Στη δημοφιλή σειρά The Big Bang Theory, μία από τις ηρωίδες, η νευροεπιστήμονας Έιμι, εφάρμοσε ένα πείραμα για να κερδίσει τη συμπάθεια του Σέλντον: τον κάλεσε σε δείπνο όπου του σέρβιρε τις αγαπημένες του παιδικές γεύσεις (χυμό φράουλα και τη μακαρονάδα της γιαγιάς του), ενώ στα ηχεία έπαιζε η μουσική από το Σούπερ Μάριο. «Οι πιο ευτυχισμένες 600 ώρες των παιδικών μου χρόνων», μονολόγησε εκείνος, μέχρι πρότινος απόμακρος, σφυρίζοντας τη μελωδία, λίγο πριν καταλήξει: «Πρέπει να συναντιόμαστε συχνότερα!». Το πείραμα είχε πετύχει. Μια παρόμοια στρατηγική φαίνεται ότι ακολουθεί και το Χόλιγουντ: ενώ η πανδημία (και το streaming) έχουν επιφέρει γερό πλήγμα στις κινηματογραφικές αίθουσες, τα στούντιο βασίζονται σε ένα ισχυρό όπλο για να οδηγήσουν μαζικά τον κόσμο ξανά στα ταμεία: τη νοσταλγία των θεατών. Και τι πιο νοσταλγικό από το αγαπημένο μας παιδικό παιχνίδι, που στο υποσυνείδητό μας θα είναι αιώνια συνδεδεμένο με πολύτιμες ώρες ξεγνοιασιάς;
Η πολυσυζητημένη Barbie, με τη Μάργκο Ρόμπι στον ρόλο της πλαστικής ξανθιάς της διπλανής πόρτας, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, το βαρύ πυροβολικό στο οποίο η Mattel έχει επενδύσει πολλά. Η πιο αναμενόμενη ταινία για το 2023 πέρασε από πολλά κύματα – και πολλές εκδοχές για το ποια ηθοποιός θα υποδυθεί την κούκλα επιτυχημένα. Τελικά, μια απρόσμενη συνεργασία με τη σκηνοθέτιδα Γκρέτα Γκέργουιγκ (Frances Ha, Lady bird κ.ά.) έδωσε στο πρότζεκτ ένα gravitas που ίσως σώσει την τιμή των όπλων. Όπως (τολμηρά) λέει και το τρέιλερ, «αν αγαπάς την Μπάρμπι, αυτή η ταινία είναι για σένα. Αν μισείς την Μπάρμπι, αυτή η ταινία είναι για σένα». Ακόμη και το όνομα της ηρωίδας που υποδύεται η Ρόμπι (Stereotypical Barbie) υπήρξε αντικείμενο διαφωνίας της Γκέργουιγκ με την εταιρεία (που προτιμούσε το λιγότερο επικριτικό Original Barbie) και είναι δηλωτικό των προθέσεων της δημιουργού. Στην ταινία, η Μπάρμπι αφήνει το ροζ σύμπαν της και βγαίνει στον πραγματικό κόσμο.
Αυτό που λέμε «toyetic»
Τη δεκαετία του ’80 δεν ήταν λίγες οι ταινίες που βασίστηκαν στην εμπορική επιτυχία των ηρώων τους στα ράφια των παιχνιδάδικων (Masters of the Universe, Μικρό μου Πόνι κ.ά.), ενώ ακόμη νωρίτερα είχε διατυπωθεί ο όρος «toyetic», για κινηματογραφικούς χαρακτήρες που μπορούσαν να υποστηρίξουν τη μετατροπή τους σε επιτυχημένα παιχνίδια – ή το αντίστροφο. Οι διασκευές αυτές παρέμεναν ένα δυναμικό αλλά σχετικά μικρό κομμάτι της παγκόσμιας πίτας της κινηματογραφικής παραγωγής μέχρι το 2007, όταν, σύμφωνα με ρεπορτάζ των New York Times, η απεργία των σεναριογράφων πυροδότησε μια μεγάλη στροφή στα έτοιμα κόνσεπτ, καθώς τα στούντιο έκαναν σοβαρές περικοπές στην ανάπτυξη νέων ιδεών. Συμπτωματικά, την ίδια χρονιά, βγήκε στις αίθουσες η πρώτη live-action ταινία Transformers, με παραγωγό τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, που σημείωσε τεράστια επιτυχία και άνοιξε εκ νέου την όρεξη στο Hollywood.Χρόνια τώρα, οι ταινίες που ακούγονται περισσότερο είναι αυτές που προέρχονται από γνώριμα «σύμπαντα» (όπως το σύμπαν της Marvel, της DC Comics ή του Harry Potter), τα remakes και τα reboots (ταινίες που διαδραματίζονται στο ίδιο σύμπαν αλλά ξεκινούν την ιστορία από την αρχή). Το 2014, ο κόσμος έμεινε με το στόμα ανοιχτό όταν μια ταινία για Lego έκανε τρελή επιτυχία, όχι μόνο στα ταμεία αλλά και στις κριτικές. Οι ταινίες που βασίζονται σε βιντεοπαιχνίδια έχουν τις δικές τους δυσκολίες (σύμφωνα με τον παραγωγό Τριπ Βίνσον, είναι δύσκολο να διαπραγματευτεί κανείς με τις εταιρείες που έχουν τα δικαιώματά τους), πάντως το σινεμά έχει στραφεί στα παιχνίδια, και τα παιχνίδια έχουν στραφεί στο σινεμά.
Μπορεί η Mattel να ισχυρίζεται πως «οι ταινίες δεν έχουν στόχο να ανεβάσουν τις πωλήσεις παιχνιδιών», όμως, μόλις ανακοινώθηκε η νέα ταινία Masters of the Universe, φρόντισε να τοποθετήσει ξανά στα ράφια τις μυώδεις μικρογραφίες του He-Man. Σε διάφορα στάδια της παραγωγής βρίσκονται ακόμη και ταινίες για παιχνίδια που δεν έχουν καμία απολύτως ιστορία να τα συνοδεύει, όπως το Uno, το Cluedo, η Monopoly και τα Hot Wheels. Σε ένα πρόσφατό άρθρο στο New Yorker αναφέρεται ότι η Mattel (η οποία τα τελευταία χρόνια φιλοδοξεί να γίνει κι εκείνη διαχειρίστρια franchises και να πλουτίζει από πνευματικά δικαιώματα) έχει ανακοινώσει πάνω από δέκα ταινίες που βασίζονται σε παιχνίδια, ενώ έχει άλλες 45 στο στάδιο της έρευνας. Ναι, 45. Στη λίστα περιλαμβάνονται τα μικροσκοπικά Polly Pocket, για τα οποία τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει επίσης απρόσμενα η Λίνα Ντάναμ (Girls) ενώ θα πρωταγωνιστεί η Λίλι Κόλινς (Emily in Paris). Πάντως, αν ο Σέλντον ήταν υπαρκτό πρόσωπο, φέτος θα είχε σπεύσει στις αίθουσες: η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία με διαφορά για το 2023 είναι μια ταινία για το Super Mario.
Η ταινία Μπάρμπι έρχεται στις ελληνικές αίθουσες στις 21 Ιουλίου σε διανομή της Tanweer.
