Σχεδιάσατε σωστά τον κήπο σας, διορθώσατε εγκαίρως όσα λάθη προέκυψαν στην πολύχρονη πορεία του και δεν σταματήσατε ποτέ να προσφέρετε τις φροντίδες που απαιτεί. Τα αποτελέσματα των προσπαθειών σας είναι πια ορατά, η ομορφιά του προσφέρει τώρα ικανοποίηση σ’ εσάς και χαρά στους επισκέπτες του. Σε ορισμένους βεβαίως από αυτούς προσφέρει πολλά περισσότερα, όπως ένα καταφύγιο από τους εχθρούς τους και τροφή όποτε την έχουν ανάγκη. Σας ευγνωμονούν γι’ αυτό με το ηρεμιστικό βούισμα ή το γλυκό κελάηδισμά τους. Αν ακούσατε κάποτε πόσο χαρμόσυνα τραγουδούν τα κοτσύφια νωρίς κάθε πρωί, θα θέλατε, πιστεύω, να γνωρίζετε τρόπους για να μην απομακρύνονται ποτέ από κοντά σας. Μπορώ να σας προτείνω έναν, ονομάζεται κυδωνίαστρο. Ο όρος περιγράφει αρκετά είδη του γένους Cotoneaster, τα οποία αυτή την περίοδο του χρόνου βρίσκονται στη χρυσή εποχή τους, κατάφορτα όπως είναι από μικρούς κοκκινωπούς καρπούς. Το θέαμα που παράγουν είναι υπέροχο για το βλέμμα μας και ταυτόχρονα δελεαστικό για τα πουλιά, που εκτιμούν ιδιαίτερα τη νοστιμιά τους. Θεωρητικά παραμένουν πάνω στο φυτό μέχρι τα μέσα του χειμώνα, στο αγρόκτημά μου όμως τα κυδωνίαστρα που φύτεψα μέσα απ’ την περίφραξη, στη σειρά, ξεγυμνώνονται νωρίς από τα σφαιρικά στολίδια τους, ταΐζοντας τους μη αποδημητικούς φτερωτούς μου φίλους.
Πρόκειται για αειθαλή και ορθόκλαδα κυδωνίαστρα (C. franchetii) που χρειάστηκαν κάποια χρόνια για να με φτάσουν στο ύψος. Πάνω από δύο μέτρα δεν ψηλώνουν, ενώ σε διάμετρο δεν ξεπερνούν εύκολα το ενάμισι – το αναφέρω αυτό γιατί προσφέρονται ιδιαίτερα για τον σχηματισμό ψηλής μπορντούρας, η πυκνότητα της οποίας εξαρτάται από τις αποστάσεις μεταξύ τους. Τα φύλλα τους είναι μικρά, ωοειδή σε σχήμα, σκουροπράσινα και στιλπνά στην επάνω πλευρά, χνουδωτά στην κάτω. Στα μέσα περίπου κάθε άνοιξης χαίρομαι τις όμορφες λευκορόδινες ταξιανθίες τους, των οποίων το νέκταρ ευφραίνει τις πεταλούδες και τις μέλισσες που τις επισκέπτονται κατά σμήνη. Το κυδωνίαστρο έχει για πατρίδα του τη νοτιοδυτική Κίνα και την Ταϊλάνδη, «ανακαλύφθηκε» μάλιστα μάλλον αργά από τη Δύση, καθώς πρώτη φορά περιγράφηκε επιστημονικώς στις αρχές του 20ού αιώνα.
Παρά τις σχετικά μεγάλες διαστάσεις του, το είδος αυτό φαίνεται πως προσφέρεται για φύτευση σε γλάστρες με ύψος που θα του επιτρέπουν να αναπτύξει σε ικανοποιητικό βαθμό το βαθύ ριζικό του σύστημα. Υπάρχουν βεβαίως άλλα είδη κυδωνίαστρου που, λόγω του χαμηλότερου ύψους τους, θεωρούνται ακόμα καλύτερα για φιλοξενία στο μπαλκόνι, και αρκετά από αυτά δεν θα δυσκολευτείτε να τα βρείτε στην ελληνική αγορά. Αισθητικά, κατά τη γνώμη μου, ξεχωρίζει το, επίσης κινεζικής καταγωγής, οριζοντιόκλαδο (C. Horizontalis), που με το ζόρι ψηλώνει μέχρι ένα μέτρο, πλευρικώς πάντως αναπτύσσεται περισσότερο. Πρόκειται για φυλλοβόλο είδος που ανθίζει λίγο αργότερα από το προηγούμενο, αλλά δεν υστερεί καθόλου όσον αφορά την ομορφιά και τη διάρκεια της καρποφορίας. Φυσικά, δεν έχει αντίρρηση να φυτευτεί απευθείας στο έδαφος, αποτελεί έτσι ιδανικό υποψήφιο για τον σχηματισμό χαμηλής μπορντούρας και την εδαφοκάλυψη υπερυψωμένων σημείων. Υπάρχει και ένας νάνος σε τούτη την παρέα των φυτών, ο οποίος, εκτός από τη γλάστρα, ταιριάζει πολύ και στον βραχόκηπο, έτσι όπως δεν υπερβαίνει σε ύψος τα 40 εκατοστά, ενώ οριζοντίως αναπτύσσεται μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερο. Είναι αειθαλής, με δερματώδη, σκουροπράσινα φύλλα, τα οποία με τα πρώτα κρύα παίρνουν υπέροχη κοκκινωπή απόχρωση που διαρκεί για μήνες.
Αντέχει στο κρύο
Τα κυδωνίαστρα ευδοκιμούν σε προσήλιες και ημισκιερές θέσεις, στη δεύτερη πάντως περίπτωση δεν καρποφορούν εξίσου πλούσια. Προσαρμόζονται γρήγορα σε όλα τα εδάφη, εκτός από τα μονίμως υγρά, αντέχουν πολύ στις χαμηλές θερμοκρασίες και αρκετά στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Δεν είναι πολύ απαιτητικά στο πότισμα. Για να διατηρήσουν το όμορφο σχήμα τους, πρέπει να κλαδεύονται στα τέλη του χειμώνα.
Ευχαριστούμε τις Γεωπονικές Επιχειρήσεις Χορομίδης για την αρωγή τους στη φωτογράφιση.
