Μικρή σημασία έχει αν η Anohni κυκλοφορεί σόλο δουλειές ή ενώνει δυνάμεις με το παλιό της σχήμα, τους Johnsons. Η φωνή της είναι τόσο επιβλητική, η ευαισθησία της γραφής της τόσο παρούσα σε κάθε κομμάτι, που όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. Εφτά χρόνια μετά την electropop του κοινωνικοπολιτικά αφυπνισμένου Hopelessness, στο Μy back was a bridge for you to cross, επιστρέφει στην οργανική μουσική. Οι κιθάρες μπαίνουν σε πρώτο πλάνο, η μπάντα παίζει με ψυχή, η τρεμάμενη φωνή της Anohni στέκεται σε γνώριμα ύψη.
Ξεχωρίζω την ορχηστρική κορύφωση του Scapegoat στο τέταρτο λεπτό, όπως και το πάθος του Rest. Ξεχωρίζω επίσης το ήπιο Silver of ice: «Κάποιος φίλος μου στους τελευταίους μήνες της ζωής του, μου είπε ότι οι πιο απλές αισθήσεις είχαν αρχίσει να γίνονται εκστατικές», δηλώνει η δημιουργός. «Ένας νοσηλευτής είχε βάλει ένα κομμάτι πάγου στη γλώσσα του μια μέρα και ήταν τόσο γλυκό και απίστευτο συναίσθημα, που τον έκανε να κλάψει από ευγνωμοσύνη […]. Έγραψα το Silver of ice καθώς θυμόμουν τα λόγια του». Ο φίλος της, όπως μαθαίνουμε, ήταν ο Λου Ριντ. Από τις μεταμεσονύχτιες εμφανίσεις σε underground clubs της Νέας Υόρκης των ’90s (τραγουδούσε πάνω από προηχογραφημένες κασέτες!) μέχρι το σπουδαίο I am a bird now του 2005 που την καθιέρωσε, η Anohni μετράει πάνω από 30 χρόνια παρουσίας στη μουσική.
Η τρανς ταυτότητα, η ιδιαίτερη αισθητική των εξωφύλλων και των φωτογραφίσεων, η αποχή εδώ και χρόνια από τις ζωντανές εμφανίσεις συγκροτούν ένα ιδιαίτερο σύμπαν, ενίοτε κωμικό μέσα στην υπερβάλλουσα δραματικότητά του, αλλά συγκινητικό κάθε που ακούγεται αυτή η φωνή.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Grian Chatten – Chaos for the fly
Αγαπητοί συνάδελφοι από το εξωτερικό, μην παρομοιάζετε τα τραγούδια του Γκράιαν Τσάτεν με εκείνα του Λέοναρντ Κοέν. Μόνο ζημιωμένος μπορεί να βγει από τις συγκρίσεις με τα μεγαθήρια ο τραγουδιστής των Fontaines D.C. Πέρα από υπερβολές, εδώ έχουμε ένα πολύ καλό φολκ άλμπουμ υπόγειας έντασης, έτοιμο να αναμετρηθεί με το summertime sadness των ημερών.
