Από την Ισπανία όπου ζει, ο Ευριπίδης Σαμπάτης, γνωστός ως Evripidis and his Tragedies, συνεχίζει να πειραματίζεται με νέες εκδοχές των τραγουδιών του και μας μίλησε με αφορμή την επικείμενη εμφάνισή του, μαζί με τη Δεσποινίδα Τρίχρωμη, στο Romantso Rooftop.
Όταν μεγάλωνες τη δεκαετία του 1990, είχες είδωλα;
Τότε δεν τολμούσα να πιστέψω ότι θα γινόμουν μουσικός και θα έβγαζα δίσκους. Επίσης, μέχρι κάποια ηλικία είχα πολύ μικρή επαφή με τη σύγχρονη μουσική, τα ακούσματά μου ήταν ρετρό. Μέναμε και στη Βάρκιζα και λόγω του Υμηττού δεν πιάναμε καλά MTV. Είχα έλλειψη ποπ κουλτούρας. Από τους καλλιτέχνες της εποχής μου μου άρεσαν οι Pulp και οι Saint Etienne. Στο τέλος των ’90s ανακάλυψα τους Magnetic Fields. Αργότερα, ο τρόπος που δουλεύει η Molly Nilsson επηρέασε το ότι βγαίνω στη σκηνή μόνος με ένα συνθεσάιζερ και είμαι αυτάρκης.
Πώς είναι να απευθύνεσαι στο ελληνικό κοινό χωρίς να μένεις στην Ελλάδα;
Θα έλεγα ότι θα ήθελα η μουσική μου να απευθύνεται σε όποιον έχει την ευαισθησία και την υπομονή να την ψάξει. Ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχούν οι πλατφόρμες. Η μουσική είναι παγκοσμιοποιημένη. Γράφεις μουσική και δεν ξέρεις ποιος μπορεί να την ακούσει.
Το ακροατήριό σου πάντως είναι κυρίως από την Ελλάδα;
Πολλές φορές, όταν βλέπω τις στατιστικές που με αφορούν στο Spotify, εκπλήσσομαι. Ζω στην Ισπανία, το μεγαλύτερο μέρος του κοινού μου είναι ισπανόφωνο. Είναι περίεργο αυτό, όπως και το ότι με ακούν στο Μεξικό, τη στιγμή που έχω γράψει τα λιγότερα τραγούδια μου στα ισπανικά. Η Ελλάδα είναι το δεύτερο μέρος που με ακούν περισσότερο, μετά ακολουθούν οι ΗΠΑ.
Είναι ιδέα μου ή οι αγγλόφωνοι ιντι-ποπάδες της γενιάς μας, όταν κάνουν στροφή στον ελληνικό στίχο, αγγίζουν μεγαλύτερο κοινό;
Τον δίσκο Μια Τρίτη στην καντίνα, που βγήκε το 2019, τον έκανα όταν έχασα έναν πολύ καλό μου φίλο. Έγραψα όλα του τα τραγούδια στα ελληνικά, γιατί ήταν σαν να μιλούσα σε εκείνον· δεν θα του μιλούσα ποτέ σε άλλη γλώσσα. Για κάποιον λόγο, το συγκεκριμένο άλμπουμ λειτούργησε ως μια αναγέννηση της μουσικής μου πορείας. Ενδιαφέρθηκε για μένα κόσμος που δεν με είχε ξανακούσει. Παρ’ όλα αυτά, ήδη στον πρώτο μου δίσκο είχα ένα κομμάτι που δεν έβγαζε νόημα να το πω στα αγγλικά, Τα πρωινά της Κυριακής στην Αθήνα. Σποραδικά, είχα βγάλει κι άλλα τραγούδια με ελληνικούς στίχους, ενώ έχω ένα και στο τελευταίο μου άλμπουμ, τον Νέο Κόσμο, την Κανονικότητα.
Τις συναυλίες σου θα τις περιέγραφα ως παραστάσεις.
Κάποιες φορές μοιάζουν με μονόλογο, αρκετά κωμικό. Όταν πρωτοβρέθηκα στην Ισπανία να τραγουδάω στα αγγλικά, ένιωθα κάπως ανασφαλής. Ήθελα, λοιπόν, να εξηγήσω για τι πράγμα μιλάω. Χρησιμοποιούσα το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό για να ξεπεράσω την αμηχανία αλλά και για να τραγουδήσω για πράγματα, ενδεχομένως, στενάχωρα. Αυτό σιγά σιγά έγινε κομμάτι των λάιβ μου. Δεν ξέρω, όμως, αν θα περιέγραφα αυτό το στοιχείο ως θεατρικό, διότι δεν προβάρω κάποιο σενάριο, όλα γίνονται αυθόρμητα. Πάντως, δεν ανεβαίνω πάνω στη σκηνή για να παίξω απλώς τα τραγούδια μου και μετά να κατέβω.
Και χορεύεις.
Πλέον χορεύω. Χορεύω πολύ και το απολαμβάνω. Τουλάχιστον εγώ περνάω καλά, αν και νομίζω ότι αυτή η διάθεση μεταδίδεται στον κόσμο που έρχεται να με δει, φαίνεται να συμμετέχει.
Στις 08/09 ο Evripidis and his Tragedies θα δώσει μια συναυλία με τη Δεσποινίδα Τρίχρωμη στο Romantso Rooftop. Εισιτήρια: More.com
Ακούστε εδώ το τραγούδι Κανονικότητα. Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει σε ένα χορωδιακό rework του LogOut, που θα τραγουδούν ο ίδιος, η Nalyssa Green, η Δεσποινίδα Τρίχρωμη, ο Kristof και ο Σπύρος Παρασκευάκος:
