Υπάρχει μια συγκεκριμένη αισθητική που ακολουθούν όλες οι ταινίες του Γουές Άντερσον, με αυτή την παστέλ συμφωνία χρωμάτων, τη σκληρή ισορροπία όλων των στοιχείων της εικόνας και τη στιλιζαρισμένη τοποθέτηση των ηρώων, της φύσης, του ντεκόρ και κάθε χαρακτηριστικού που απαρτίζει το έργο του. Χωρίς να λείπει το πολυεπίπεδο σενάριο και το ξεδιάντροπο χιούμορ για την ανθρώπινη κατάσταση. «Δεν μπορείς να πεις με σιγουριά τι είναι αυτό που κάνει τον Γουές Άντερσον τον Γουές Άντερσον, αλλά, όταν βλέπεις το σύμπαν του, ξέρεις αμέσως ότι είναι δικό του», λέει ο Γουόλι Κόβαλ, ο οποίος μαζί με τη σύντροφό του, Αμάντα, μπορούν να θεωρηθούν «ειδικοί» στον κινηματογραφικό κόσμο του Αμερικανού σκηνοθέτη.
Ζουν σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Μπρούκλιν, διατηρώντας εδώ και έξι χρόνια έναν δημοφιλή λογαριασμό στο Ίνσταγκραμ (λίγο κάτω από 2 εκατ. ακόλουθους) με τίτλο Αccidentally Wes Anderson, ή AWA, όπως τον αποκαλεί ο Γουόλι στην κουβέντα που κάνουμε μια Κυριακή μεσημέρι σε ένα διάλειμμα από την αναζήτηση καινούργιου υλικού κάπου στην Ελβετία. «Δεν έχω αρνηθεί ποτέ συνέντευξη», μου λέει. «Μικρή κυκλοφορία, άγνωστο μπλογκ, σχολική εφημερίδα, ό,τι μπορείς να φανταστείς. Η έννοια της κοινότητας είναι εξαιρετικής σημασίας για εμάς και βρίσκουμε χρόνο όπου και να βρισκόμαστε».
Με την ευλογία του Άντερσον
Το AWA ξεκίνησε ενώνοντας τις δύο αδυναμίες του Γουόλι και της Αμάντα: τα ταξίδια και τις ταινίες του Γουές Άντερσον. Άρχισαν να αναρτούν εικόνες που προέρχονταν από διάφορα μέρη του κόσμου, υπακούοντας στη χαρακτηριστική αισθητική των ταινιών του Άντερσον, συνοδευόμενες πάντα από μια ιστορία για την εκάστοτε εικόνα. Με τη βοήθεια του υλικού που τους έστελναν οι ακόλουθοί τους, ο λογαριασμός μεγάλωσε και εξασφάλισε, τελικά, την εύνοια του ίδιου του σκηνοθέτη, ο οποίος κατά τα άλλα δηλώνει ενοχλημένος από τους μιμητές του έργου του. Το ζευγάρι δεν τον έχει συναντήσει ποτέ από κοντά, ωστόσο ο Άντερσον δέχτηκε να προλογίσει το λεύκωμα που κυκλοφόρησε το 2020 με ένα συγκινητικό κείμενο, ομολογώντας ότι δεν ξέρει αν ο ίδιος είναι «προμελετημένα Γουές Άντερσον», κατ’ αντιστοιχία με τον «κατά λάθος Γουές Άντερσον» του Γουόλι. «Η επιχειρηματολογία του, την οποία παίρνω ως κομπλιμέντο, είναι πως αυτό που κάνει εκείνος δεν είναι το ίδιο με αυτό που κάνουμε εμείς. Δεν προσπαθούμε να αντιγράψουμε το Ξενοδοχείο Grand Budapest. Εξερευνούμε μέρη που θα μπορούσαν να προέρχονται από μια ταινία του που δεν έχει γραφτεί». Ο Άντερσον στον πρόλογο επιβεβαιώνει ότι «τα περισσότερα από αυτά τα μέρη δεν τα έχω επισκεφτεί ποτέ, αλλά έχω την πρόθεση να το κάνω» – σαν να δίνει την ευλογία του για το φιλόδοξο αυτό έργο. Το βιβλίο περιέχει εικόνες από 50 χώρες, τραβηγμένες από 180 διαφορετικούς φωτογράφους.
«Η επιτυχία του βιβλίου ήταν τεράστια, αυτό όμως δεν αντικατοπτρίζεται στα έσοδά μας. Πιθανότατα, αν έκανα μια τυπική δουλειά γραφείου, να έβγαζα περισσότερα χρήματα. Θα μπορούσα να πάρω κάποτε σύνταξη και να κάνω διακοπές. Δεν με νοιάζει. Αν είσαι χαρούμενος και κάνεις κάτι που αγαπάς, σου αρκεί». Θυμάμαι ένα παλιό απόφθεγμα που κυκλοφορούσε πολύ κάποτε: «Κάνε μια δουλειά που αγαπάς και δεν θα νιώσεις ποτέ σαν να δουλεύεις». Αναφέρω στον Γουόλι πως μου φαίνεται ότι τελικά ισχύει το αντίθετο και χτυπάω φλέβα γιατί μου λέει πως έχει αυτή την ατάκα κολλημένη στον τοίχο του γραφείου του, αν και κάπως παραλλαγμένη: «Κάνε μια δουλειά που αγαπάς και θα δουλεύεις εξαντλητικά πολύ, χωρίς όρια, και θα παίρνεις τα πάντα εξαιρετικά προσωπικά». Τον ρωτάω πώς πάει η σχέση του με τη σύντροφό του και μου εξηγεί ότι η Αμάντα θα έπρεπε να πάρει κάποιο βραβείο που όχι μόνο τον ανέχεται και αντέχει την τρέλα του, αλλά και που θέλει ακόμα να περνάνε χρόνο μαζί: «Ζούμε σε ένα σπίτι με δύο δωμάτια, δουλεύουμε σε ένα μικρό γραφείο, ταξιδεύουμε μαζί και παρ’ όλα αυτά εξακολουθούμε να απολαμβάνουμε ο ένας την παρέα του άλλου».
Ανακαλύψτε το απροσδόκητο
«Λαμβάνουμε 2.000-4.000 υποβολές φωτογραφιών τον μήνα, και αυτό είναι μόνο μέσα από την ιστοσελίδα μας. Δεν μετράω τα προσωπικά μηνύματα ή τα hashtags», περιγράφει ο Γουόλι και συνεχίζει: «Δεν ξέρω τι είναι το AWA, αν όχι η επιτομή μιας ξεχωριστής αισθητικής και μιας απροσδόκητης αφήγησης. Εμείς αυτό που προτρέπουμε τους ακολούθους μας είναι να “σκάψουν” μόνοι τους. Δεν υποσχόμαστε να είμαστε τα πάντα για όλους, ούτε τυπικοί ταξιδιωτικοί οδηγοί. Είμαστε 2-3 στάσεις σε έναν χάρτη». Εξηγεί πως για εκείνον ο λογαριασμός λειτουργεί σαν το αντίστροφο του GPS και μας προτρέπει να χαθούμε στο άγνωστο για να ανακαλύψουμε κάτι που δεν περιμέναμε. «Περπατάμε προς τη δουλειά κάθε μέρα ή παίρνουμε το τρένο και περνάμε από σταθμούς, από κτίρια, βιβλιοθήκες, οτιδήποτε, και δεν τα κοιτάμε γιατί είναι μέρος της ρουτίνας μας. Τo AWA ευελπιστεί να κάνεις μια στάση, να αναπνεύσεις και να εμπνευστείς από αυτό που βλέπεις, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό», σημειώνει.
«Στην ιστοσελίδα μας υπάρχουν φωτογραφίες από πάνω από 2.000 μέρη τα οποία μπορείς να ψάξεις. Υπάρχει μέχρι κι ένα κουμπί που λέει “ξάφνιασέ με”». Υπάρχουν επτά φωτογραφίες από την Ελλάδα, μεταξύ των οποίων η εμβληματική Μητρόπολη Αθηνών, ένας τσολιάς εν κινήσει στο Σύνταγμα και ένας ιστορικός φάρος του 1882. Προσπαθώντας να εξηγήσει πόση σημασία έχει γι’ αυτόν η κοινότητα και η δουλειά τους, μου περιγράφει: «Όταν κάποια δομή τουρισμού ή κοινότητα θέλει να συνεργαστεί με το AWA, θα δει στη σελίδα μας την ένδειξη “σας παρακαλούμε, μόνο μη μας αποκαλέσετε influencers, γιατί δεν είμαστε”». «Ενδιαφέρον», του απαντώ, ρωτώντας τον τι τον διαχωρίζει από έναν influencer. «Η έννοια του influencer έχει εδώ και κάποιον καιρό αποκτήσει μια αρνητική χροιά. Μοιάζει πολύ επιφανειακό. Μοιάζει σαν να παρουσιάζεις πώς να απλώσεις μια κρέμα προσώπου πάνω σου ή να ποζάρεις με ένα πλατύγυρο καπέλο σε μια εξωτική οργανωμένη παραλία. Εμείς δεν είμαστε αυτό. Εμείς διηγούμαστε ιστορίες, και αυτό που θέλουμε να μοιραστούμε έχει βάθος, αξία και νόημα πέρα από το κλικ μιας όμορφης φωτογραφίας. Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο να μοιράζεσαι φωτογραφίες ενός καπέλου, μιας εξωτικής παραλίας ή κρέμας προσώπου. Απλώς το AWA δεν είναι αυτό».
ΙΝFO → Δείτε τη δουλειά του Γουόλι και της Αμάντα Κόβαλ στο accidentallywesanderson.com και στο @accidentallywesanderson. Το βιβλίο τους κυκλοφορεί στα αγγλικά από τις εκδόσεις Voracious.
