Για να βρω όρεξη να ψηφίσω ξανά, σκέφτομαι τραγούδια που μιλάνε για εκλογές. Όπως το Don’t vote, ας πούμε, στο οποίο ο τραγουδοποιός Κας Μακόμπς αναφέρεται στο θέμα της αποχής: «Ο θείος σου έλεγε μια φράση παλιά: / Αν δεν ψηφίζεις, μη βγάζεις μιλιά». Θυμάμαι επίσης το Elected του Άλις Κούπερ, το Electioneering των Radiohead και το Ι can’t decide των Scissor Sisters, που αν και αναφέρεται σε άλλα ζητήματα, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το σάουντρακ του αναποφάσιστου. Από ελληνικά σκέφτομαι τις Εκλογές του Πανούση αλλά και τις Εκλογές του Περίδη («ό,τι μας ενώνει / είναι αυτό που δε θα γίνει ποτέ»). Το 1950, η Μαρίκα Νίνου τραγούδησε για τη Γυναίκα που ψηφίζει, ενώ δεκαετίες μετά, τα Ημισκούμπρια μας είπαν: «Aγαπημένη μου μην κλαις / είναι μόνο εκλογές / όλα θα είναι εντάξει / τίποτα δε θ’ αλλάξει». Άραγε ο Μιθριδάτης έχει αλλάξει γνώμη σήμερα;
Ειδική αναφορά θα πρέπει να γίνει στον Σαββόπουλο, που με τραγούδια όπως ο Πολιτευτής, οι Εκλογές Μαντινάδα και το Σαν τον Καραγκιόζη περιέγραψε το πολιτικό κλίμα της Μεταπολίτευσης. Στο όμορφο ντοκιμαντέρ του Μαθιού Γιαμαλάκη με τίτλο Σαββόπουλος, ο τραγουδοποιός αναφέρεται στην εικόνα που ενέπνευσε το Σαν τον Καραγκιόζη το 1974: «Την Κυριακή που γινόντουσαν οι εκλογές, Νοέμβρης ήταν θυμάμαι, βγήκα μια βόλτα στα εκλογικά κέντρα να δω τον κόσμο, την κίνηση. Οι άνθρωποι που περιμένανε να ψηφίσουνε ήταν σοβαροί, αν και λίγο αστείοι, κυρίως όμως συγκινητικοί θα έλεγα, μέσα στο πρωινό φως. Και μου φάνηκε σα να τους είδα μέσα σε ένα παραλληλόγραμμο, ο ένας πίσω από τον άλλον, μπροστά σε μια κάλπη, σαν τις φιγούρες του Καραγκιόζη».
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Jason Isbell & the 400 Unit – Weathervanes
Aν σου αρέσουν ο Σπρίνγκστιν, η τίμια ζωή και η παλιά Αμερική, ο Τζέισον Ίσμπελ θα γίνει φίλος σου. Σίγουρα όχι το πιο συναρπαστικό άλμπουμ του καλοκαιριού, το Weathervanes βάζει τις κιθάρες στη θέση του οδηγού για ένα ταξίδι σε γνώριμα λημέρια. Προσωπικά κόλλησα με το πρώτο κομμάτι (Death wish), ακούγοντάς το ξανά και ξανά.
