«Και πώς θα πας Ηράκλειο; Με τον Ηλεκτρικό;» ρωτούν μερικοί πρωτευουσιάνοι μόλις μαθαίνουν για ένα σύντομο φευγιό στην Κρήτη. Η γκάφα θα επιδιορθωθεί μερικές στιγμές αργότερα, αλλά δεν θα είναι αρκετές για να εμποδίσουν την καταγραφή της σ’ αυτή τη σελίδα. Το αεροπλάνο θα προσγειωθεί σε εκείνο το πολυσύχναστο αεροδρόμιο που φέρνει σε σταθμό ΚΤΕΛ αφημένο στην τύχη του. Ένα πόστερ που διαφημίζει τον τρίτο (και τελευταίο) κύκλο του Σασμού θα με καλωσορίσει στην Κρήτη. Τα κλειδιά θα μοιράζονται αβέρτα στα σταντ με τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, τα πούλμαν θα έχουν κλείσει τις εισόδους του αεροδρομίου και το αστικό θα γεμίσει με νοσηλευτές που –λογικά– θα πηγαίνουν στο ΠΑ.Γ.Ν.Η. Eντός των τειχών δεν θα βρεις τον δρόμο σου ούτε με χάρτη, αν επιλέξεις να εξερευνήσεις κάποιο στενό όπου θα νομίσεις πως βρήκες κάποιο λαβράκι με αισθητική για το στόρι σου στο Ίνσταγκραμ. Οι Χανιώτες θα πουν πως το ωραιότερο πράγμα στο Ηράκλειο είναι η Χανιόπορτα, που έχει το όνομα της πόλης τους. Κακεντρεχής τοπικισμός. Στο μεταξύ, ανάμεσα στις πολυκατοικίες με τους θερμοσίφωνες στις στέγες που αλλάζουν αντιστάσεις κάθε εξάμηνο λόγω της αλμύρας, θα επιβιώνουν για πολύ καιρό τα χαμηλά σπίτια με τις αυλές τους γύρω από τον Άγιο Ματθαίο και θα μυρίζει η τηγανιά του γαύρου σε όλο το μήκος των δρομίσκων. «Εσείς τι θα παραγγείλετε;» θα ρωτήσει ο σερβιτόρος του καφενείου κοντά στον προμαχώνα Μαρτινέγκο. Φάβα με κρεμμυδάκι και ντάκος δεν θα λείψουν από κανένα τραπέζι.
Έξω από το χωριό Αβδού, τα νερά του φράγματος Αποσελέμη θα αδειάσουν και θα φανεί το Σφεντύλι, ένα εγκαταλελειμμένο χωριό, που εκκενώθηκε γιατί βρισκόταν στα όρια της τεχνητής λίμνης. Οι Γερμανοί τουρίστες θα σηκώσουν τα drones στον αέρα, οι Ολλανδοί θα χαιρετούν τους πάντες, οι Έλληνες θα ψάχνουν ακόμα ραδιοφωνικό σταθμό στο αμάξι, μέχρι να βρουν τον δρόμο για τα χωριά της ενδοχώρας. «Λίγη υπομονή. Η μαγείρισσα λείπει. Έχετε ήδη φαγητό, δείξτε λίγη κατανόηση». Ο Καγιαμπής του ομώνυμου καφενέ θα περάσει από κάθε τραπέζι και θα πει μηχανικά αυτές τις φράσεις. Ίσως και χωρίς νόημα, καθώς άπαντες και άπασες δεν θα τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν για οποιαδήποτε καθυστέρηση μέχρι να κλείσει ο καφενές. Κάποια στιγμή, όταν το ρολόι θα δείξει δώδεκα, ο Καγιαμπής θα βγει με έναν φακό, θα περάσει ξανά από κάθε τραπέζι και αυτή τη φορά θα δηλώσει: «Την προσοχή σας παρακαλώ, βραδινό μάθημα». Θα διηγηθεί την ιστορία του Ερνστ Τέλμαν, αρχηγού του Κ.Κ. Γερμανίας, που συνελήφθη το 1933 από την Γκεστάπο για την πυρκαγιά του Ράιχσταγκ και δολοφονήθηκε άνανδρα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, και θα καταλήξει στις λεωφόρους του μέλλοντος που θα σχεδιάσει η νέα γενιά, επαναλαμβάνοντας την ανάγκη για ανθρώπινη επικοινωνία. Πρώτα φίλοι και ύστερα πελάτες. Χειροκρότημα. Οι πανσέτες δεν κρύωσαν ακόμα. ■
