Εξωτισμός παρακαλώ. Επειδή αποτελεί κατάλληλο υπόβαθρο για τον εποικισμό της σκέψης και την ανακουφιστική απόδραση του συναισθήματος. Προβάλλει ως απαραίτητος σε εποχές σαν την τωρινή, όταν ο ορίζοντας στενεύει και πυκνώνουν τα γκρίζα νέφη της αβεβαιότητας. Αποζητάμε τότε, περισσότερο από ό,τι συνήθως, τα έντονα χρώματα και τις ασυνήθιστες μορφές. Δεν χωρά ασφαλώς αμφιβολία ότι ένας όμορφος κήπος προσφέρει πολλές ευκαιρίες για τέτοιου είδους εξάρσεις των αισθήσεων. Και ταυτόχρονα είναι ένας από τους λιγοστούς χώρους ανθρώπινης συνύπαρξης στους οποίους είναι εφικτό, χωρίς υπερβολική σπατάλη σε πόρους και κόπους, η επιθυμία να μετατραπεί σε πραγματικότητα. Ας συστηθούμε όμως με τη σημερινή φιλοξενούμενή μας. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στο κοινωνικό πεδίο, όπου, επειδή έχω κακοπάθει, κοντοστέκομαι όταν συναντώ διπλά επώνυμα, στην περίπτωση της δεσποινίδος Διπλαδένια-Μανδεβίλα ανοίγει η καρδιά μου.
Οι κηπουροί εγείρουν βεβαίως αντιρρήσεις, άλλο φυτό επιμένουν πως είναι η διπλαδένια και άλλο η μανδεβίλα, μπορεί να συγγενεύουν στενά, τα φύλλα όμως της πρώτης είναι πιο στιλπνά και αναπτύσσεται ως θάμνος, ενώ η δεύτερη διαθέτει αξιοπρόσεκτη αναρριχητική ικανότητα. Η Φυτολογία, πάλι, που φυσικά δεν αποδέχεται τα διπλά γένη, αποφαίνεται αυστηρώς πως στην πραγματικότητα πρόκειται για διαφορετικές ποικιλίες του ίδιου είδους (Mandevilla splendens). Όσον αφορά βεβαίως το κύριο προτέρημά τους, τη λαμπρή, πλούσια και παρατεταμένη (από τα τέλη της άνοιξης μέχρι τα μέσα του φθινοπώρου) ανθοφορία, δεν ξεχωρίζουν μεταξύ τους.
Στα φυτώρια κυκλοφορούν αρκετές ποικιλίες με λευκά, ρόδινα και κόκκινα άνθη, τα οποία συνήθως έχουν σκουρόχρωμο ή κίτρινο το κέντρο της στεφάνης. Η μανδεβίλα έχει χαρακτήρα ατίθασο και βιάζεται να αναπτυχθεί, αγαπά πολύ τη ζέστη και δεν αντέχει καθόλου στο ψύχος. Αναμενόμενα όλα αυτά, λόγω της καταγωγής της από μια χώρα που συνδέεται όσο καμιά άλλη με το πολύβουο καρναβάλι, τη Βραζιλία. Ήταν πάντως κάποια συγγενικά της φυτά από την Αργεντινή εκείνα που στις αρχές του 19ου αιώνα εντυπωσίασαν τον Βρετανό διπλωμάτη και φυσιοδίφη Χένρι Μαντεβίλ, με συνέπεια να μη φεισθεί εξόδων μέχρι να κομίσει πρώτος δείγματά τους στην Αγγλία. Έτσι, όπως αρκετές φορές συνέβη στην επιστήμη της Βοτανικής, το γένος αυτό, που περιλαμβάνει σήμερα περίπου εκατόν εξήντα είδη της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής, βαφτίστηκε αργότερα προς τιμήν του. Δεν είναι δύσκολο να νιώσετε βαθύ έρωτα για την, παραδόξως μη αρωματική, δεσποσύνη της μανδεβίλας, για να διατηρηθεί όμως αυτός επί μακρόν, οφείλετε πρώτα να απαντήσετε σε κάποια βασικά ερωτήματα. Βρίσκεται ο κήπος σας σε περιοχή όπου η θερμοκρασία δεν αγγίζει ποτέ τους 0°C; Τότε μπορείτε να τη φυτέψετε απευθείας στο χώμα. Θέλετε να δείτε τους μήκους μέχρι πέντε μέτρα βλαστούς της να αναρριχώνται σε φράχτη ή σε πέργκολα; Θα πρέπει στο φυτώριο που θα επισκεφτείτε να επιλέξετε μια ποικιλία που διαθέτει αυτή την ικανότητα, φροντίστε λοιπόν να μελετήσετε το καρτελάκι που περιγράφει τις ιδιότητές της. Αν όμως δεν διαθέτετε τον απαιτούμενο χώρο και την κατάλληλη κατασκευή υποστύλωσης, αναγκαστικά θα διαλέξετε μια μικρόσωμη ποικιλία, μια διπλαδένια δηλαδή, όπως εξηγήσαμε νωρίτερα. Ακόμη και αν, παρότι στην πατρίδα της είναι αειθαλής, σημαντικό μέρος του υπέργειου τμήματός της μαραθεί μέσα στον χειμώνα, την ερχόμενη άνοιξη τα κενά γρήγορα θα καλυφθούν. Αν, πάλι, οι παγετοί στην περιοχή σας δεν είναι σπάνιοι, αναγκαστικά θα τη φιλοξενήσετε σε γλάστρα, μεγάλη ή μικρή, αναλόγως των τελικών διαστάσεων της ποικιλίας που θα προτιμήσετε.
Φωτογραφία: Mashuk / Getty Images / Ideal Image
Προστασία από τους ανέμους
→ Ευδοκιμεί σε γόνιμα, ελαφρώς όξινα, εδάφη που στραγγίζουν καλά. Προτιμά θέσεις ημισκιερές ώστε να προστατεύεται από τον δυνατό ήλιο, αλλά και απάνεμες. Ποτίζουμε γνωρίζοντας ότι αποστρέφεται την ξηρασία αλλά και την υπερβολική υγρασία. Λιπαίνουμε με τα κατάλληλα σκευάσματα την εποχή της ανθοφορίας. Κλαδεύουμε στα τέλη του χειμώνα, για να διατηρείται το ωραίο σχήμα της.
*Ευχαριστούμε τις Γεωπονικές Επιχειρήσεις Χορομίδης για την αρωγή τους στη φωτογράφιση.
