Δεν πιστεύω ότι η μουσική που κάνει η Τέιλορ Σουίφτ είναι κακή – αν ήταν κακή πιθανώς να μου άρεσε, καθώς έχω αδυναμία στις ηχητικές παρεκκλίσεις, στον θόρυβο, στους επιγόνους της παράδοσης που θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει ο Κακοφωνίξ, αν όντως υπήρχε και δεν ήταν ένας χαρακτήρας επινοημένος από τον Ρενέ Γκοσινί και τον Αλμπέρ Ουντερζό. Αδιάφορη μου φαίνεται – κι ας έχει τιμηθεί με δεκατέσσερα βραβεία Γκράμι.
Όταν ξεκίνησα να ακούω τον τελευταίο της δίσκο με τον όμορφο τίτλο «The tortured poets department», που είναι μία από τις θεωρούμενες ως πολύ καλές της στιγμές, αρχικά βρήκα ομοιότητες με τον ήχο που υποστήριζε πριν από μία δεκαετία η αγαπημένη μου Σκάι Φερέιρα. Στη συνέχεια, όμως, η Σουίφτ με πέταξε εκτός. Κατέληξα ότι το άλμπουμ θα μπορούσε να αποτελεί το σάουντρακ μιας νεανικής και ολίγον τι ελαφρόμυαλης αμερικάνικης τηλεταινίας ή κάποιου άνευρου ριμέικ του «Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς».
Αυτό που, όμως, με ενοχλεί, γενικά και περισσότερο, είναι ότι τα τραγούδια της Τέιλορ Σουίφτ μου ακούγονται ως φτιαγμένα με υπολογιστικούς τρόπους – για να σημειώσουν εμπορική επιτυχία, να συγκινήσουν συγκεκριμένες ομάδες-στόχους ακροατών, να φέρουν κόσμο στα σόου της και, φυσικά, να κάνουν τίτλους στον κίτρινο Τύπο. Να κάνουν τους συντάκτες των απανταχού κουτσομπολίστικων σάιτ να αναρωτηθούν για ποιον από τους πρώην της, άραγε, να γράφτηκε το «I can fix him».
Στον κόσμο της Τέιλορ Σουίφτ, με ελεύθερη είσοδο
Δίχως αμφιβολία, η δική μου άποψη για τη μουσική της δεν πρόκειται να την απασχολήσει ποτέ. Τα καταφέρνει καλά σε όλα, έχει εκατομμύρια φαν. Άλλωστε, συνιστά ένα μέγκα πολιτιστικό φαινόμενο – ενδεχομένως, ο χρόνος θα δείξει, το πιο σημαντικό που γέννησε η μουσική βιομηχανία την τελευταία εικοσαετία.
Με ρίζες στην κάντρι και όχημα την αψεγάδιαστη εικόνα του λευκού, ξανθού, πανέμορφου και καλοαναθρεμμένου κοριτσιού, κατάφερε με το «καλημέρα σας» να γίνει «American sweetheart» και στη συνέχεια να εξελιχθεί σε μία από τις πιο επιτυχημένες ποπ σταρ όλων των εποχών. Παράλληλα, έδειξε ότι έχει επιχειρηματικό δαιμόνιο και πώς δεν ζει, σε καμία περίπτωση, μέσα σε μια ροζ φούσκα.
Αναμφίβολα, επίσης, διαθέτει στιλ. Ξεχωριστό και αναγνωρίσιμο. Έχει γύρω της μια ομάδα που ξέρει πώς να τη βάψει και να τη χτενίσει, να της πει πώς να ποζάρει στον φακό και πώς να σταθεί στη σκηνή. Κυρίως, που γνωρίζει πώς να την ντύσει. Κι αυτό το στιλ, σε λίγες ημέρες, θα δώσει το υλικό για την έκθεση «Taylor Swift | Songbook Trail» που θα φιλοξενηθεί στο Victoria & Albert Museum του Σάουθ Κένσινγκτον, στο Λονδίνο, με δωρεάν είσοδο για το κοινό.
Καουμπόικες μπότες και βολάν
Δεκαέξι της λουκ, λοιπόν, θα αναδημιουργηθούν για να αφηγηθούν την ιστορία της. Δε θα εκτεθούν, όμως, όλα μαζί, σε κάποια ξεχωριστή αίθουσα. Θα χωριστούν σε σταθμούς που θα δημιουργούν μία διαδρομή στο μουσείο, η οποία θα περνάει δίπλα από τις μόνιμες συλλογές του. Κι αυτό, ενδεχομένως, να κάνει τους φαν της σταρ να ανακαλύψουν και τα υπόλοιπα εκθέματα του V&A με τα οποία, επιμελητικά, ανοίγουν διάλογο.
Κόντρα σε ό,τι ίσως να περίμενε κανείς, η έκθεση δε βάζει στο επίκεντρό της την επίδραση της Αμερικανίδας μέγκα σταρ στον κόσμο της μόδας. Περισσότερο, απ’ ό,τι φαίνεται, συμβάλλει στη μουσική αγιογράφησή της, καθώς πλάι στα κεντημένα με παγιέτες κοντόμεσα μπουφάν και τις καουμπόικες μπότες της που, πιθανώς, να ζήλεψε κάποτε η Τζέσικα Σίμπσον, θα εκτίθενται τεκμήρια που θα τα εντάσσουν στις μουσικές περιόδους της.
Οι εν λόγω «αϊκόνικ» μπότες, για παράδειγμα, που κάποια στιγμή στην αρχή της καριέρας της τις σέταρε με ένα αεράτο, όλο βολάν τιρκουάζ φουστάνι (η αγάπη της για τα βολάν είναι παροιμιώδης), μια κιθάρα περασμένη στον κορμό της και ένα μενταγιόν με μια ασημένια καρδιά, αφηγείται το κάντρι της ξεκίνημα.
Γι’ αυτό και η έκθεση, πέρα από εικαστικό γεγονός που παίζει ήδη στα μεγαλύτερα πολιτιστικά σάιτ της υφηλίου, θα λειτουργήσει, μάλλον, και ως ανεπίσημη «παράλληλη εκδήλωση» των προγραμματισμένων συναυλιών της Αμερικανίδας σούπερ σταρ, αυτό το καλοκαίρι, στη Γηραιά Αλβιώνα.
Τα εγκαίνια της έκθεσης «Taylor Swift | Songbook Trail» θα γίνει στις 27 Ιουλίου στο Victoria & Albert Museum του Σάουθ Κένσινγκτον. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 8 Σεπτεμβρίου. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
