Μαθήματα αρχιτεκτονικής – «Βάζουμε νέα θεμέλια» αναγράφεται με κεφαλαία σε μια πινακίδα έξω από το Ωδείο Αθηνών στη Βασιλέως Κωνσταντίνου. Για καιρό, η πινακίδα είχε μείνει ελεύθερη από αυτοκόλλητα ποδοσφαιρικών συνδέσμων ή μουτζούρες. Μέχρι που κάποιος νεοσυντηρητικούλης με το μαρκαδοράκι του έθεσε τις βάσεις για έναν σύντομο διάλογο. «Προτιμώ τα παλαιά θεμέλια, τα βρίσκω πιο γερά», έγραψε. Πιθανότατα κάποιο από τα κορίτσια της αρχιτεκτονικής που αράζουν τα βράδια με τις παρέες τους στα μάρμαρα του κτιρίου και βάζουν μουσικές, γιατί κανένας γείτονας δεν ενοχλείται εκεί κοντά, του απάντησε αμέσως. «Συμφωνώ. Απλώς, κάποιες φορές τα παλιά θεμέλια γεμίζουν μούχλα και υγρασία. Δυσκολεύονται να μας στηρίξουν. Χρειάζονται λοιπόν σοβάντισμα, μόνωση, αστάρι» και, αντί για τελεία, ζωγραφίζει μια καρδιά. Κάπως έτσι:
Μαθήματα pinkwashing – Στο πλαίσιο του Athens Pride, το φαν κλαμπ της Eurovision, OGAE Greece, διοργάνωσε μια έκθεση για τον διαγωνισμό και τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας στο κέντρο τεχνών HGW std στα Εξάρχεια. Ανάμεσα σε αναμνηστικά από τους ΑΒΒΑ, ειρωνικές απόψεις της τηλεκριτικού Πόπης Διαμαντάκου για τη συμμετοχή του σλοβένικου drag συγκροτήματος Sestre στη διοργάνωση του 2002, υπήρχε και ένα απόκομμα από μια εφημερίδα που είχε ως τίτλο «Μια “τρανς” διεγείρει την Ευρώπη», αναφερόμενο στη νίκη της Ντάνα Ιντερνάσιοναλ το 1998. Ανακαλώ δύο περιστατικά από το Ισραήλ που προέρχονται από διηγήσεις και βιώματα. Η πρώτη αφορά τα γάντια που φορούσαν Ισραηλινοί αστυνομικοί στις πρώτες πορείες υπερηφάνειας της χώρας (συμμετείχε και η Ντάνα σε αυτές), φοβούμενοι μην κολλήσουν AIDS ακουμπώντας κάποιο ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομο. Για τη δεύτερη, πρέπει να μεταφερθούμε είκοσι χρόνια μετά, στο Τελ Αβίβ του 2019. Η κοινότητα δέχεται επίθεση από ακροδεξιούς πολιτικούς, οι ομοφοβικές επιθέσεις αυξάνονται, αλλά σε μια αρένα διοργανώνεται ένα ευρωπαϊκό σόου που δείχνει πόσο προοδευτική είναι η χώρα της Μέσης Ανατολής στον υπόλοιπο κόσμο. Κοινώς, pinkwashing.
Mαθήματα δακρύων – Στη Σεβίλλη, ο θρύλος της Ρεάλ Μπέτις, Χοακίν, αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο στα 41 του. Κάποτε, ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς δήλωνε πως είναι ο Θεός. Την περασμένη εβδομάδα, στο Σαν Σίρο, ο Θεός κατέβηκε κάτω στη γη, έκλαψε, κρέμασε υποδήματα και έγινε θνητός. Εκατοντάδες χιλιόμετρα νότια, ο Φάμπιο Κουαλιαρέλα της Σαμπντόρια, αν και παιδί της Νάπολης, το 2011 αναγκάστηκε να αφήσει την ομάδα του νότου για τη μισητή Γιουβέντους, καθώς έπεσε θύμα σκευωρίας. Στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του, πήρε συγχωροχάρτι από τους «Παρτενοπέι». Έκλαψε κι αυτός. Τελικά, όσο δάκρυ και να πέσει, μονάχα κάτι αδένες ανακουφίζονται.
Μαθήματα αεροναυτικής – Στα «Δρομολόγια» του τεύχους 1.030 (25-26/2), η στήλη είχε βρεθεί στο τελευταίο σόου του Γιάννη Φλωρινιώτη, ανάμεσα σε νεαρά κουίρια και μη, που τον αποθέωσαν σαν να μην υπήρχε αύριο. Δοτικός, γενναιόδωρος, χαμογελαστός, απτόητος από τα προβλήματα υγείας. Τώρα, ο «μετέωρος αστροναύτης» (όπως τον αποκάλεσε ο Χατζιδάκις) από τις Κάτω Κλεινές της Φλώρινας έγινε άστρο φωτεινό στην αιωνιότητα.
