Η γαστρονομική παράδοση θέλει το πασχαλινό τραπέζι να ξεκινάει από νωρίς: χορτόπιτες, λεπτεπίλεπτα ντολμαδάκια, αυγοσαλάτες από τα αυγά που τσουγκρίστηκαν με μανία από τα παιδιά το βράδυ της Ανάστασης. Φέρνουμε στο τραπέζι μεγάλες σαμπανιέρες ή γυάλινα μεγάλα σκεύη, ακόμα και τις τεράστιες μπακιρένιες κατσαρόλες της προγιαγιάς γεμάτες παγωμένο νερό και πάγο, για να διατηρηθούν κρύα τα τσίπουρα, οι new age ρετσίνες και τα αρωματικά λευκά κρασιά που θα μας κρατήσουν συντροφιά μέχρι να εμφανιστούν τα αμνοεριφάκια της θυσίας.
Οβελίας! Το σήμα κατατεθέν του Πάσχα. Άντε και «λαμπριάτηδες», ψημένα στον φούρνο –στις κληματόβεργες παρακαλώ!– αμνοερίφια όπως συνηθίζουν στα νησιά. Τραγανές πετσούλες, ζουμερό, αρωματικό, πεντανόστιμο ψαχνό. Τα αργοψημένα στη σούβλα εκλεκτά κρέατα απαιτούν στα ποτήρια που θα τα συνοδεύουν Ξινόμαυρα. Απαιτούν μονοποικιλιακά και χαρμάνια, Νάουσες, Γουμένισσες, Ραψάνες. Κρασιά με τανίνες και οξύτητα, που εξισορροπούν τη λιπαρότητα, ενώ ο πλούσιος αρωματικός τους χαρακτήρας, με ώριμα μαύρα φρούτα, λιαστή ντομάτα, μπαχαρικά, συμπληρώνει τη νοστιμιά.
Όταν όμως η σούβλα είναι ανέφικτη ή ανεπιθύμητη και το αρνάκι σιγοψήνεται στον φούρνο, στη γάστρα ή στις κληματόβεργες, τότε έρχονται πληθωρικά ώριμα Αγιωργίτικα, κυκλαδίτικα Μαυροτράγανα, μια θεσσαλιώτικη Λημνιώνα, Cabernet Sauvignon, αλλά και δυναμικά κρητικά και βορειοελλαδίτικα χαρμάνια να ολοκληρώσουν την ευωχία.
Αν τώρα έχετε την τύχη το κατσικάκι να είναι γεμιστό με ρύζι, συκωτάκια και ανοιξιάτικα μυρωδικά, τότε ας προτιμήσουμε λευκά, γεμίζοντας τα ποτήρια με βαρελάτα Ασύρτικα, πλούσια Chardonnay, Κυδωνίτσα, Δαφνί, παλαιωμένο Σαββατιανό.
Όχι, δεν ξέχασα το «αμαρτωλό» κοκορέτσι, που θα ενθουσιαστεί νομίζω με ένα ρωμαλέο ροζέ από Ξινόμαυρο, ένα Tempranillo κόκκινο ή ροζέ, ένα Αγιωργίτικο, ένα χαρμάνι με Syrah.
Κι αν υπάρχει μια συκωταριά, μη βιαστείτε να την τηγανίσετε. Σε ρηχή κατσαρόλα ή σε ταζίν αργοψήστε τη στον φούρνο με λίγο γλυκό κρασί, ένα δαφνόφυλλο κι ένα κομμάτι φλούδα πορτοκαλιού. Σβήστε τη με λίγες σταγόνες βοτανικό gold του Κ. Λαζαρίδη και σερβίρετε με παγωμένο γλυκό κρασί Σάμου.
Υπάρχουν βέβαια και ριζοσπαστικές λύσεις που αγνοούν τα παραδοσιακά, αλλά συντάσσονται με τα γούστα όσων δεν αγαπούν το κρασί. Μπίρες, φίλοι μου! Δυνατές, σκουρόχρωμες lager και ale, εκρηκτικές μοναστηριακές. Πλούσια γεύση από βύνη, πικάντικη, λίγο πικρουλή από τον λυκίσκο, θα δέσει τέλεια με τον οβελία. Για τη γεμιστή εκδοχή αναζητήστε μια δυνατή ξανθιά lager.
Τελευταία, αλλά σε καμία περίπτωση έσχατη, είναι η πρόταση της ρετσίνας. Του απόλυτα παραδοσιακού πασχαλινού κρασιού που ταιριάζει με όλα και που ευτυχώς, χάρη στους ρηξικέλευθους οινοπαραγωγούς, κυκλοφορεί σε φανταστικές εμφιαλωμένες εκδοχές.
Εσείς φροντίστε να κρατήσουν οι χοροί και η αναστάσιμη διάθεση. Χρόνια πολλά!
