Το μόνο που χρειάζεται είναι να βάλεις το κέρμα στη σχισμή, να μπεις στο κουβούκλιο, να πληκτρολογήσεις τον ΑΜΚΑ σου, να ακουμπήσεις τα χέρια σου στην μπλε οθόνη για να σου σκανάρει τα δακτυλικά αποτυπώματα και μετά να περιμένεις υπομονετικά το φανταχτερό χαρτάκι. Εκείνο που έρχεται και σου αποκαλύπτει, μια και καλή, τον προορισμό σου στη ζωή. Και μάλιστα με μία και μόνο λέξη, που μπορεί π.χ. να είναι «Δάσκαλος», «Ιερέας», «Ήρωας», «Γαλαζοαίματος» ή ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Και όχι, δεν έχει καμία σημασία ότι κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς εμφανίστηκε ξαφνικά αυτή η μηχανή, ένα βράδυ, στο τοπικό ψιλικατζίδικο της μικρής αμερικανικής κωμόπολης.
Γιατί είναι ανθρωπίνως αδύνατον να αντισταθείς σε οτιδήποτε ισχυρίζεται ότι μπορεί να σου εξηγήσει το μυστήριο του «ποιος είμαι;» και «πού πάω;». Όπως είναι ανθρωπίνως αδύνατον να μην επηρεαστείς από ό,τι γράφει αυτό το χαρτάκι, ξενερώνοντας αν π.χ. σου επιβεβαιώσει ότι ανήκεις στη χρυσή μετριότητα ή, ακόμη χειρότερα, πέφτοντας στην κατάθλιψη αν συνειδητοποιήσεις ότι θα μπορούσες να κάνεις και παραπάνω πράγματα με τον χρόνο σου σε αυτή τη γη. Αυτό είναι το απλό –αλλά λειτουργικό– κόνσεπτ πίσω από τη νέα ντραμεντί του Apple TV+, η οποία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μ.Ο. Γουόλς, έχει ως «κράχτη» τη χαρακτηριστική φάτσα του Κρις Ο’Ντάουντ (IT Crowd) και ανανεώθηκε για δεύτερη σεζόν πριν καν προλάβουν να προβληθούν τα τρία πρώτα επεισόδιά της.
Το γιατί συνέβη αυτό, το hype και η αναγνώριση δηλαδή, δεν είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβεις. Μιλάμε για μια καλοφτιαγμένη σειρά με καλές προθέσεις, ταλαντούχο καστ και φλασιές μαγικού ρεαλισμού, που επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα του κατά πόσο είναι τελικά η άγνοια ευτυχία και η γνώση (ή η ψευδαίσθηση αυτής) βάρος και κατάρα.
ΙΝFO
Δημιουργός: Ντέιβιντ Γουέστ Ριντ
Βαθμολογία στο Rotten Tomatoes: 94%
Η σειρά στριμάρεται από τo Apple TV+
