Tρεις μέρες, 4.000 τ.μ., 30.000 κομμάτια, 170 εκθέτες και συλλέκτες. Αν κρίνουμε από τον αριθμό επισκεπτών που προσέλκυσε πριν από μερικούς μήνες η προηγούμενη γιορτή ρούχων και αντικειμένων από δεύτερο χέρι, τουλάχιστον 20.000 λάτρεις της επαναχρησιμοποίησης αναμένονται στο 3o Thrift Festival στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης, από τις 6 ως τις 8 Οκτωβρίου.
Μιλήσαμε με τον διοργανωτή και ιδιοκτήτη των δύο καταστημάτων Sold Out, που πωλούν ρούχα, αξεσουάρ και άλλα second-hand αντικείμενα, Παναγιώτη Κοκκινόπουλο, καθώς και με μερικούς φανατικούς του thrifting για την κουλτούρα του, αν έχει τη θέση της στην Ελλάδα, και γιατί, τελοσπάντων, αξίζει να ψωνίσει κάποιος κάτι που δεν έχει μόλις βγει από ένα εργοστάσιο. Πριν από το φεστιβάλ, ο Πάνος διοργάνωνε μικρά μπαζάρ, αλλά το ενδιαφέρον του κόσμου τον οδήγησε σε αυτό το φιλόδοξο εγχείρημα. Οι συλλέκτες και οι εκθέτες έρχονται όχι μόνο από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδας και το εξωτερικό. Σε ένα πολύχρωμο πάρτι τριών ημερών, μπορεί κανείς να σεργιανίσει ανάμεσα στις ράμπες και να αγγίξει τα ρούχα, ώστε να νιώσει υφάσματα και να δει αντικείμενα που έχουν μια ιστορία πίσω τους.
Φυσικά, το thrifting δεν είναι καινούρια έννοια, και όπως θα μας πει ένας καλοντυμένος γραφίστας, ο Δημήτρης. Στα 90ς ο ίδιος προμηθευόταν τζιν Levi’s από αποθήκες στο Μοναστηράκι, πριν κάνουν την εμφάνιση τους στην ελληνική αγορά. Σήμερα, ενώ έχει πρόσβαση σε όλες τις μάρκες, ο ίδιος επιλέγει να ψωνίζει συγκεκριμένα συλλεκτικά κομμάτια γιατί η ποιότητα είναι ασύγκριτη. Υπάρχει κι άλλος ένας λόγος: «Όποιος ασχολείται με το ντύσιμο, οφείλει να αποφεύγει να αγοράσει ρούχα που έχουν ραφτεί από υποαμειβόμενους εργάτες ή από παιδιά», λέει. Η Ειρήνη, που είναι σύμβουλος μόδας και στην γκαρνταρόμπα της έχουν φωλιάσει τα πιο εκκεντρικά κομμάτια, εξηγεί ότι άλλη διάρκεια ζωής, ποιότητα και προσωπικό μόχθο έχει κάτι που παράγεται σε 10.000.000 κομμάτια και ένα άλλο που μετράει λιγότερα από 200.
Ο Πάνος εξηγεί τη φιλοσοφία του: «Προμηθευόμαστε τα προϊόντα από αμερικανικές εταιρείες στη χονδρική, και οι οποίες κάνουν διαλογή. Δεν παίρνουμε πάρα πολλά ρούχα, έχουμε μοναδικά κομμάτια, σε πολύ καλή κατάσταση και είναι όλα “επώνυμα”. Αυτό που δεν θα βρει ποτέ κάποιος στα μαγαζιά μας είναι κάτι που να προέρχεται από εταιρείες fast fashion». Με άλλα λόγια, δε θα βρεις ένα ταλαιπωρημένο μπλουζάκι από τα H&M, αρχικής τιμής 10€, που μεταπωλείται 1€.
Στα μαγαζιά, όπως και στο φεστιβάλ, μπορεί να ανακαλύψει κανείς και βινύλια, μικρά έπιπλα, ή οικολογικά προϊόντα, στην λογική των flea market του εξωτερικού. Στο Λονδίνο, όπου ζούσε μέχρι πρόσφατα η Δήμητρα, πήγαινε σε τέτοιες αγορές για να ξετρυπώσει μικροέπιπλα. Για καιρό έψαχνε ένα τραπεζάκι σαν κονσόλα βινυλίου: «Ήθελα να έχει σημάδια πάνω, να φαίνεται ότι έχει χρησιμοποιηθεί από κάποιον. Να έχει τη γοητεία του κλασικού». Σήμερα, πουλάει κι εκείνη κομμάτια που δεν φοράει πια, στο διαδίκτυο, μέσω του Vestiaire Collective. Αυτή η λογική του upcycling την εκφράζει περισσότερο.
Η τάση θα έχει ανοδική πορεία, σύμφωνα με τον Πάνο. «Ο κόσμος ψάχνει φτηνά, ποιοτικά και μοναδικά ρούχα». Κι αν το πορτοφόλι του καταναλωτή δεν μπορεί να «σηκώσει» ένα καινούργιο μπουφάν Barbour των 400€, μάλλον θα αντέξει μια βίντατζ – και καλύτερη ποιοτικά – εκδοχή του που μετράει πάνω από 30 χρόνια ζωής.
3o THRIFT FESTIVAL, Λιμάνι Θεσσαλονίκης, 6-8 Οκτωβρίου, thrift.gr, τηλ. 6973 787400, email [email protected]
