι πολλές φορές και υπολογίζω προσεκτικά τις κινήσεις που θα ακολουθήσουν.
