Μακριά από την κίνηση του δρόμου, πολύ μακριά από την επικαιρότητα, τις μόδες, τις καρδούλες του Instagram και τις λίστες με τους δίσκους της χρονιάς, ο Ίγκι Ποπ και ο Τομ Γουέιτς κάνουν μια εκπομπή. O χρόνος σταματάει. Οι βραχνοί, μπάσοι γέροντες θυμούνται τραγούδια, θυμούνται ιστορίες, βγάζουν περιστέρια από το καπέλο του μεγάλου αμερικανικού songbook και τα ξαμολάνε στον ουρανό. Καλεσμένος του Ίγκι Ποπ στο Confidential Show του BBC Radio 6 Music, o Τομ Γουέιτς ηχογραφεί μαζί του ένα δίωρο που αναβιώνει, υπό μία έννοια, την κοινή τους σκηνή στην ταινία Καφές και τσιγάρα, είκοσι χρόνια πριν.
Άκουσα την εκπομπή με προσοχή, σε υψηλή ένταση. Τα ενισχυμένα μπάσα του BBC, σε συνδυασμό με τις ούτως ή άλλως μπάσες φωνές των δύο θρύλων, έκαναν τα τζάμια μου να τρίζουν. Οι δυο τους συμφωνούν σε όλα: Αν μετρήσετε τις φορές που ο Τομ λέει «yeah», απαντώντας σε μια φράση του Ίγκι, πιθανότατα θα φτάσετε σε τριψήφιο αριθμό. Πάντως, ενώ κάποιος θα περίμενε ότι το δυνατό χαρτί της εκπομπής θα είναι οι διάλογοι, τελικά είναι η ποικιλία και η ποιότητα της playlist. Από το κλασικό Surfin’ Bird των Trashmen πάνε στο Lip Gloss της Lil Mama (χιπ χοπ τραγούδι του 2007), βρίσκοντας ομοιότητες. Από το So What’cha Want των Beastie Boys φτάνουν στο O mio babbino caro της Μαρίας Κάλλας, μέρος της κωμικής όπερας Τζιάνι Σκίκι του Πουτσίνι. Αυτό το τελευταίο ο Γουέιτς το προλογίζει με ένα ίχνος δισταγμού: «Σκέφτηκα ότι έχει μια θέση στο σόου μας…». Η εκπομπή θα παραμείνει διαθέσιμη online μέχρι τα τέλη της χρονιάς. Ακούστε τη βράδυ, πίνοντας ένα ποτήρι παλιό καλό κρασί.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
Vince Clarke – Songs of Silence
Σεβαστή φιγούρα της synth pop (κυρίως ως μέλος των Erasure), ο Βινς Κλαρκ κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σόλο άλμπουμ. Πένθιμη, επιβλητική, λεπτοδουλεμένη, απολαυστική ambient για χαλάρωση ή απομόνωση από θορυβώδεις συναδέλφους στο γραφείο. Εξαιρετικό και το πρόσφατο «πορτρέτο» του Κλαρκ στους New York Times.
