Πριν από δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια, πάνω από δέκα, αποφασίσαμε με δυο φίλους, πολύ σοβαρά και υπεύθυνα, να διαβάσουμε συγχρόνως ένα βιβλίο, ώστε να μπορούμε παράλληλα να το συζητάμε, θεωρώντας δικαίως ότι λόγω των πάρα πολλών αναγνωστικών επιλογών καταλήγαμε χωρίς κοινό τόπο συζήτησης, κάτι που μας στερούσε ένα μέρος της απόλαυσης από τη διαδικασία της ανάγνωσης. Καταθέσαμε τις προτάσεις μας και με κάποιον τρόπο, που ομολογώ πως δεν θυμάμαι, καταλήξαμε στον Ματωμένο μεσημβρινό του Κόρμακ Μακάρθι. Αγοράσαμε τρία αντίτυπα και ξεκινήσαμε. Ο ένας το παράτησε μετά τις πρώτες σελίδες, δεν του ταίριαζε καθόλου το γουέστερν, απορώ πώς είχε δεχτεί εξαρχής να το διαβάσει. Ο άλλος το ρούφηξε με συνοπτικές διαδικασίες, δεν μπορούσε να μαζέψει τον ενθουσιασμό του. Εγώ βλέπω ακόμα εφιάλτες. Ήταν η πρώτη και η μοναδική φορά που ένα βιβλίο μού προκάλεσε τρόμο. Ο Μακάρθι αφηγούνταν την εξερεύνηση της Άγριας Δύσης σε μια συνθήκη όπου η ανθρώπινη ζωή αξίζει λιγότερο από ένα πιάτο φαγητό. Ένιωθα την απόγνωση να ξεπηδάει από τις σελίδες. Τελείωσα το βιβλίο αγκομαχώντας και εκείνη την άγρια αίσθηση που μου άφησε δεν την ξέχασα ποτέ. Πέρασε ο καιρός. Ο Μακάρθι μεγάλωσε, αλλά πέρυσι εξέδωσε ένα ακόμα μυθιστόρημα, που μεταφράστηκε αμέσως στα ελληνικά και το ξεκίνησα με το που έφτασε στα χέρια μου. Από τις σελίδες του Επιβάτη δεν ξεπηδούσε πια ο τρόμος. Ο τρόμος είχε καταλαγιάσει. Ξεπηδούσε μόνο η θλίψη. Η θλίψη για τον Δυτικό άνθρωπο του 21ου αιώνα. Ένα από τα μεγάλα μυθιστορήματα του καιρού μας, που εμπεριέχει όλες τις ανησυχίες και τους φόβους μας, ένα βιβλίο γραμμένο στη γλώσσα των αριστουργημάτων. Από αυτήν εδώ τη στήλη, πριν από λίγους μήνες, είχα γράψει ότι είμαστε τυχεροί που ζούμε στην εποχή του Μακάρθι και μπορούμε να τον διαβάζουμε όσο ακόμα γράφει. Η εποχή του τώρα τελείωσε. Πέθανε την περασμένη Τρίτη. Είχε γεννηθεί σε έναν άλλο κόσμο 89 χρόνια νωρίτερα.
Ο “Ματωμένος μεσημβρινός” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη, σε μετάφραση Αύγουστου Κορτώ. Ο “Επιβάτης” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg, σε μετάφραση Γιώργου Κυριαζή.
