Οι χορογραφίες της μοιάζουν με σιωπηλή ποίηση. Από το ντεμπούτο της με την παράσταση Sync, με την οποία επιλέχθηκε από το δίκτυο Aerowaves ως μία από τους 20 πιο υποσχόμενους νέους χορογράφους στην Ευρώπη για το 2017, μέχρι σήμερα, που προετοιμάζει για το Φεστιβάλ Αθηνών την ολοκαίνουργια δουλειά της με τίτλο The Verso, ένα πράγμα μένει αναλλοίωτο: το πάθος της.
Θυμάσαι τη στιγμή που είπες «εγώ θα ασχοληθώ με τον χορό»;
Στην εφηβεία! Εκεί κατάλαβα ότι ο χορός ήταν ανάγκη, μια προϋπόθεση για να νιώθω χαρούμενη. Κάθε φορά που χόρευα, ερχόμουν πιο κοντά σε μια κατάσταση ευτυχίας και αυτό ήθελα να το εξερευνήσω σε βάθος. Πέρασα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, κυρίως γιατί ήξερα ότι οι τέχνες είναι ένας επισφαλής χώρος επαγγελματικά, γρήγορα όμως κατάλαβα ότι ανήκω αλλού. Μπήκα στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, όπου έμαθα πολλά, έπειτα ήρθε ένα υπέροχο μεταπτυχιακό στην ακαδημία χορού SEAD της Αυστρίας και κάπως έτσι σήμερα ο χορός είναι η ζωή μου.
Τι απολαμβάνεις στη δουλειά σου;
Με τον χορό έμαθα να εξερευνώ τη φαντασία μου. Εμαθα πώς είναι να σκέφτεσαι σε ανοιχτό πλαίσιο, να παίρνεις ρίσκα, να προκαλείς την αντίληψή σου. Αυτό που απολαμβάνω, βέβαια, περισσότερο είναι η επαφή με το κοινό. Η δουλειά μας είναι μια απεύθυνση, ένα μοίρασμα και μια ελπίδα ότι μπορείς να κάνεις τον κόσμο να φαίνεται λίγο καλύτερος από ό,τι είναι, μπλέκοντας το όνειρο με την πραγματικότητα.
Εχεις παρουσιάσει έργα σου σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Σκέφτηκες ποτέ να κυνηγήσεις μια καριέρα εκτός Ελλάδας;
Το έχω σκεφτεί αρκετές φορές. Αυτό που με κρατάει στην Ελλάδα είναι η προσωπική μου ζωή. Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, οι σχέσεις μου θα είναι για πάντα το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Από την άλλη, στο εξωτερικό τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο εύκολα όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Σίγουρα υπάρχουν χώρες, όπως η Γαλλία, όπου θα βρεις περισσότερες και καλύτερες υποστηρικτικές δομές σε σύγκριση με την Ελλάδα. Ισως αποφάσιζα να ζήσω έξω για κάποιο διάστημα, σίγουρα όχι για πάντα. Γενικώς, το για πάντα δεν είναι του χαρακτήρα μου.
Πώς θα περιέγραφες τον χαρακτήρα σου;
Είμαι ένα άτομο ιδιαίτερα φροντιστικό και οργανωτικό, με τις κυκλοθυμίες και τα άγχη του, φυσικά. Δεν με τρομάζουν οι αλλαγές, έχω υπομονή αλλά και μια ανυπομονησία να αποκτώ εμπειρίες και να εξερευνώ νέες ιδέες.
Η ιδέα για τη νέα σου χορογραφία στο φεστιβάλ πώς γεννήθηκε;
Λέγεται The Verso. Ετσι ονομάζεται το πίσω μέρος ενός πίνακα ζωγραφικής, εκεί όπου αναγράφεται η διαδρομή του στον χρόνο, πού έχει εκτεθεί κ.λπ. Το συνέδεσα με την τάση Rückenfigur του ρομαντισμού που εισήγαγε ο Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ, ο οποίος ζωγράφιζε φιγούρες που κοιτούσαν τοπία με την πλάτη προς τον θεατή. Βρήκα ενδιαφέρουσα αυτή την ιδέα της «πίσω όψης» και της απουσίας βλεμματικής επαφής και θέλησα να την εξερευνήσω, φτιάχνοντας ένα έργο όπου οι χορευτές εκθέτουν την πλάτη τους στο κοινό. Ενα έργο που μοιάζει με ταξίδι, με μια νέα εξερεύνηση.
Ως δασκάλα χορού, τι συμβουλεύεις τους επίδοξους νέους χορευτές;
Να αγαπούν αυτό που κάνουν, να το κάνουν με συνέπεια και κυρίως με τον τρόπο τους.
Το μέλλον πώς το φαντάζεσαι;
Εχω μια αγάπη στη φύση. Το μπαλκόνι μου είναι γεμάτο φυτά και λουλούδια, τα οποία περιποιούμαι καθημερινά. Διαβάζω τα πάντα σχετικά με την κηπουρική, θέλω να αρχίσω και μαθήματα ανθοδετικής. Μια τρελή μου σκέψη είναι κοντά στα εξήντα να ζω μόνιμα σε ένα αγρόκτημα! Μόνο στην ιδέα χαμογελώ.
Το έργο The Verso της Αναστασίας Βαλσαμάκη παρουσιάζεται στην Πειραιώς 260 (Χώρος Ε), 5-7 Ιουνίου στις 21.00, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Προπώληση: aefestival.gr
