Εδώ και οκτώ χρόνια, η Αλεξία Ραΐση σχεδιάζει αεράτα ρούχα με φαρδιά γραμμή και έντονα χρώματα και τα πουλάει στο eshop της. Φέτος αποφάσισε να τα δώσει όλα για όλα, ανοίγοντας ένα δικό της στούντιο στην οδό Κολοκοτρώνη, έναν χώρο μίνιμαλ, όπως και οι δημιουργίες της. Μας κέρασε καφέ και κέικ λεμόνι και κουβεντιάσαμε για την πορεία της, το πώς τα βγάζει πέρα και τι πιστεύει για τη βιομηχανία της μόδας.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που έραψες;
Κάτι αστείο και πολύ μικρό, ένα τσαντάκι-ζώνη για να μην κουβαλάω βάρος σε μια συναυλία. Κάθισα και το έφτιαξα με το χέρι. Μια φίλη που το είδε, μου πήρε για τη γιορτή μου μια μικροσκοπική ραπτομηχανή. Την υπόλοιπη ιστορία τη φαντάζεσαι.
Έκανες σπουδές στη μόδα;
Σπούδασα αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη και τελείωσα τη σχολή στις αρχές της κρίσης. Ήταν δύσκολο να βρω σταθερή δουλειά. Σχετικά με τη μόδα σπούδασα πατρόν, που ήταν κάτι που δεν ήξερα καθόλου. Οι σπουδές της αρχιτεκτονικής είναι παρεμφερείς σε πολλά πράγματα με το σχέδιο.
Καταφέρνεις να ζεις απ’ αυτό;
Αν εννοείς αν έχω κάποια άλλη δραστηριότητα πέραν αυτής, όχι, δεν έχω. Αλλά είναι ζόρικα, και ήταν πάντοτε ζόρικα. Αποφάσισα να ανοίξω το στούντιο, ώστε σε δέκα χρόνια να μη σκέφτομαι ότι δεν το πάλεψα μέχρι τέλους. Χρειάζεται πολλή τόλμη, σίγουρα.
Ποιον διάσημο θα ήθελες να ντύσεις;
Την Τίλντα Σουίντον. Τη βρίσκω υπέροχη και πολύ στιλάτη, σαν ξωτικό.
Τι θα της έβαζες;
Σίγουρα κάτι ανοιχτόχρωμο, μακρύ, αλλά με όγκο. Κάτι εκκεντρικό, αλλά παρ’ όλα αυτά διακριτικό.
Έχεις κάποιο μοντέλο για να δοκιμάζει τα ρούχα σου;
Ναι, εμένα (γελάει).
Φτιάχνεις ρούχα για έναν συγκεκριμένο σωματότυπο;
Αν με ρωτάς αν φτιάχνω ρούχα για νούμερα πάνω από large, όχι, δεν το κάνω, δεν θα ταίριαζε στο σχέδιό μου, αλλά φροντίζω με τη χαλαρή γραμμή μου να συμπεριλαμβάνω πολλούς σωματότυπους.
Ποια είναι η γνώμη σου για το fast fashion;
Κάνοντας αυτή τη δουλειά, συνειδητοποιώ ότι δεν έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε πόσο κοστίζει η παραγωγή ενός ρούχου και τι δουλειά υπάρχει πίσω από την αλυσίδα των ανθρώπων που εργάζονται για να φτάσει στα χέρια μας. Καταλαβαίνω ότι μπορεί ένα κολάν που θα φοράς στο σπίτι να μη θέλεις να το χρυσοπληρώσεις, αλλά η δική μου άποψη πάει κόντρα στην ελληνική νοοτροπία.
Δηλαδή;
Εγώ θα πλήρωνα περισσότερο το καθημερινό μου ρούχο, που θα το ευχαριστηθώ, που θα το λιώσω και θα το φοράω συνέχεια. Όχι το φόρεμα που θα βάλω στον γάμο της φίλης μου, που θα φορεθεί μία φορά, γιατί μετά θα «καεί» επειδή θα το έχουν δει όλοι.
Κάποιο ρούχο που μισείς;
Δεν θα πω «μισώ», γιατί είναι βαριά κουβέντα, άσε που έχω τολμήσει πράγματα που δεν περίμενα ότι θα τολμήσω, αλλά με ενοχλεί να βλέπω γύρω μου τα ίδια ρούχα: Τους μήνες του καλοκαιριού είναι σαν να πρέπει να φοράς μόνο ένα καφτάνι που να το παίρνει ο αέρας. Σαν να μην υπάρχει ζωή στην πόλη και σαν να αγοράζονται ρούχα αποκλειστικά για το δεκαήμερο των διακοπών. Τι άλλο μισώ; Νομίζω ότι δεν θα φτιάξω ποτέ ρούχο με παγέτες. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
INFO
Το στούντιο της Αλεξίας Ραΐση βρίσκεται στην Κολοκοτρώνη 29, στην Αθήνα. Αγορές και μέσω διαδικτύου στο alexiaraisi.com.
