Σκηνές δισταγμού/ Αγουροξυπνημένοι στον Σταθμό Λαρίσης/ Ανέβασμα στη Θεσσαλονίκη με το τρένο – Πρώτη φορά μετά το δυστύχημα στα Τέμπη. Η ζωή συνεχίζεται, λένε. Δεν την πολυπιστεύω την έκφραση αυτή, χώρια που εκπέμπει μια τοξική θετικότητα. Διαφορετικά, στο σημείο της σύγκρουσης, ένα ολόκληρο βαγόνι δεν θα κοιτούσε το παράθυρο και δεν θα παρέμενε σιωπηλό. Για τους ανθρώπους που επέζησαν ή έχασαν δικά τους άτομα, πώς να συνεχιστεί η ζωή; Ειδικά από τη στιγμή που φαίνεται πως δεν έχει υπάρξει ακόμα ορατή βελτίωση στους σιδηροδρόμους; Λίγες ώρες μετά την άφιξη, κυκλοφορεί η είδηση πως το αμέσως επόμενο δρομολόγιο άφησε τους επιβάτες στη Σίνδο, επειδή δεν υπήρχε ο κλειδούχος που έπρεπε να ξεμπλοκάρει το κλειδί των γραμμών. Οι επιβάτες περίμεναν δύο ώρες για λεωφορείο.
Σκηνές γέλιου/ Εμείς κι εμείς στο εκλογικό κέντρο/ Δεύτερος γύρος εκλογών – Η γιαγιά μπαίνει στο δίπλα παραβάν, η κόρη της περιμένει απέξω. Την ακούω να ψαχουλεύει τον ξύλινο πάγκο. Βγαίνει απορημένη. «Θα περιμένω να μπω στο δίπλα, γιατί στο δικό μου δεν έχει στιλό να βάλω σταυρό», απολογείται στην εφορευτική επιτροπή, μέλος της οποίας απαντά με ειρωνικό ύφος: «Μα, κυρία μου, παντού το έχουμε γράψει. Δεν βάζουμε σταυρό προτίμησης». Η κόρη της παρεμβαίνει: «Μα τώρα δεν το λέγαμε;». Το γέλιο της πνίγει οποιαδήποτε ντροπή και ειρωνεία.
Σκηνές ζόφου/ Επιτιθέμενες-οι στη Θεσσαλονίκη/ Και τώρα τι; – Αν δεν κάνω λάθος, υπάρχουν δύο Pride στη Θεσσαλονίκη: το αυτοοργανωμένο, το οποίο διοργανώθηκε τον Μάιο και διαλύθηκε βίαια από δυνάμεις των ΜΑΤ, και το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας, η παρέλαση του οποίου δέχτηκε πέτρες από μια ομάδα ανήλικων αγοριών και κοριτσιών. Μπορείς να φέρεις για μια-δυο μέρες το φως και το χαμόγελο στη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν μπορείς να κρύψεις το γενικότερο σκοτάδι που εκδηλώνεται στις γωνιές της πόλης. Οι ομοτρανσφοβικές επιθέσεις έχουν αυξηθεί, ενώ τα ακροδεξιά και υπερσυντηρητικά μορφώματα αναδείχθηκαν τρίτη δύναμη στους δήμους της Δυτικής Θεσσαλονίκης («είχαν το βλέμμα στη Θεσσαλονίκη», καταγράφει ανήμερα των εκλογών στο ρεπορτάζ του στα γραφεία του κόμματος Νίκη ο δημοσιογράφος της «Κ» Γιάννης Παπαδόπουλος) αλλά και στη Μακεδονία γενικότερα. Ζοφερή ατμόσφαιρα που δεν την καθαρίζει ούτε ο Βαρδάρης.
Σκηνές ποπ/ Γεμάτοι ενέργεια στην έκθεση βιβλίου/ Συναυλία με το σάουντρακ του Game of Thrones – «Βιβλίο θα πάρεις;» με ρωτάει. «Πού λεφτά; Πού χρόνος;» του απαντώ. Εκείνος παίρνει τρία, μόλις πληρώθηκε. Δεν του αρέσει που γράφω τις ιστορίες του. «Θα γράψεις κάποια στιγμή για το πόσο πολιτικά μη ορθός είμαι, αντί γι’ αυτά τα δακρύβρεχτα;/ Μπα». Στο ραδιόφωνο, ένας παππούς Ηρακλειδεύς, που όλοι αποκαλούν «πατέρα», διατείνεται πως «στην Ελλάδα η αδικία είναι το αντίβαρο στη ζυγαριά». Αγνή Θεσσαλονίκη στα FM. Ξέχασα το μπλοκάκι στο σπίτι.
