Για ποιον είναι εύκολοι οι αποχαιρετισμοί; Είτε στέκεσαι στην είσοδο μιας φοιτητικής εστίας, πριν από πέντε χρόνια, με το πρώτο μέλημα να είναι η διαχείριση των δακρυϊκών αδένων και όχι το σούρσιμο τεσσάρων αποσκευών, είτε βρίσκεσαι στα μηχανήματα επικύρωσης του σταθμού του Ευαγγελισμού. Μέσα σε πέντε χρόνια, τα πάντα αλλάζουν. Άνθρωποι, τόποι, καταστάσεις, συμπεριφορές, σκέψεις και ιδεολογίες. Μόνο αυτές οι τελευταίες αγκαλιές και τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη που σε σπρώχνουν να πας παρακάτω και να κάνεις το επόμενο βήμα δεν παύουν να πληγώνουν.
Η ξαφνική ανακοίνωση του ερχομού του ήταν σαν ένα δώρο-έκπληξη γεμάτο νοσταλγία που έχει τοποθετηθεί μέσα σε ένα πασχαλινό, σοκολατένιο αυγό και αγγίζει χορδές ενός παρελθόντος που δεν είχε πιθανότητες να ξαναγίνει παρόν. Γιατί με τον Σπένσερ –κάτοικο Γουισκόνσιν, πρώην συγκάτοικο στις σπουδές στην Πολωνία– δεν υπήρχαν πιθανότητες να συγκατοικήσουμε μετά τις σπουδές μας. Είχα βεβαιωθεί πως μετά από εκείνον τον αποχαιρετισμό δεν θα άκουγα ποτέ ξανά κουλές ιστορίες για καληνύχτα με παιδικές σκανταλιές, ψάρεμα και κυνήγι γύρω από το Γκριν Μπέι στις ακτές της λίμνης Μίσιγκαν.
Η ιστορία, με την οποία μου συστήθηκε το 2018, αφορούσε τη στιγμή που πέτυχε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο σε μια ελληνική ταβέρνα του Μιλγουόκι και εντυπωσιάστηκε από το ύψος και την ευγένειά του. Αυτές τις ημέρες, μου διηγείται μια άλλη ιστορία για το πώς ο Αντετοκούνμπο είχε αργήσει να φτάσει στο Fiserv Forum για ένα ματς του NBA και έκανε ένα τρελό σπιντάρισμα στους δρόμους του Μιλγουόκι, μέχρι που μια οικογένεια που κατευθυνόταν προς το γήπεδο τον πήρε μαζί της στο αμάξι.
Καθημερινά, ανυπομονεί για τη στιγμή που θα ρουφήξει από το καλαμάκι του την πρώτη γουλιά από το φρέντο «εξπρέσο» της ημέρας. Γουρλώνει τα μάτια από τα πατατάκια και το ποτήρι με νερό που προσφέρονται δωρεάν μαζί με το ποτό, σαν να πρόκειται για κάποιο μάννα εξ ουρανού. Μου μαθαίνει πώς να βράζω λουκάνικα μέσα σε μπίρα και ροδέλες από κρεμμύδια, μια συνταγή που κρατάει από τον 19ο αιώνα –ελλείψει καθαρού νερού– μέχρι και σήμερα, όπου μαγειρεύονται πριν από τους αγώνες του NFL.
Σταδιακά έμαθε και να εκφέρει απορίες, τύπου «πού είσαι;», εξαιτίας ενός γείτονα που βάλθηκε να του εξηγήσει ποιος είναι ο Ευτύχης Μπλέτσας και η ταξιδιωτική του εκπομπή. Βέβαια, ο γείτονας δεν σταμάτησε εκεί. Με αφορμή ένα καγκούρικο Nissan που ανέβηκε την Ευριπίδου με Πάνο Κιάμο στα ηχεία, ο γείτονας τον παρομοίωσε με τη Μαντόνα και τον Μάικλ Τζάκσον…
Αν είχαμε χρόνο, θα του έδειχνα τη Λεωφόρο Κηφισίας με το 550, θα του έλεγα να βγούμε στα στενά πίσω από το Ιπποκράτειο, όπου τον τελευταίο καιρό ανακάλυψα εκείνο το κρυμμένο στέκι στις οδούς Ευήνου και Πυρρή, απότοκο της πανδημίας, ή θα τρώγαμε αποχαιρετιστήρια σουβλάκια στο Καλλιμάρμαρο. Προτιμήσαμε όμως τις ιστορίες. Αυτές που ζούμε και μετά τις γράφουμε.
