Σύμβολο ενδυνάμωσης, fashion icon, ή αυθεντική φωνή που δεν περιορίζεται σε κανένα genre; Η Αμαρέ (Amaarae), κατά κόσμον Ama Serwah Genfi, είναι όλα αυτά και πολλά παραπάνω. Η γεννημένη στην Νέα Υόρκη Γκανέζα μουσικός, έχει καταφέρει ήδη πριν πατήσει τα 30 να ταράξει τα νερά της μουσικής βιομηχανίας όταν με τον δεύτερο, συγκλονιστικό δίσκο της επιχειρεί το σχεδόν ακατόρθωτο: να συμφωνήσουν οι περισσότεροι κριτικοί ότι θα γίνει instant classic. Με ξεκάθαρες αναφορές στις γυναικείες εκκρίσεις κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, το Fountain Baby, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούλιο, είναι ένας δίσκος που δεν κατατάσσεται κάπου. Αντιθέτως, αντλεί στοιχεία από το afro-beat (η ίδια η καλλιτέχνης το παραδέχεται, επιμένοντας όμως ότι δεν βρίσκει ορθό να περιοριστεί σ’ αυτήττην ταμπέλα), από το υπνωτιστικό ρυθμό της αραβικής μουσικής, ενώ δεν λείπουν και κομμάτια που «χαϊδεύουν» την πανκ ροκ και τη ραπ, βαδίζοντας πάντοτε πλάι πλάι με το R’n’B.
«To Fountain Baby είναι η συναρπαστική ιστορία μιας γυναίκας που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο, αλλά είναι αρκετά σοφή ώστε να αποδεχτεί ότι ακόμη και η δόξα έχει τα ψεγάδια της. Η Αμαρέ έχει μια έμφυτη αντίληψη των συνεπειών των πράξεων της: η σεξουαλική απελευθέρωση και οι ελευθεριακές σχέσεις δεν είναι γι’ αυτήν ένα είδος τρόπου ζωής, ξέρει καλά ότι διακυβεύονται πολλά όταν είσαι πλούσια, σέξι και μπερδεμένη», λέει το πολύ έγκριτο -και αυστηρό- σάιτ του Pitchfork, αποδίδοντας στον δίσκο της ένα γενναιόδωρο 8.7/10.
Η Αμαρέ, της οποίας το σκηνικό όνομα προέρχεται από το μικρό της όνομα Αμα και το Ρέι από την Κορίν Μπέιλι Ρέι, γράφει τραγούδια τα οποία με έναν υπόγειο τρόπο καταπολεμούν τον σεξισμό που κυριαρχεί σε κάθε μορφή τέχνης, αλλά ιδιαιτέρως στις καλλιτέχνιδες από την Γκάνα, όπου η ομοφοβία είναι ο κανόνας. Το να μπορεί κάποια να μιλάει για την σεξουαλικότητά της, το φλερτ με το ίδιο φύλο, το χρήμα ως απαίτηση και νόμισμα στις ανθρώπινες σχέσεις, τον προκλητικό τρόπο ζωής, δηλαδή όλα αυτά έχουν τραγουδηθεί πολλάκις από άνδρες ράπερ, δεν είναι μικρό πράγμα.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην περσόνα της Αμαρέ, βέβαια. Η ίδια δηλώνει σε συνεντεύξεις της ότι περνάει πολύ περισσότερο χρόνο να κάνει δημόσιες σχέσεις και αυτό που αποκαλεί η ίδια «μπίζνες» και να μαθαίνει μουσική, ως σπασικλάκι όπως αυτοχαρακτηρίζεται, παρά να γράφει τραγούδια. Οταν τη ρωτήσει κάποιος αν περίμενε τέτοια επιτυχία, θα απαντήσει θετικά: ξέρω την αξία μου και σύντομα θα την μάθει κι ο υπόλοιπος πλανήτης, περιμένετε και θα δείτε τι σας περιμένει. «Δηλώνω πως είμαι το νέο σύμβολο του σεξ», θα πει σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη σε γκανέζικο μέσο, ενώ ως μουσική υπόκρουση ακούμε ένα μπιτάκι που λέει, σε λούπα, call me when the money comes (κάλεσε με όταν έρθει το χρήμα).
«Τα γλυκά, λεπτεπίλεπτα φωνητικά χορεύουν ανάμεσα σε ανακατεμένο ρυθμό, πλούσια, αυθάδικα πνευστά και σε τραγούδια για την ερωτική αναμονή, τον ηδονισμό και τον ζωδιακό κύκλο. Πρόκειται για ένα λαμπρό ντοκουμέντο για μια ατρόμητη νεότητα, με την Αμαρέ να ανατέλλει σαν ανερχόμενο αστέρι», γράφει ο Guardian. Η φωνή της γενιάς της, λοιπόν. Η ψιθυριστή, μελωδική χροιά, που ραπάρει είτε το επιλέγει είτε όχι (θυμάται κανείς τη Γιολάντι Βέσερ από τους νοτιοαφρικανούς Die Antwoord;), οι καμπύλες της που αφήνουν πολλά στη φαντασία του θεατή, τα κολλητά, εκκεντρικά κοστούμια, οι ψεύτικες βλεφαρίδες και οι συνθετικές, περιπαικτικές περούκες πηγάζουν από την ανάγκη της να προβληθεί ακριβώς όπως το είχε φανταστεί. Εξάλλου, μετά τις σπουδές της σε ηχοληψία, κάποιος της είπε ότι του αρέσει το στυλ της και μήπως θα ήθελε να κάνει ένα μουσικό βίντεο. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Η Αμαρέ έχει καταλάβει από νωρίς ότι δεν θα της χαριστεί τίποτα, αλλά αντιμετωπίζει τον αγώνα για ισότητα με μια δροσερή, αφοπλιστική χαλαρότητα, σαν να είναι εύκολο ή κατακτήσιμο. Και αυτό όπως όλοι ξέρουμε, δεν είναι καθόλου αλήθεια, και σίγουρα όχι για μια Γκανέζα που ξεπρόβαλλε σαν μεσσίας σε μια ανδροκρατούμενη σκηνή, και την έκανε δική της.
«Το Fountain Baby είναι αυτό που συμβαίνει όταν κάποιος δημιουργεί αποστρεφόμενος ριζικά το συμβατικό. Σπάει τα δεσμά του δημιουργικού λήθαργου. Είναι πειραγμένο και προσεκτικά σχεδιασμένο, ξεχειλίζει από καινοτόμες, θρασείς ιδέες, δίνοντας λίγη σημασία σε κοινωνικές συμβάσεις – ένα εργασιακό ήθος που η Αμαρέ θέλει να εμφυσήσει σε νέες αφρικανές γυναίκες», γράφει το Clash Magazine. Και μας κάνει να σκεφτούμε πόσο παραπάνω από έναν εξευμενισμένο τρόπο να περιγραφεί το γυναικείο όργανο είναι το Fountain Baby: εξάλλου συντριβάνι είναι και η ίδια η πηγή της ζωής, ή η άχρονη σοφία που αφήνει πίσω της αυτή η νεαρή ιέρεια της μουσικής.
