Η δημοσιογράφος Caro Maurer έγινε το 2011 η πρώτη γυναίκα Master of Wine στον γερμανόφωνο κόσμο. Επί 25 ολόκληρα χρόνια εξειδικεύεται στη γαστρονομία και στο κρασί. Συνεργάζεται με πολλά περιοδικά, ανάμεσά τους και το Decanter, διδάσκει στο γερμανικό WSET Diploma και φυσικά είναι ενεργό μέλος της διεθνούς οινικής κοινότητας σε πάρα πολλές δραστηριότητες παγκοσμίως. Συνάντησα για πρώτη φορά την Caro στην Prowein, στο θαυμάσιο master class που έκανε για το Ασύρτικο και σε ένα δείπνο συνταιριάσματος ελληνικών κρασιών, όπου με εντυπωσίασε το πάθος της.
Την περασμένη εβδομάδα συναντηθήκαμε στο Μόναχο, σε μια δράση των Οινοποιών Βορείου Ελλάδος, μαζί με τη διευθύντρια της Ένωσης Οίνων Αποσταγμάτων Βορείου Ελλάδος (ΕΝΟΑΒΕ), Αλεξάνδρα Ανθίδου. Ήταν μια πολύ βροχερή ημέρα, σε ένα ειδυλλιακό τοπίο κοντά στο ποτάμι, σε μια ατμοσφαιρική αίθουσα που οσονούπω θα λειτουργήσει ως εστιατόριο. Οι συμμετοχές πολλές, οι θέσεις κλεισμένες και, παρά την καταρρακτώδη βροχή, δεν έλειψε κανείς: Γερμανοί έμποροι, εστιάτορες, σομελιέ, δημοσιογράφοι. Η Caro, με την άνεση του ανθρώπου που μιλάει για κάτι που όχι μόνο γνωρίζει καλά, αλλά και αγαπάει σε βάθος, το ελληνικό κρασί, αρχίζει την εισαγωγή της από τα πρώτα βήματα της νέας εποχής, με αναφορές στους στυλοβάτες των πρώτων χρόνων, Μπουτάρη, Κουρτάκη, Τσάνταλη, περνώντας στους Χατζημιχάλη, Παρπαρούση, Κατσαρό, Κοκοτό και φτάνοντας στη γενιά των οινολόγων του Μπορντό Γεροβασιλείου και Σκούρα. Μιλάει για την «επανάσταση» των μικρών παραγωγών και τους σομελιέ της δεκαετίας του ’90. Αναλύει τα ΠΟΠ και ΠΓΕ (Προστασία Γεωγραφικής Ένδειξης), κάνει εκτενή αναφορά στη ρετσίνα του άλλοτε και στη ρετσίνα του τώρα. Ξεδιπλώνει με ακρίβεια το προφίλ των ποικιλιών που θα δοκιμαστούν «τυφλά» στη δοκιμή. Μια δοκιμή 12 κρασιών, όλων από οινοποιεία των μελών της Ένωσης Οινοπαραγωγών Βορείου Ελλάδος. Πέντε λευκά κρασιά Ντεμπίνα, δύο Μαλαγουζιές, εκ των οποίων η μία orange, και δύο Ασύρτικα, το ένα δεξαμενής, το άλλο με βαρέλι. Τέσσερα Ξινόμαυρα και ανάμεσά τους ένα blanc de noir. Tέλος, τρία ακόμα κόκκινα, ένα Λημνιό, ένα Τσαπουρνάκο και ένα Βλάχικο. Δοκιμάζω μαζί τους κι εγώ «τυφλά». Τα κρασιά είναι θαυμάσια, προσπαθώ να μαντέψω, δεν πέφτω και πολύ έξω… Η Ντεμπίνα 2022 της Ζοίνος αποσπά πολύ καλά σχόλια από όλους. Η orange Μαλαγουζιά 2021 του Καμκούτη γίνεται αντικείμενο συζητήσεων και η Μαλαγουζιά 2022 του Γεροβασιλείου κλέβει άνετα την παράσταση. Το Ασύρτικο 2021 του Κτήματος Βιβλία Χώρα κόβει το νήμα μαζί με το βαρελάτο Ασύρτικο 2022 της Τέχνης Οίνου. Το blanc de noir 2018 Ξινόμαυρο του Αργυράκη ενδυναμώνει την πίστη μου στο νέο αυτό οινοποιείο, η Ράμνιστα 2018 του Κυρ-Γιάννη δείχνει για μία ακόμα φορά την κλασικότητά της και το Ξινόμαυρο του Κτήματος Άλφα επιβεβαιώνει το τερουάρ του Αμυνταίου. Με ενθουσίασε με την απόλυτη έκφραση των χαρακτηριστικών της ποικιλίας το Ξινόμαυρο 2018 της Αργατιάς. Εξαιρετικό το Λημνιό 2019 Επιφανής από το Άγιον Όρος, ο παιχνιδιάρης Ορός 2019 του Βογιατζή και το πιπεράτο Βλάχικο από το Κατώγι Αβέρωφ στο Μέτσοβο, που απέσπασε επαίνους από τους ξένους δοκιμαστές.
Εύχομαι να γίνονται όλο και περισσότερες τέτοιες δοκιμές σε κάθε γωνιά του κόσμου, για να συνειδητοποιούν οι εκτός των ελληνικών τειχών οινόφιλοι ότι το ελληνικό κρασί έχει κατακτήσει το ποιοτικό στερέωμα.
