Λίγες ημέρες πριν ακούσω το «Now and then», που πλασάρεται με επιτυχία ως το τελευταίο τραγούδι των Beatles, στο μυαλό μου τριβέλιζε ένα δημοφιλές ανάμεσα στους φαν της μπάντας γνωμικό: «μην εμπιστεύεσαι κανέναν που δεν του αρέσουν οι Beatles». Κι αν δεν μου άρεσε; Κι αν μου χάλαγε μια για πάντα την εικόνα που είχα σχηματίσει γι’ αυτούς; Χαζός φόβος. Αβάσιμος.
Αποφάσισα, όμως, να του δώσω σημασία. Να τον ξορκίσω, στο περίπου, κοιτάζοντάς τον στα μάτια. Στην πράξη, απλώς έκανα εγγραφή στην ουρά αναμονής του βίντεο με το official audio του τραγουδιού, το οποίο έκανε πρεμιέρα χθες στο YouTube. Πάτησα και το εικονίδιο με το καμπανάκι, για να λάβω ειδοποίηση με το που γίνει διαθέσιμο. Μία μέρα πριν, είχα κάνει το ίδιο για να παρακολουθήσω το μικρού μήκους φιλμ με την ιστορία του τραγουδιού, που έχει έξτρα ενδιαφέρον.
Σύμφωνα με αυτό, ο Τζον Λένον έγραψε το «Now and then» το 1979, όσο βρισκόταν στο διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη, σε μια κασέτα. Δεκατέσσερα χρόνια μετά από τη δολοφονία του (9.12.1980), το 1994, η Γιόκο Όνο την παρέδωσε στον Πολ ΜακΚάρτνεϊ. Εκείνος ολοκλήρωσε το ημιτελές υλικό με τη βοήθεια του Ρίνγκο Σταρ κι ένα «κολάζ» από αρχειακές ηχογραφήσεις του Τζορτζ Χάρισον. Παρ’ όλα αυτά, τότε κρίθηκε ως μη αξιοποιήσιμο λόγω του κακού ήχου του – χρειάστηκε η βοήθεια ενός λογισμικού τεχνητής νοημοσύνης για να «καθαρίσει» η φωνή του Λένον και να το ακούσουμε το 2023.
Κάπως έτσι, λοιπόν, φτάσαμε στη μεγάλη μέρα: Όμορφο τραγούδι, ειλικρινές, 100% Beatlesικό. Η εισαγωγή του πέφτει σαν από σπιτική ηχογράφηση και στη συνέχεια, με την πιο γεμάτη ενορχήστρωση και τα υποστηρικτικά φωνητικά, ο χαρακτήρας του γίνεται κάπως πιο μεγαλειώδης, σίγουρα πιο σύνθετος, χωρίς φυσικά να επηρεαστούν τα δύο κύρια συστατικά του στοιχεία: η στακάτη ποπ μελωδία και οι απλοί στίχοι αγάπης.
Για κάποιο λόγο, περίμενα κάτι πιο ψυχεδελικό. Δε με χάλασε, όμως, που μου βγήκε κάτι πιο ποπ, όπως ζητάει η Αριάν Λαμπέντ το κομμάτι της στις «Άλπεις» του Γιώργου Λάνθιμου. Σε καμία περίπτωση δεν είναι το δεύτερο «Strawberry fields forever» που ήλπιζα, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.
Μία ημέρα μετά από την κυκλοφορία του έχει ήδη φτάσει στο #1 του iTunes chart στις ΗΠΑ (που αν τα καταφέρεις εκεί μπορείς να τα καταφέρεις παντού) και στην Ελλάδα, χωρίς να νιώθω ότι έχει δημιουργήσει το hype του «Free as a bird», της πλέον εμβληματικής μετα-θανάτιας κυκλοφορίας με την υπογραφή του Τζον Λένον, από το μακρινό 1995. Ίσως, σε αυτή μου την αίσθηση να φταίει και το ότι εγώ τότε – που ήμουν μαθητής γυμνασίου – παρακολουθούσα τα μουσικά τεκταινόμενα με άλλον ενθουσιασμό, άλλη αγνότητα.
Ο μουσικοκριτικός Τζον Παρέλες, πάντως, που καλύπτει την ποπ μουσική στους New York Times, περιέγραψε το τραγούδι όχι ως το τελευταίο των Beatles αλλά ως ένα υστερόγραφο. Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί του. Είναι μια υπενθύμιση του πόσο αγαπημένος είναι ο ήχος τους και η νοσταλγική ευαισθησία της φωνής του Λένον – δύο από τα χαρακτηριστικά που έκαναν τα «Σκαθάρια» αυτό που έγιναν.
Το «Now and then» των Beatles κυκλοφορεί σε διπλό A-side σινγκλ (μαζί με το πρώτο τους, το «Love me do») από τη Minos EMI, a Universal Music Company. Το βιντεοκλίπ του, σε σκηνοθεσία Πίτερ Τζάκσον, έκανε πρεμιέρα σήμερα 3.11, στις 15.00 ώρα Ελλάδος, στο YouTube. Στις 10.11 θα κυκλοφορήσουν εμπλουτισμένα και με νέο ήχο τα δύο best-of της μπάντας, το «The Beatles 1962-1966» και το «The Beatles 1967-1970».
