Δεν ήθελα να μου αρέσει τόσο ο νέος δίσκος των Blur. Προτιμούσα να τους ειρωνευτώ λίγο, να τους παρουσιάσω σαν φιλοχρήματους μεσήλικες ή, ακόμη καλύτερα, να τους προσπεράσω. Η φωνή του Άλμπαρν έχει βαρύνει, ο Κόξον ακούγεται αποδυναμωμένος, κάτι θα έβρισκα να πω. Το θέμα είναι ότι το The ballad of Darren δεν αποτελεί απλώς μια αξιοπρεπή συνοδεία στον θρίαμβο της επανένωσης του γκρουπ, αλλά και ένα απολαυστικό άλμπουμ έντιμης μελαγχολίας και ωριμότητας. Σε κομμάτια όπως το Russian Strings, η μπάντα θυμίζει Arctic Monkeys εποχής Tranquility. Το The Ballad φέρνει στον νου τα ύστερα χρόνια του Μπόουι. Έχει ενδιαφέρον: Η μπάντα που κατέθεσε μερικά από τα πιο χαρούμενα anthems των ’90s, κοροϊδεύοντας τη μοντέρνα ζωή, τη βρετανική μιζέρια, το κομφορμιστικό βόλεμα και τους συμβιβασμούς της μέσης ηλικίας, παρατηρεί τώρα τις ρυτίδες της στον καθρέφτη. «Τα χλευαστικά τραγούδια που γράψαμε για τους μεσήλικες όταν ήμασταν εικοσάρηδες μας γυρνάνε μπούμερανγκ», δήλωνε τον περασμένο Γενάρη ο ντράμερ του γκρουπ, Ντέιβ Ρόουντρι. Ίσως αυτή η ήττα να είναι που ομορφαίνει τον δίσκο. Κομμάτια όπως το The Narcissist και το Avalon γίνονται καλύτερα με κάθε επόμενη ακρόαση, έστω κι αν στην αρχή μπορεί να ακουστούν υπερβολικά «στολισμένα».
Στην πρόσφατη συναυλία του γκρουπ στο Γουέμπλεϊ, αφού τραγούδησε το Under the westway, o Ντέιμον Άλμπαρν ξέσπασε σε λυγμούς. Βλέποντας το βίντεο, καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται για κάποιο μέρος του σόου, αλλά για την ανθρώπινη αντίδραση ενός τύπου που μεγαλώνοντας έρχεται πιο κοντά στον αληθινό, ευάλωτο εαυτό του. Το The Ballad of Darren είναι αυτή η στιγμή της συναυλίας του Γουέμπλεϊ, αποτυπωμένη σε έναν δίσκο δέκα τραγουδιών. ■
Στο φόντο μιας επανένωσης που μοιάζει αμιγώς νοσταλγική, οι Blur καταθέτουν έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας τους.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Tony Allen & Adrian Younge – Tony Allen JID018
«Είναι ο νούμερο ένα μουσικός δάσκαλός μου», έχει πει εμφατικά για τον Τόνι Άλεν ο Ντέιμον Άλμπαρν. Ντράμερ του Φέλα Κούτι στα ’70s, εφευρέτης του afrobeat, ο Άλεν υπήρξε ένας ακούραστος τύπος μέχρι και τον θάνατό του, το 2020. Σε αυτό το άλμπουμ, 18η κυκλοφορία της Jazz is Dead, ακούμε μερικές από τις τελευταίες του ηχογραφήσεις.
