Επειδή την έχω κάνει αυτή τη δουλειά, για πολλά χρόνια και σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, καταλαβαίνω πώς ο ρεπόρτερ της τηλεόρασης, μέσα στην ένταση της στιγμής, ευκολύνεται να αναπαραγάγει πληροφορίες που δεν είναι σε θέση να διασταυρώσει.
Είναι η πίεση από το στούντιο, ο φόβος του κινδύνου, το στρες της απόδοσης και το μικρόφωνο μπροστά στο στόμα, που απαιτούν κάτι συνταρακτικό να ειπωθεί· και να ειπωθεί τώρα! Είναι όμως, κυρίως, η ποιότητα των ΜΜΕ στην Ελλάδα, που αντιμετωπίζουν όλες τις ειδήσεις ως εφήμερα γεγονότα – αυτό το καταραμένο news cycle που πρέπει να γεμίσει και να αδειάσει στην ώρα του, ώστε να κάνει χώρο για το επόμενο λαβράκι (λαβράκι λέγαμε τότε την ειδησάρα, τώρα οι νέοι συνάδελφοι την προτιμούν αμετάφραστη και τη λένε απλώς scoop).
Παρ’ όλα αυτά, ας αποκαταστήσουμε την αλήθεια: Οι άνθρωποι στην περιφέρεια, στα προάστια, στην επαρχία, δεν εγκαταλείπουν τα ζώα τους. Δεν τα παρατούν στο έλεος της φωτιάς που πλησιάζει, δεν το βάζουν στα πόδια πανικόβλητοι «ξεχνώντας» πίσω τους σκυλιά, γατιά, οικόσιτα και παραγωγικά, όπως πολλοί συνάδελφοι άφησαν να εννοηθεί, μερικοί μάλιστα κατήγγειλαν και ανοιχτά, προεξοφλώντας την αιτία από το ορατό αποτέλεσμα.
Μέσα στο Σαββατοκύριακο, με τις πολλές εστίες πυρκαγιών στην Ελλάδα, αναγνώστες που έζησαν και το ανάθεμα της κοινής γνώμης, πέρα από την καταστροφή της περιουσίας τους, μου έστειλαν μηνύματα έξαλλοι για τις κατηγορίες της ανάλγητης εγκατάλειψης. Κάποιοι δεν ήταν καν εκεί όταν ξέσπασε το κακό. Άλλοι προσπάθησαν να προσεγγίσουν − και όταν δεν τα κατάφεραν, έψαχναν απεγνωσμένα, μέσα από κινητά που δεν είχαν σήμα και σταθερά που δεν δούλευαν χωρίς ρεύμα από το δίκτυο, να βρουν έναν γείτονα και να τον ικετεύσουν να σώσει τα ζώα τους. Μια γυναίκα που έβλεπε το σπίτι της να καίγεται on camera προσπάθησε μέχρι και να επικοινωνήσει με το συγκεκριμένο κανάλι γιατί αισθάνθηκε διπλά αδικημένη, διπλά χτυπημένη από τη βαριά μοίρα του απόλυτου αφανισμού, ακούγοντας ότι στο σπίτι της βρίσκονταν «δύο εγκαταλελειμμένα σκυλιά». Της υποσχέθηκαν ότι θα ακουστεί. Δεν την έβγαλαν ποτέ στον αέρα.
Κανένας δεν φεύγει από ένα σπίτι που καίγεται αφήνοντας πίσω του ψυχές. Κανένας! Τα σκυλιά είναι ζώα που οσμίζονται τον κίνδυνο και πανικοβάλλονται. Πηδάνε μάντρες αλαφιασμένα, κρύβονται στου βοδιού το κέρατο τρομοκρατημένα, χάνονται μέσα στον πανικό. Και εδώ είναι το ζήτημα.
Επειδή αυτό το καλοκαίρι θα έχει πολλές φωτιές και πολλά σπίτια θα κινδυνεύσουν, προνοήστε! Αν λείπετε, δώστε κλειδιά στους γείτονες. Ενημερώστε τους ότι υπάρχουν ζώα στο σπίτι. Βρείτε κάποιον (πανεύκολο είναι) που έχει χώρο στο όχημα της εκκένωσης και διάθεση να σας συντρέξει. Και μετά, βρείτε έναν ακόμα. Γιατί ο πρώτος, όπως κι εσείς, μπορεί εκείνη τη μέρα να λείπει.
Κάντε το ίδιο, προσφερόμενοι από τώρα, εθελοντικά, για τους δικούς σας γείτονες. Και ρωτήστε τον κτηνίατρό σας για ένα ηρεμιστικό που θα έχετε πάντα στο φαρμακείο σας, ώστε να μπορέσετε να διαχειριστείτε ευκολότερα όχι μόνο το δικό σας αλλά και ένα πανικόβλητο ζώο που είναι μακριά από τον ιδιοκτήτη του, αυτές τις ώρες της αντάρας.
