Μπαίνεις στην επίσημη σελίδα της Yaeji, κουνάς τον κέρσορα του ποντικιού και σε ακολουθεί παντού ένα σφυρί. Υπάρχει κόνσεπτ: Το ντεμπούτο άλμπουμ της έχει τίτλο With a hammer. Αποτυπώνει, όπως διαβάζω, τη σχέση της με το συναίσθημα του θυμού. Υποθέτω ότι η Yaeji έχει αρκετούς λόγους να είναι θυμωμένη, αλλά δεν με πολυνοιάζει, για να πω την αλήθεια. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον βρίσκω στον μουσικό της κόσμο. Στον τρόπο που ανακατεύει ένα σωρό είδη (synth-pop, trip hop, ambient, τζαζ), εμπιστευόμενη τις μελωδίες και την κοριτσίστικη φωνή της (μπορεί να σου θυμίσει την Grimes). Το With a hammer είναι μια πραγματικά ενδιαφέρουσα δουλειά. Ένα άλμπουμ που δεν σε αφήνει να βαρεθείς, ζωηρό, τρυφερό και θυμωμένο μαζί, γεμάτο ηλεκτρονικούς ήχους αλλά και κάποια φυσικά όργανα, ανακατεμένα με φαντασία. Η Yaeji τραγουδά τόσο στα κορεατικά (η καταγωγή της) όσο και στα αγγλικά, αλλάζοντας γλώσσα μέσα στο ίδιο τραγούδι. Εκεί που δεν καταλαβαίνεις τίποτα, ξαφνικά συνδέεσαι μαζί της και ύστερα τη χάνεις πάλι. Άλλωστε και οι ενορχηστρώσεις είναι γεμάτες εναλλαγές. Τα τραγούδια της φτιάχτηκαν για μοντέρνους ανθρώπους με διάσπαση προσοχής, αφηρημένα κορίτσια που ακούν μουσική καθώς σκρολάρουν στο κινητό αναζητώντας πολύχρωμα κολάν. «Το ίντερνετ είπε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να σώσουμε τη μελλοντική γενιά», τραγουδάει στην αρχή του άλμπουμ. ΟΚ! Το σίγουρο είναι πως η ίδια, με έναν δίσκο σαν κι αυτόν, υπενθυμίζει στους παιδικούς της φίλους από την Κορέα ότι υπάρχει ζωή πέρα από τη μέινστριμ λαίλαπα της K-pop. Ας ελπίσουμε να μην επαναπαυτεί και να μη γίνει ποτέ «κανονική».
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Thomas Bangalter – Mythologies
Οι Daft Punk ανήκουν πια στο παρελθόν και ο συνιδρυτής τους μας αναγκάζει τώρα να ακούσουμε μιάμιση ώρα συμφωνική μουσική για μπαλέτο. Κομμάτια εμπνευσμένα από τις Γοργόνες, τις Αμαζόνες, τον Δία και τον Μινώταυρο συγκροτούν ένα άλμπουμ με παλιομοδίτικο εξώφυλλο και μεγαλοπρέπεια, το οποίο δίχασε τους κριτικούς.
