Πριν από τρεις εβδομάδες, ένιωθες πως τρία μέρη υπήρχαν στο σύμπαν: η Τούμπα, η Ελλάδα και ο πλανήτης Γη. Και όλα αυτά, επειδή ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα και έβγαλε ένα μεγάλο μέρος της πόλης στους δρόμους. Πριν από δεκατέσσερις μέρες, είχαμε αλλαγές στην παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Ομόνοια. Όλα έγιναν πράσινα για το έβδομο αστέρι του Παναθηναϊκού. Πριν από δύο Τετάρτες, η ισορροπία άλλαξε και πάλι. Υπήρχε ο Πειραιάς, η Ελλάδα και ο πλανήτης Γη, για να πανηγυρίσει την κατάκτηση του Κόνφερενς Λιγκ από τον Ολυμπιακό. Και μετά, ποιο μέρος θα γίνει και πάλι «το μυθικό, χαμένο κέντρο του κόσμου»;
Πίσω στο 1991, στο μυθιστόρημα Η γραμμή του ορίζοντος (εκδ. Εστία) ο Χρήστος Βακαλόπουλος χαρακτήριζε την Κυψέλη έτσι: «Το μυθικό, χαμένο κέντρο του κόσμου». Το μυθιστόρημα δεν κυκλοφορεί πια στα βιβλιοπωλεία, αλλά κοστολογείται μεταχειρισμένο στην τιμή των 150 ευρώ, ενώ βρίσκεται και σε μορφή pdf κάπου στο ελληνικό ίντερνετ. Ήταν επίσης ένα ευτύχημα η μεταφορά του στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Για περίπου δύο ώρες, το κέντρο του κόσμου βρισκόταν στο υπόγειο θέατρο. Οι νεαροί συντελεστές της παράστασης απέδωσαν την ιστορία της Ρέας Φραντζή, «σαράντα ενός χρόνων, ελαφρά ντυμένης», που παράτησε ολομόναχη το κέντρο του κόσμου και τον άντρα της και κατέληξε στην Πάτμο, ανάμεσα σε «ανθρώπους περασμένων και μελλοντικών εποχών».
Εντάξει, το μυθιστόρημα αναφέρεται σε χούντα και Μεταπολίτευση. Αν αγγίζει ακόμα και σήμερα όλους και όλες εμάς που ανακαλύπτουμε τη γραφή του Βακαλόπουλου, δεν συμβαίνει μόνο επειδή αντηχεί φρέσκο το 2024, αλλά και επειδή αποδομεί τον μικρόκοσμο στον οποίο ο καθένας μας βρίσκει καταφύγιο. Έναν μικρόκοσμο που μας κάνει να νιώθουμε ευτυχισμένοι μέσα του. Εκείνος όμως σιγά σιγά αποσυντίθεται. Χάνονται οι μυρωδιές από τα μπαλκόνια, οι μικρές τελετουργίες της καθημερινότητας, τα παιχνίδια στην πλατεία, τα ραντεβού, οι παιδικές αφέλειες και οι ανόητες φιλοδοξίες που δεν έχουν νόημα όσο μεγαλώνουμε. Για την ακρίβεια, δεν χάνονται, αλλά μετατοπίζονται, παράλληλα με αυτό το κέντρο του κόσμου. Και αφού η ισορροπία χάλασε, τότε πρέπει να διαλέξουμε πλευρά. Είμαστε με τους ανθρώπους των περασμένων ή των μελλοντικών εποχών;
Αυτή τη φορά, στην Ομόνοια έχουν στηθεί ντεκ που παίζουν deep house mixes. Οι υπόγειες διαβάσεις δονούνται. Παιδιά που φορούν τα ρούχα της σαββατιάτικης εξόδου χορεύουν και τσιρίζουν στην Πανεπιστημίου, πριν βρουν καταφύγιο σε ένα μπαρ των Εξαρχείων. Τελικά, είμαστε οι άνθρωποι των τωρινών εποχών και αυτή την εβδομάδα η Αθήνα μοιάζει να είναι μια μητρόπολη του νότου.
