Η Αγορά Μοδιάνο, μία από τις ιστορικές κλειστές αγορές της Θεσσαλονίκης, από την οποία ακόμα και εμείς οι ξενομερίτες έχουμε αναμνήσεις, μπήκε πριν από λίγους μήνες στη νέα εποχή της. Ανανεωμένη εκ βάθρων, αποτελεί πλέον το πετράδι στο στέμμα του εμπορικού κόσμου της πόλης. Κομψή, καθαρή, καλοφωτισμένη, άνετη, με όμορφους δρόμους και ακόμα πιο όμορφα μαγαζιά. Διαβαίνοντας τις πύλες της, βρίσκεσαι ξαφνικά σε έναν άλλο κόσμο, σε μια αγορά τροφίμων που θα ήθελες να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλες. Το ξέρω, σας αρέσουν και μου αρέσουν τα ανατολίτικα παζάρια, ανακατεμένα, πολύχρωμα, φασαριόζικα, αλλά ίσως τώρα πια να μου αρέσουν περισσότερο πιο φινετσάτες εμπορικές προτάσεις.
Για να μην τα πολυλογώ, βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη και η πρώτη εξόρμηση ήταν φυσικά στη Μοδιάνο. Για μας τους οινόφιλους, μια βόλτα εκεί δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από την οινοθήκη My Cava. Μια κάβα που η οικογένεια Δημητριάδη δημιούργησε το 1918 με στόχο πάντα τα ποιοτικά κρασιά και ποτά. Μια επιχείρηση με κύριο χαρακτηριστικό την εξωστρέφεια δεν μπορούσε παρά να είναι από τους πρώτους που εγκαταστάθηκε και στην καινούργια αγορά, με ένα κουκλίστικο μαγαζί που δεν άργησε να γίνει στέκι των οινόφιλων της πόλης. Οι δοκιμές, θεματικές και μη, δίνουν και παίρνουν, οι προτάσεις καλύπτουν κάθε ανάγκη και ο αγαπημένος μου φίλος Στέλιος Δημητριάδης βρίσκεται εκεί για να δίνει τον τόνο. «Μας αρέσει να αντιμετωπίζουμε προκλήσεις και να είμαστε ενεργό κομμάτι στην αλλαγή τρόπου ζωής και νοοτροπίας που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη στη Θεσσαλονίκη», μου λέει σερβίροντας για καλωσόρισμα από το υπέροχο dispenser μια δροσερή Ρομπόλα Σαρρή με αρώματα εσπεριδοειδών, mineral χαρακτήρα και εντυπωσιακή πολυπλοκότητα.
Ζήτησα από τον Στέλιο να κάνουμε μια σύντομη βόλτα σε μερικά από τα μαγαζιά της αγοράς, δοκιμάζοντας τα προϊόντα τους και συνδυάζοντάς τα με κάποιο κρασί. Ενθουσιάστηκε και ξεκινήσαμε:
→ 72 H Artisanal Bake House με την υπογραφή ERGON: Δοκιμάζουμε ένα προζυμένιο ψωμί φυσικής ωρίμανσης 72 ωρών, πραγματικό αριστούργημα, που από μόνο του αποτελεί μεζέ για ένα pet nat της Χλόης Χατζηβαρύτη.
→ Meating place Διδασκάλου: Μόνο μοσχάρι διαθέτει αυτό το boutique κρεοπωλείο με τη βιτρίνα που σε κάνει να λιγώνεσαι. Προβληματιζόμαστε με τι θα συνδυάσουμε ένα μπουκάλι 7 κλειδιά Ξινόμαυρο από το Κτήμα Ταζογλίδου στον Τρίλοφο της Νάουσας, μια εντυπωσιακά ιδιαίτερη έκφραση της ποικιλίας.
→ Εντυπωσιακός ο χώρος με τις ψαροκονσέρβες ΤΡΑΤΑ, με τις οποίες ο Μανώλης Παπουτσάκης δημιουργεί σνακ και μεζέδες που σερβίρονται επιτόπου και συνοδεύονται με τα καλύτερα τσίπουρά μας.
→ Άφησα τελευταίο το στέκι που ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά! Cevicheria: Με συντροφιά ένα ιχθυοπωλείο και ένα σούσι μπαρ, ο Ηλίας Κωνσταντινίδης και ο Χρήστος Αρναούτογλου έχουν δημιουργήσει έναν μικρό παράδεισο γεύσεων. Δοκίμασα τα ωραιότερα στρείδια, με σαμπάνια φυσικά! Και τις ωραιότερες κοπές σπαρταριστά φρέσκων ψαριών, πριν ξετρελαθώ με το ceviche, που αποτελεί case study τόσο νοστιμιάς όσο και παρουσίασης. Ο Στέλιος έφερε από τo My cava ένα ροζέ Alie Frescobaldi με κοφτερή οξύτητα, αρωματική φρεσκάδα αλλά και μια υποψία αλμύρας, που ήρθε κι έδεσε με τα ψαρικά μας. Υπόσχομαι να επιστρέψω και για τα υπόλοιπα!
