Μια ελληνική συλλογή που δεν σε κάνει να βαριέσαι. Πόσα χρόνια είχε να συμβεί αυτό; Φαίνεται πως ήρθε η ώρα να αποτυπωθεί κάπου η πολύχρωμη, ευαίσθητη, ολίγον τι ποζεράδικη αλλά επί της ουσίας ταπεινή indie ποπ του καιρού μας. Το νέο Νέο Κύμα της Veego records είναι πολλά πράγματα. Κατ’ αρχάς, είναι μια συλλογή με καλό σκοπό: Όλα τα έσοδα από τα 1.000 διπλά βινύλια (τυπωμένα με χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση) θα διατεθούν σε φορείς που φιλοξενούν, εκπαιδεύουν, υποστηρίζουν και απασχολούν άτομα τα οποία εντάσσονται στο φάσμα του αυτισμού. Είναι επίσης μια συλλογή που δημιουργεί συνειρμούς: O τίτλος παραπέμπει στο Νέο Κύμα των ’60s. Τι έχουμε εδώ λοιπόν; Έχουμε Pan Pan, Ναλύσσα Γκρην, Παιδί Τραύμα και Λουντέμη Μουρ. Έχουμε αποκλειστικά ελληνικό στίχο. Έχουμε χορευτικές εκρήξεις (το Σαμοθράκη Νησί του Libys), αλλά και ψυχαναλυτικού τύπου εξομολογήσεις (το Μεγάλα Παιδιά της Sophie Lies). Το χιπ χοπ, indie λογικής και αυτό, εκπροσωπείται επάξια από τους ΛΕΞ και Sci-Fi River, ενώ στο σύνολό της η συλλογή ακολουθεί μια upbeat λογική, αποφεύγοντας τις υποτονικές μπαλάντες και τους πειραματισμούς που, όπως θα έλεγε ένας εκπρόσωπος του παλιού νέου κύματος, «οδήγησαν μια γενιά στα πιο βαθιά χασμουρητά». Μια παρατήρηση: Το Ένα Αλλιώτικο Παιδάκι του Παύλου Παυλίδη ταιριάζει με το κόνσεπτ του αυτισμού, όχι όμως και με το καλλιτεχνικό κόνσεπτ αυτής της προσπάθειας, που κατά τα άλλα προβάλλει εύστοχα μια πιο μοντέρνα γενιά. Ένα νέο κύμα το οποίο χοντρικά ξεκίνησε στα μέσα των ’00s και φτάνει ως το σήμερα, αποτελώντας κομμάτι του σύγχρονου αστικού πολιτισμού.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠNeil Young – Before and After
Θα μπορούσε να γυρίζει τον κόσμο παίζοντας τις επιτυχίες του. Αντ’ αυτού, ο Νιλ Γιανγκ κλείνεται σε ένα στούντιο και ηχογραφεί μόνος κάποια λιγότερο γνωστά τραγούδια του από το παρελθόν. Το αποτέλεσμα δεν είναι μαγικό, δεν είναι καν άρτιο πάντα, όμως η εύθραυστη αλήθεια της τέχνης του βρίσκεται εδώ, άθικτη.
