33 ζωγράφοι με έδρα την Ελλάδα, κάτω από 40 ετών στην πλειονότητά τους, αλλά χωρίς να δεσμεύονται από αυστηρό ηλικιακό όριο, αφέθηκαν ελεύθερες και ελεύθεροι να δημιουργήσουν έργα απτά, υλικά, στον αντίποδα της νόρμας που θέλει ένα σημαντικό μέρος ιδιωτικών και δημόσιων χρηματοδοτικών προγραμμάτων να προκρίνουν έργα «εφήμερα και άυλα», όπως π.χ. οι περφόρμανς.
Η έκθεση έχει και ερευνητικό χαρακτήρα και ένα από τα ζητήματα που διερευνά σχετίζεται με την υλικότητα του έργου: Απομένει άραγε χώρος για έργα ζωγραφικής, που χρειάζονται μόχθο για να παραχθούν, χώρο για να φιλοτεχνηθούν και να αποθηκευτούν, αλλά και χρόνο μαθητείας από την πλευρά του καλλιτέχνη;
Επίσης ερευνώνται πιθανές θεματικές μετατοπίσεις στο έργο των νεότερων ζωγράφων, το πώς διαχειρίζονται νέες μεθόδους και εργαλεία, αλλά και οι θεματικοί κύκλοι της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας, όπως είναι τα ζητήματα ταυτότητας, μνήμης, η σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον κ.ά.
Η έκθεση παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 2021 στην Κρήτη, με 21 συνεργαζόμενους καλλιτέχνες, αλλά, όπως δηλώνεται και στον τίτλο της, Encore, «μετά από κάθε καλλιτεχνική πράξη υπάρχει πάντα το αίτημα για επανάληψή της, ένα ανκόρ που θα κρατάει τη σχέση συγκίνησης και μαθητείας ανοιχτή».
Έως 10 Σεπτεμβρίου, Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, Λεωνίδου και Μυλλέρου, Μεταξουργείο, opanda.gr. Eπιμελητές: Ελένη Κούκου, Θεόφιλος Τραμπούλης και Χριστόφορος Μαρίνος.
