Βία, πειθαρχία, ιδρώτας και αδρεναλίνη. Αυτά είναι τα βασικά συστατικά μιας σειράς που φιλοδοξεί να δείξει στον υπόλοιπο κόσμο τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από τη βιτρίνα ενός γιαπωνέζικου αθλήματος με ιστορία 2.000 ετών, που ελάχιστοι από εμάς τους υπολοίπους πραγματικά καταλαβαίνουμε.
Προκειμένου να το πετύχει, το Άδυτο «δανείζεται» με σεβασμό στοιχεία τόσο από τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες όσο και από τον Ρόκι Μπαλμπόα. Με όχημα πάντα τον χαρισματικό πρωταγωνιστή, ο οποίος, προκειμένου να μπορέσει να πληρώσει το νοσοκομείο για τον άρρωστο πατέρα του, δέχεται να αρχίσει να παλεύει. Μην έχοντας αρχικά κανέναν σεβασμό για το άθλημα, τους πρωταθλητές και τις αυστηρές παραδόσεις του. Κάτι που, όπως μπορείτε να φανταστείτε, έρχεται και αλλάζει σταδιακά, καθώς η μία νίκη διαδέχεται την άλλη.
Προσοχή. Μπορεί ο «κράχτης» εδώ να είναι ο ρεαλισμός με τον οποίο απεικονίζονται οι αγώνες, αποτέλεσμα του ενός χρόνου σκληρής προετοιμασίας όλων των ηθοποιών που υποδύονται παλαιστές, αλλά η πραγματική φιλοδοξία του ταλαντούχου δημιουργού είναι να μας δείξει το τι συμβαίνει στο προπονητήριο. Εκεί που οι σχέσεις μεταξύ των ομόσταβλων παλαιστών, που ανήκουν σε διαφορετικούς βαθμούς-τάξεις, καθώς και ο άρρηκτος δεσμός δασκάλων-μαθητών χαρακτηρίζονται ταυτόχρονα από απίστευτη σκληρότητα και βαθιά τρυφερότητα. Εκεί που στο ρινγκ αυτό που τελικά αναμετράται είναι η προσωπική φιλοδοξία και η απληστία με την ταπεινότητα και το σκυμμένο κεφάλι που επιβάλλει η παράδοση.
Ναι, κάποιοι από τους χαρακτήρες είναι κλισέ. Και, ναι, έχουν δίκιο όσοι επικρίνουν το γεγονός ότι δεν βλέπουμε καθόλου μη Γιαπωνέζους παλαιστές, οι οποίοι στην πραγματικότητα μονοπωλούν το ενδιαφέρον στο άθλημα τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Αλλά όλα αυτά είναι μικροατοπήματα, αφού στην ολότητά του το Άδυτο καταφέρνει να μεταδώσει στον θεατή την πολυπλοκότητα της δομής ενός εθνικού αθλήματος που απαιτεί από τους αθλητές του να του αφιερώσουν ολοκληρωτικά τη ζωή τους.
ΙΝFO
Δημιουργός: Καν Εγκούτσι
Βαθμολογία στο Rotten Tomatoes: 83%
Η σειρά στριμάρεται από τo Netflix.
