Λένε πως κάθε καλή επιχειρηματική ιδέα πρέπει να λύνει ένα πρόβλημα, και αυτό ακριβώς έκαναν οι μαθητές απ’ το Γυμνάσιο και Λύκειο Αβδήρων Ξάνθης, σε συνεργασία με συμμαθητές τους απ’ το Γυμνάσιο Φερών Έβρου. Δούλεψαν για ώρες, αντάλλαξαν απόψεις, πήραν πρωτοβουλίες και κατέληξαν σε μια επιχειρηματική ιδέα που εξυπηρετεί ένα τεράστιο πρόβλημα των δημοσίων σχολείων της χώρας, όπως τα δικά τους.
Τα παιδιά παρατήρησαν ότι υπάρχουν σχολεία με βασικές ελλείψεις ακόμη και σε αναγκαίο εξοπλισμό, όπως θρανία, καρέκλες, κουρτίνες, ενώ από την άλλη υπάρχει σε άλλα σχολεία αναξιοποίητος ή πλεονασματικός εξοπλισμός που σκονίζεται σε αποθήκες.
Έτσι έφτιαξαν την πλατφόρμα School Buddy, ένα ψηφιακό marketplace στο οποίο οι καταχωρήσεις αφορούν σε πλεονάσματα ή ελλείψεις (για παράδειγμα, πριν δύο εβδομάδες, ένα σχολείο της Αλεξανδρούπολης καταχώρησε πως διαθέτει σε πλεόνασμα δέκα θρανία). Η προσφορά συναντά τη ζήτηση και στη συνέχεια, το School Buddy αναλαμβάνει την αναδιανομή του υλικού. Στην πλατφόρμα μπορούν να συμμετέχουν δημόσια ή ιδιωτικά σχολεία, καθώς και χορηγοί ιδιώτες.
Οι αρχές μίας ιδέας
Όλα ξεκίνησαν πριν δύο χρόνια, όταν οι συνάδελφοι καθηγητές, Λουλουδιά Κεφαλά και Ιωάννης Μπουτζίκας, αποσπασμένοι τότε στην Κω, έλαβαν ένα email από το Υπουργείο Παιδείας που καλούσε ενδιαφερόμενους εκπαιδευτικούς να σχηματίσουν ομάδες για να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό επιχειρηματικότητας που διοργάνωνε ο ελληνικός φορέας του Junior Achievement, ενός διακεκριμένου διεθνούς οργανισμού υποστήριξης της μαθητικής καινοτομίας με παρουσία σε περισσότερες από 100 χώρες και δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχουν περισσότεροι από 12 εκατομμύρια μαθητές κάθε χρόνο.
Ο οργανισμός είχε ξεκινήσει τις δραστηριότητές του στην Ελλάδα λίγα χρόνια πριν, με πρωτοβουλία του αείμνηστου Οδυσσέα Κυριακόπουλου. Ο παλαιός πρόεδρος του ΣΕΒ, θιασώτης της διασύνδεσης της κατάρτισης με την επιχειρηματικότητα, αγκάλιασε ένθερμα τον θεσμό και κάλεσε τον επιχειρηματία Μάρκο Βερέμη να αναλάβει τα ηνία.
«Αν και επιχειρηματίας, δεν ήμουν μεγάλος φαν της διδασκαλίας του business στα σχολεία. Το έβρισκα κάπως πρώιμο», λέει στο «Κ» ο κ. Βερέμης. «Όμως αγαπούσα και εκτιμούσα πολύ τον Οδυσσέα, και μελέτησα τον οργανισμό. Η ιδέα είναι ότι σε ένα σύστημα παιδείας, το οποίο εμπνέει πάρα πολύ λίγους και αφήνει απέξω πάρα πολλούς, το JA προτείνει μια συνταγή που έχει εφαρμοστεί σε πάρα πολλές χώρες, και για πολλά παιδιά παίζει καθοριστικό ρόλο, τους αλλάζει τη ζωή». Ο κ. Βερέμης ανέλαβε την Προεδρία του οργανισμού με το σκεπτικό ότι ήταν ένα πολύ χρήσιμο αντίβαρο στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, και σήμερα, έχοντας παραδώσει τα ηνία στον Αιμίλιο Κυριάκου της Citi, παραμένει μέλος του Δ.Σ. και ενθουσιώδης μέντορας ομάδων κάθε χρόνο.
Η ανάληψη του εγχειρήματος
Μία από αυτές τις ομάδες, ήταν και τα παιδιά που εμπνεύστηκαν το School Buddy, με την καθοδήγηση του Μάρκου Βερέμη αλλά και των καθηγητών τους, Λουλουδιάς Κεφαλά και Ιωάννη Μπουτζίκα, οι οποίοι είχαν στο μεταξύ πάρει μετάθεση για την Ξάνθη και τον Έβρο αντίστοιχα. Εκεί, εμπνεόμενοι από τη θετική εμπειρία του JA στην Κω, επανέλαβαν το εγχείρημα.
«Ο ρόλος του μέντορα είναι να βοηθήσει τα παιδιά, και με τη βοήθεια του καθηγητή, σε όσες συναντήσεις χρειάζονται, να πραγματοποιήσουν την ιδέα τους. Ξεκινάμε με μια συνάντηση, είτε από κοντά είτε διαδικτυακά, για τα απομακρυσμένα σχολεία. Οι περισσότεροι μέντορες είμαστε επιχειρηματίες, οπότε προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε τι σημαίνει μια τέτοια επιλογή στη ζωή μας, αργότερα, ποια είναι η δική μας εμπειρία. Προσπαθούμε, επίσης, να πάρουμε όσο πιο πολύ feedback από τα παιδιά γίνεται, να καταλάβουμε τους τομείς στους οποίους το καθένα έχει κλίση». Οι μέντορες, καθοδηγούν ακόμη τα παιδιά σε διαδικασίες όπως οι παρουσιάσεις σε επίσημους φορείς και τα φέρνουν σε επαφή με οργανισμούς που μπορούν να συνδράμουν στην ιδέα τους.
«Φέτος, φέραμε την ομάδα σε επαφή με μια εταιρεία που παρέχει δωρεάν την μεταφορά των υλικών, στο πλαίσιο των δράσεων εταιρικής ευθύνης, και με έναν μεγάλο όμιλο που θα προσφέρει εξοπλισμό ο οποίος δεν υπάρχει σε πλεόνασμα σε άλλα σχολεία. Επίσης, φέραμε σε επαφή τον μαθητή που έγραψε τον κώδικα με έναν Έλληνα που έχει μεγαλουργήσει στην Αμερική, στον τομέα της πληροφορικής, και συμπτωματικά είναι από το ίδιο χωριό», προσθέτει ο κ. Βερέμης. Ο ίδιος παρατηρεί πως, μερικές από τις καλύτερες ιδέες που βλέπουν κάθε χρόνο στο JA, προέρχονται από σχολεία από υποβαθμισμένες περιοχές, από άτομα με δίψα για κάτι καλύτερο. «Υπάρχουν παιδιά με εξαιρετικές ικανότητες και φιλοδοξίες, κρυμμένα σε διάφορα σχολεία, και το ίδιο ισχύει και για καθηγητές».
Η κ. Κεφαλά, καθηγήτρια οικονομικών η ίδια, είδε μεγάλη διαφορά στους μαθητές της: «Κάποια παιδιά που δεν ήξεραν καν τι είναι οικονομικά, τι είναι management και τι είναι marketing άρχισαν να ενδιαφέρονται. Σταμάτησαν να κοκκινίζουν, πήραν θάρρος και δύναμη. Ήδη συμμαθητές τους ενδιαφέρονται να μπουν του χρόνου στο πρόγραμμα». Όπως λέει η ίδια, τα παιδιά έδειξαν μεγάλη θέληση, καθώς η ομάδα δουλεύει κατά κύριο λόγο ώρες εκτός σχολείου, απογεύματα και Σαββατοκύριακα, αλλά και πήραν πολλές πρωτοβουλίες ως προς την εξέλιξη της ιδέας τους.
Στις αρχές του μήνα, πήραν μέρος στη Μαθητική Εμπορική Έκθεση του JA στη Θεσσαλονίκη, ενώ, μετά την ολοκλήρωση του business plan της πλατφόρμας τους, η οποία είναι ήδη στον αέρα, στόχος είναι η πρόκρισή στις δέκα καλύτερες εικονικές επιχειρήσεις για το 2024, και η διεκδίκηση του 1ου βραβείου στον τελικό διαγωνισμό του Junior Achievement που θα διεξαχθεί στα τέλη Απριλίου στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η κουλτούρα του αυτοδημιούργητου
«Από την επαγγελματική μου εμπειρία, οι άνθρωποι που έρχονται από μη προνομιούχα περιβάλλοντα, είναι συχνά πολύ καλύτεροι συνεργάτες», παρατηρεί ο Μάρκος Βερέμης. «Νομίζω ότι έχει να κάνει με κάτι προβλέψιμο, που καμιά φορά το ξεχνάμε. Αυτός που θέλει πιο πολύ, και είναι πιο σκληραγωγημένος, είναι πιθανότατα και αυτός ο οποίος θα τα καταφέρει».
Μάλιστα, συνεχίζει λέγοντας ότι: «Στην Αμερική, αυτή η κουλτούρα του αυτοδημιούργητου είναι πιο διαδεδομένη. Στην Ευρώπη όχι τόσο, ωστόσο ισχύει. Γι’ αυτό ένας οργανισμός, όπως το Junior Achievement, έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία, διότι πας σε αυτά τα σχολεία που πάσχουν από προβλήματα, και τους λες ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Τα παιδιά σταματούν να αισθάνονται ξεχασμένα. Αποκτούν πρόσβαση σε ανθρώπους και ιδέες, βλέπουν ότι αυτά δεν γίνονται μόνο σε αμερικάνικες ταινίες. Τα παιδιά από λιγότερο προνομιούχο περιβάλλον έχουν μέσα τους τη μάχη».
