«Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα, μάλλον σχεδόν τίποτα, ντάρλινγκ», μου λέει, απόλυτα ειλικρινής, η γεννημένη το 1951 σταρ της μουσικής βιομηχανίας, όταν τη ρωτάω αν έχει να μου αφηγηθεί κάτι ξεχωριστό από την ηχογράφηση του The desert is in your heart / Πεθαίνω στην ερημιά, του ντουέτου της με τη Σοφία Αρβανίτη, που από το 1992 αποτελεί σταθερή αναφορά στη διαλεκτική σχέση με το εδώ κοινό της. Παρ’ όλα αυτά, με διαβεβαιώνει ότι υπήρχε καλή συνεννόηση στο στούντιο και πως το αγαπάει αυτό το τραγούδι. Με ρωτάει αν η Σοφία Αρβανίτη δουλεύει ακόμη. Κάνει πράγματα, της λέω, αν και όχι όπως στα ’90s. Στο «hello» με το οποίο είχα απαντήσει νωρίτερα στον αριθμό της με το πρόθεμα +44, μέσω του οποίου με είχε καλέσει στο Whatsapp, αποκρίθηκε αμέσως με ευγένεια, πριν πει οτιδήποτε άλλο: «Λυπάμαι πραγματικά πολύ για την καθυστέρηση, έχασα την αίσθηση του χρόνου, δεν κατάλαβα πώς πέρασε η ώρα». Πριν κλείσουμε το τηλέφωνο, θα μου ζητήσει πάλι συγγνώμη γι’ αυτά τα πέντε λεπτά. Βρίσκεται στη γενέτειρά της, την Ουαλία.
Η ζωή σε μια έπαυλη του 19ου αιώνα
Ξεκινάω την κουβέντα μας ρωτώντας τη για τη συναυλία στο Sani Festival. Θα πει όλες τις παλιές της επιτυχίες, λέει. Το Total eclipse of the heart, το Holding out for a hero, το Have you ever seen the rain?, το Ιt’s a heartache, το Lost in France. «Ξέρετε, όλοι αγαπούν τα παλιά μου τραγούδια, αν και θα πω και κάποια πιο καινούργια». Το 2021 κυκλοφόρησε το άλμπουμ The best is yet to come, που ανέβηκε μέχρι την 9η θέση του τσαρτ με τα ανεξάρτητα άλμπουμ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχοντας διαβάσει άρθρα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που τη θέλουν να ετοιμάζει νέα δισκογραφική δουλειά μέσα στο 2023, τη ρωτάω αν όντως έχουμε «είδηση». «Ναι, σκοπεύω να κυκλοφορήσω ένα νέο άλμπουμ, αν και έχω να κάνω τόσο πολλά αυτή την περίοδο. Μόλις τελείωσα τη συγγραφή ενός βιβλίου, των απομνημονευμάτων μου, που λέγεται Straight from the heart, όπως ένα από τα τραγούδια μου». Το συγκεκριμένο τραγούδι, τη «γέφυρα» του οποίου έγραψε ο Μπράιαν Άνταμς, που το κυκλοφόρησε κιόλας λίγο πριν από την Τάιλερ, συμπεριλαμβάνεται στο πιο επιτυχημένο άλμπουμ της, το Faster than the speed of night. Όταν κυκλοφόρησε, το 1983, εκτοξεύτηκε κατευθείαν στην 1η θέση του επίσημου τσαρτ του Ηνωμένου Βασιλείου, με όχημα το Total eclipse of the heart. Ζει σε μια παράνοια, μου λέει, προσπαθώντας να χωρέσει τα πάντα στο πρόγραμμά της.
Πώς και ξεκίνησε να γράφει την αυτοβιογραφία της; Μονολογεί επαναλαμβάνοντας την ερώτησή μου, σαν να της γυρεύω απάντηση για κάτι προφανές. «Μου έχουν ζητήσει τόσο πολλές φορές να γράψω ένα βιβλίο. Πάντα έλεγα όχι, αλλά μετά σκέφτηκα πως αν δεν το γράψω μόνη μου, θα το γράψει κάποιος άλλος αντί για μένα και θα πει τα πράγματα με λάθος τρόπο». Την αφήγηση την ξεκινάει από την παιδική της ηλικία. Το πώς ήταν να μεγαλώνει σε μια μεγάλη οικογένεια στην Ουαλία, με τρεις αδελφές και δύο αδερφούς, συνεχίζει με το πώς άρχισε να τραγουδάει και έπειτα πιάνει την καριέρα της. Δούλεψε καιρό πάνω στη συγγραφή; «Δόξα τω Θεώ, επειδή είχα μια σπουδαία συγγραφέα-φάντασμα, που με βοήθησε πραγματικά, μου πήρε κάτι μήνες μόνο». Κατά τα άλλα, πώς περνά τις μέρες της; «Το πρωί είχα ένα Zoom με τους εκδότες μου, για μιάμιση ώρα. Γενικά, δεν μου μένει ούτε λεπτό για καθισιό. Όταν έχω όμως την ευκαιρία να είμαι στο σπίτι μου, όπως τώρα, βλέπω τους συγγενείς μου, κάτι που πάντα το περιμένω πώς και πώς. Σήμερα, δε, μας έχει κάνει τέλεια μέρα εδώ στο Μαμπλς που μένουμε, ένα όμορφο μέρος της Ουαλίας. Το κύμα έχει πέσει, ύστερα θα κάνουμε οπωσδήποτε μια βόλτα στη θάλασσα. Την επόμενη εβδομάδα, θα πάω στην Ιρλανδία για πέντε ημέρες με την αδερφή μου, τον σύζυγό μου και μερικούς ακόμα συγγενείς μας, για να γιορτάσουμε τα πενήντα χρόνια του γάμου μου». Πενήντα χρόνια, σκέφτομαι, αυτή είναι η λεγόμενη χρυσή επέτειος. Με τον Ρόμπερτ Σάλιβαν παντρεύτηκαν το 1973, έναν χρόνο μετά τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου ως αθλητή του τζούντο. «Ναι, θα πάμε στο Δουβλίνο για να το γιορτάσουμε, λατρεύουμε το Δουβλίνο», συμπληρώνει πριν προσθέσει ότι σε λίγο πρέπει να ξαναρχίσει τις συναυλίες της.
Μετά την τρελή επιτυχία
Τη ρωτάω τι στόχους είχε όταν πρωτόβγαινε στο τραγούδι. «Ως κορίτσι, πάντα ήθελα να σχηματίσω μια μπάντα. Για να είμαι ειλικρινής, ήταν σαν να ζούσα ένα όνειρο όταν ξεκίνησα να εμφανίζομαι σε κλαμπ». Αυτό συνέβη το 1969. Έπειτα, όλα άρχισαν να μπαίνουν σε κάποια σειρά. «Ξεκίνησα με ένα συγκρότημα που λεγόταν Bobby Wayne & the Dixies και μετά έφτιαξα τους Imagination, τη δική μου μπάντα. Περνούσα τέλεια, δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό ότι θα μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω δίσκους. Τραγουδούσα στα κλαμπ κι αυτό μου ήταν αρκετό. Με ανακάλυψε τυχαία ο Ρότζερ Μπελ, όμως». Είχαν περάσει ήδη μερικά χρόνια από το ξεκίνημά της. Ο Μπελ έκανε μια δουλειά που έχει πλέον μάλλον εκλείψει. Εργαζόταν ως κυνηγός ταλέντων. «Μίλησε για μένα σε κάποιους συνθέτες στο Λονδίνο και με κάλεσε να πάω να ηχογραφήσω κάποια ντέμο. Πήγα, αλλά δεν συνέβη τίποτα. Πέρασαν δύο χρόνια μέχρι να δεχτώ ένα τηλεφώνημα από την RCA, που μου πρότεινε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο. Ακολούθησαν πέντε χρόνια στην RCA και άλλα πέντε στη Sony. Γνώρισα μεγάλη επιτυχία τότε και, ειδικά αφού γνώρισα τον Τζιμ Στάινμαν, στην Αμερική». Ο Στάινμαν υπήρξε σπουδαίος Αμερικανός παραγωγός και συνθέτης. Υπέγραψε το ντεμπούτο του Μιτ Λοφ, το δικό της Faster than the speed of night, ενώ συνεργάστηκε στενά και με τη Σελίν Ντιόν στο βραβευμένο με Γκράμι άλμπουμ της Falling into you.
Είχε είδωλα πριν εξελιχθεί η ίδια σε είδωλο για άλλους; «Θεέ μου! Η Τίνα Τέρνερ ήταν η ηρωίδα μου. Μου άρεσε και η Τζάνις Τζόπλιν, πάντα όταν ήμουν μικρή έλεγα τα τραγούδια τους στο δωμάτιό μου κρατώντας μια βούρτσα, γιατί δεν είχα μικρόφωνο. Ένιωσα πραγματικά συντετριμμένη όταν έμαθα πως πέθανε η Τίνα Τέρνερ. Ήταν τόσο συναρπαστική περφόρμερ, δεν πρόκειται να υπάρξει ξανά άλλη σαν αυτήν, ήταν μία και μοναδική».
Παρακολουθεί τις νέες τραγουδίστριες, ξεχωρίζει κάποια; «Ναι, τη Μάιλι Σάιρους, μου αρέσει». Παρατηρώ ότι η Σάιρους έχει βραχνή και παθιασμένη φωνή, σαν τη δική της. Από την άλλη άκρη της γραμμής νομίζω ότι χαμογελάει συγκαταβατικά. Δεν γεννήθηκε «θηλυκός Ροντ Στιούαρτ». Τη βραχνάδα της την οφείλει στο ότι μίλησε νωρίτερα από όταν έπρεπε, μετά από μια επέμβαση για αφαίρεση οζιδίων από τις φωνητικές της χορδές. «Υπάρχει πολύ ταλέντο εκεί έξω», συνεχίζει. «Βρίσκω φανταστική και την Πινκ. Συνήθως όμως είμαι τόσο απασχολημένη με τα δικά μου, που δεν έχω χρόνο για να πάω να δω συναυλίες άλλων».
Την πίστη της στη μουσική βιομηχανία την έχασε ποτέ όλα αυτά τα χρόνια, υπήρξε κάποια στιγμή που να σκέφτηκε να τα παρατήσει; «Όχι, στ’ αλήθεια. Η δεκαετία του ’90, βέβαια, ήταν μια εποχή ισχνών αγελάδων για μένα, με αυτή τη στροφή που είχε γίνει στην ντανς μουσική. Τελικά, όμως, μου βγήκε σε καλό. Αγοράσαμε με τον άνδρα μου αυτό εδώ το παλιό μεγάλο και όμορφο σπίτι στο Μαμπλς, από το οποίο σας μιλάω τώρα, που χτίστηκε το 1850 και βλέπει στη θάλασσα. Κι έτσι μου δόθηκε χρόνος να το ανακαινίσω και να το διακοσμήσω». Το σπίτι της είναι όντως υπέροχο, ενώ στους γείτονές της συμπεριλαμβάνονται οι γονείς της Κάθριν Ζέτα Τζόουνς.
«Είχα και επιτυχίες αυτή τη δεκαετία, όταν έβγαλα το άλμπουμ Bitterblue, αλλά σε κάθε περίπτωση τότε είχα τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο από ποτέ. Πέρασα πολλά Σαββατοκύριακα με τους δύο γιους του αδερφού μου, τους παίρναμε με τον Ρόμπερτ και πηγαίναμε βόλτες, ήταν τέλεια, περνούσαμε ωραία». Φαίνεται να λατρεύει την οικογένειά της. Στα 39 της βίωσε την εμπειρία μιας αποβολής και τελικά με τον σύζυγό της δεν απέκτησαν ποτέ παιδιά.
Με τα μαλλιά- σήμα κατατεθέν της εμφάνισής της τη δεκαετία του 1980, όταν μεσουρανούσε στα ευρωπαϊκά και αμερικανικά τσαρτ. (Φωτογραφία: Urli /Garcia / Getty Images / Ideal Image)
Έτσι γράφτηκε το Total eclipse of the heart
Δεν γίνεται να μη σταθώ στο πιο θρυλικό της τραγούδι, το Total eclipse of the heart – πρόσφατα συμπληρώθηκαν σαράντα χρόνια από την κυκλοφορία του και από αυτό τιτλοφορείται η νέα της περιοδεία. Το περίμενε ότι θα γινόταν τόσο μεγάλη επιτυχία; «Όχι. Την πρώτη φορά που το άκουσα, σκέφτηκα ότι είναι υπέροχο τραγούδι, αλλά πως δεν πρόκειται να το παίξει κανείς στο ραδιόφωνο, επειδή κρατούσε επτά λεπτά. Εκείνη την εποχή, στους δίσκους τα περισσότερα τραγούδια διαρκούσαν τρία λεπτά. Ο Τζιμ έπρεπε να το επεξεργαστεί, αλλά ακόμα και μετά απ’ αυτό η διάρκειά του παρέμενε περίπου στα πέντε λεπτά. Δεν πίστευα ότι θα παιχτεί τόσο πολύ, γι’ αυτό και λέω ότι ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις την πορεία ενός τραγουδιού, το αν θα γίνει διαχρονικό ή όχι. Αυτό όντως το κατάφερε. Πλέον, στο YouTube κοντεύει το ένα δισεκατομμύριο προβολές». Η ερμηνεία της μου βγάζει μια ειλικρίνεια, τη ρωτάω τι σκεφτόταν όταν το ηχογραφούσε. «Για να πω την αλήθεια, δεν έβαλα κάποιο προσωπικό μου βίωμα στο τραγούδι. Είναι τόσο περίπλοκο, άλλωστε, που δεν είχα καταλάβει καν για τι μιλούσε. Ο Τζιμ είχε αρχίσει να το γράφει για ένα μιούζικαλ με βαμπίρ και το τελείωσε το 1981, αφού συναντηθήκαμε. Έριξα, λοιπόν, το βάρος στην ερμηνεία μου. Το τραγούδι γράφτηκε λάιβ. Η μπάντα έπαιζε ταυτόχρονα με τη φωνή μου. Ήταν ανατριχιαστικό. Τότε συνηθίζαμε να γράφουμε οκτώ-εννιά φορές το κάθε τραγούδι. Ο Τζιμ έγραψε σε μια κασέτα όλες τις διαφορετικές εκδοχές, για να τις ακούσω το βράδυ στο ξενοδοχείο όπου έμενα και να επιλέξω αυτή που πίστευα ότι είναι η καλύτερη. Περιέργως, όταν συναντηθήκαμε την επόμενη μέρα, είχαμε και οι δύο καταλήξει στην ίδια λήψη, τη δεύτερη».
Της αρέσει να λέει τα παλιά της τραγούδια στα σόου της. Ξεχωρίζει το Lost in France, την πρώτη της επιτυχία, γιατί με αυτό άκουσε πρώτη φορά τον εαυτό της στο ραδιόφωνο. «Πραγματικά, όμως, το Total eclipse of the heart και το Holding out for a hero είναι απίστευτα τραγούδια. Δοξάζω τον Θεό που τα έδωσε σ’ εμένα ο Τζιμ, που έγραψε κάποια από τα πιο εμβληματικά τραγούδια στην ιστορία». Υπάρχει κάποιο τραγούδι της που να το αγάπησε πολύ, αλλά που να μη γνώρισε επιτυχία και να θέλει να το ακούσει περισσότερος κόσμος; Υποθέτει πως ναι, αν και το σκέφτεται για λίγο και ακολουθεί μια παύση. «Eίχα ηχογραφήσει το Simply the best δύο χρόνια πριν από την Τίνα Τέρνερ, αλλά, για να είμαι ειλικρινής, μπορεί να υπάρξει μόνο μία εκδοχή του Simply the best και αυτή είναι της Τίνα. Το τραγούδι δεν έγινε επιτυχία μ’ εμένα, αλλά της Τίνα ήταν η πιο μεγάλη της επιτυχία και πάντα της το αναγνωρίζω». Συζητάμε λίγο ακόμα, μου λέει πόσο περήφανη ένιωσε που η βασίλισσα Ελισάβετ την έβαλε, πριν πεθάνει, στην τελευταία της λίστα με τους ανθρώπους που ήθελε να τιμήσει κάνοντάς τους μέλη του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Ενώ μιλάμε, το βλέμμα μου πέφτει στο μπαλκόνι της απέναντι μικροαστικής πολυκατοικίας, δεν είμαι στο γραφείο την ώρα που κάνουμε τη συνέντευξη. Στιγμιαία αναρωτιέμαι πώς γίνεται να κυλάει τόσο άνετα η κουβέντα μας, λες και έχω πάρει κάποια φίλη μου για να κάνουμε κουσκούς, ενώ το background μας είναι τόσο διαφορετικό. Την κάνω εικόνα να μου μιλάει και από κάποιο έρκερ της έπαυλής της να αγναντεύει τη θάλασσα που βρέχει τη νότια ακτογραμμή της Ουαλίας. Μπαίνω στον πειρασμό να τη ρωτήσω τι μισεί στις συνεντεύξεις. Γελάει. «Κάποιες φορές οι άνθρωποι με ρωτούν συνέχεια τα ίδια πράγματα, ενώ θα μπορούσαν να μπουν στο ίντερνετ και να βρουν ό,τι έχω κάνει. Αλλά είναι κομμάτι της δουλειάς μου. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι απολαμβάνω να δίνω συνεντεύξεις».
ΙΝFO → Στις 22 Ιουλίου, η Μπόνι Τάιλερ θα δώσει μία συναυλία με τον Κρις Νόρμαν, στο πλαίσιο του Sani Festival στη Χαλκιδική. Εισιτήρια από 30 έως 180 ευρώ στο viva.gr. Η αυτοβιογραφία της με τίτλο Straight from the heart θα κυκλοφορήσει στις 28 Σεπτεμβρίου από τον εκδοτικό οίκο Coronet. Αμέσως μετά θα ξεκινήσει την περιοδεία της με τίτλο 40 Years Total Eclipse of the Heart.
