Στο πρώτο της ολοκληρωμένο άλμπουμ, η Iota Phi, κατά κόσμον Ίλια Πατάπη, που έγινε γνωστή πριν από περίπου μία δεκαετία με το ψευδώνυμο Ilia Darlin και τις πειραγμένες ποπ επιτυχίες, μιλάει για την ανάδυση ενός νέου είδους ανθρώπου, του Homo pauperis, μετεξέλιξης του Homo sapiens. Μέσα από τα ηλεκτρονικά ηχοτοπία του, στο σημείο συνάντησης της μουσικής και των εικαστικών τεχνών, φτιάχνει ένα σύμπαν γεμάτο ποιητικές στιγμές.
Πώς εμπνεύστηκες τον Homo pauperis;
Με ενδιαφέρει πολύ η ψυχολογία. Ξεκινάω από τον εαυτό μου και προσπαθώ να μάθω το πώς λειτουργούμε, ως ανθρώπινο είδος. Ένα από τα θέματα που με απασχολούν, από πάντα, είναι η επίδραση του χρήματος – αν είναι η δύναμη, ο φόβος, το υπαρξιακό άγχος που μας κάνει να παθαίνουμε ψύχωση με αυτό. Παράλληλα, πιστεύω ότι έχουμε απίστευτες δυνατότητες, σωματικές και πνευματικές, αλλά, αντί να στραφούμε σε αυτές, βασιζόμαστε στην τεχνολογική υποστήριξη για να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας. Όσο ήμασταν σε καραντίνα, άρχισα να αναρωτιέμαι για το πού θα οδηγηθούμε εξελικτικά. Δεδομένου ότι εστιάζουμε –όχι όλοι και όχι αποκλειστικά– στα υλικά αγαθά, κατέληξα στον Homo pauperis, ως ένα δυστοπικό σενάριο εξέλιξης, όπου οι άνθρωποι θα έχουν στον θώρακά τους έναν μάρσιπο για να αποθηκεύουν τα χρήματά τους.
Από ποιες εικαστικές και μουσικές παραδόσεις άντλησες το υλικό σου;
Είμαι παιδί της εικόνας, χρησιμοποιώ το σοκ. Το ότι μας βάζω να γεννιόμαστε με έναν μάρσιπο είναι λίγο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, κάπως «ανάτριχο». Επίσης, παρότι μπορεί να μην υπάρχει καμία απολύτως συνάφεια με αυτό που κάνω, συχνά επιστρέφω σε ένα βιβλίο για τη ζωή και το έργο του Μαρσέλ Ντυσάν [σ.σ. Ο μηχανικός του χαμένου χρόνου, εκδ. Άγρα]. Μου αρέσει η ελευθερία του, το πώς αντιμετώπιζε τα πράγματα. Μουσικά, έχω χρησιμοποιήσει ήχους από ανακατασκευασμένα αρχαία ελληνικά όργανα. Κι ενώ κάνω ηλεκτρονική μουσική, αυτή ενέχει πράγματα που έχω ακούσει και βγαίνουν από μέσα μου χωρίς να αναλύω το από πού προήλθαν.
Τι σε ώθησε στην ηλεκτρονική μουσική;
Με γοήτευε από πολύ μικρή αυτός ο ήχος, έβαζε κάποιος να ακούσει Prodigy κι εμένα ταραζόταν το είναι μου. Αλλά μου αρέσει και η ποπ, να τραγουδάω αυτό που ακούω. Δεν υπάρχει αντίφαση σε αυτό. Θα σου αναφέρω π.χ. τη Λόρι Σπίγκελ, πρωτοπόρο συνθέτιδα της ηλεκτρονικής σκηνής, που το 1977 ένα κομμάτι της επιλέχθηκε για να ακούγεται στο ανιχνευτικό διαστημόπλοιο Βόγιατζερ, ως αντιπροσωπευτικό των «ήχων της Γης». Η μουσική μέσω της τεχνολογίας μπορεί να είναι ό,τι πιο ανθρώπινο υπάρχει.
Σε απασχολεί το μέλλον της μουσικής στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης;
Ιδεολογικά είμαι υπέρ της εξέλιξης, πιστεύω στις διαφορετικές χρήσεις της τεχνητής νοημοσύνης. Η τεχνολογία υπάρχει για να κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη, ιδανικά για να αξιοποιούμε τον χρόνο μας χωρίς να χρειάζεται να δουλεύουμε για να ζήσουμε. Οι κοινωνίες μας, όμως, είναι δομημένες με τρόπους που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί. Ένα καίριο ζήτημα που ανακύπτει είναι η αναγνώριση των δημιουργών που τροφοδοτούν με έργα τους τα λογισμικά τεχνητής νοημοσύνης. Όσον αφορά τα τραγούδια που έχουν ήδη φτιαχτεί με τη χρήση τους, π.χ. το πολυσυζητημένο ντουέτο της Ριάνα με τον Μπαντ Μπάνι, εμένα, προς το παρόν, μου φαίνονται κοινότοπα.
Είσαι μητέρα ενός παιδιού τριών ετών. Άλλαξε η μητρότητα την κοσμοθεωρία σου;
Ενώ με έχει κάνει να ενδιαφέρομαι περισσότερο για τα πάντα, καθώς νιώθω μια ευθύνη που συμμετέχω στον σχηματισμό της ζωής του παιδιού μου, παράλληλα με ενδιαφέρουν όλα λιγότερο. Για παράδειγμα, μια διαφωνία πάνω στη δουλειά μου που κάποτε θα με πείραζε, στο τέλος της ημέρας δεν θα μετρήσει γιατί θα νιώθω «πλήρης». Και αυτό παρότι συνεχίζω να πολεμάω για ό,τι πιστεύω.
INFO
Στις 28 Μαΐου, η Iota Phi θα δώσει μια συναυλία στο πλαίσιο του TEDxAthens 2023, που θα λάβει χώρα στο ΚΠΙΣΝ. Το άλμπουμ της Homo Pauperis είναι διαθέσιμο σε ψηφιακή μορφή.
