Δύο μαυροντυμένοι εξηντάρηδες από το Ληξούρι Κεφαλονιάς κάθονται σε μια λαϊκή ταβέρνα και μοιράζονται παιδικές αναμνήσεις. Κάπως έτσι φαντάζομαι τους Συνθετικούς ακούγοντας το Επανέρχονται κάποτε, το προσωπικό μου αγαπημένο από το νέο τους άλμπουμ με τίτλο Ξέφυγε. Το κομμάτι είναι συγκινητικό, παράξενο, αστείο και ευφυές μαζί, στον τρόπο που τυλίγει την ηλεκτρονική μουσική με ένα φολκλόρ σεντόνι παλιάς Ελλάδας. Λίγο νωρίτερα, στο επίσης απολαυστικό Θα ανέβω ψηλά, αναρωτιέμαι αν ακούω κάτι όντως καινούργιο ή μια ξεχασμένη καλτ κατάθεση από τα ’90s. ΟΚ, το δεύτερο μισό του δίσκου είναι πιο αδύναμο, όμως το σημαντικό εδώ είναι άλλο: 15 χρόνια μετά την επανένωσή τους και το απρόσμενο κύμα όψιμης αναγνώρισης που τους δρόσισε, οι Συνθετικοί ζουν στο τώρα. Δεν επαναπαύονται στα παλιά hits. Κυκλοφορούν σταθερά νέο υλικό, εμπιστεύονται το ψώνιο, την ιδιορρυθμία και τον αυτοσαρκασμό τους, προκαλούν αυτό που οι ίδιοι στα λάιβ τους αποκαλούν «συνθετική έκσταση».
Τον περασμένο χειμώνα βρέθηκα κι εγώ σε μια εμφάνισή τους στην Death Disco, στου Ψυρρή. Χωρίς κάποια διαφήμιση ή προωθητική συνέντευξη, με μια ασπρόμαυρη φωτοτυπία Α4 στην πόρτα να ενημερώνει για το event, εκατοντάδες νέοι άνθρωποι γέμισαν ασφυκτικά τον χώρο, χόρεψαν, γέλασαν, τραγούδησαν μαζί τους. Λίγο πριν από το τέλος έπεσε η ασφάλεια. Τεχνικό πρόβλημα. Όλοι καταλάβαμε ότι το λάιβ θα τελειώσει πρόωρα, χωρίς να ακούσουμε το Είναι σίγουρο, μέχρι που κοινό και συγκρότημα άρχισαν να το τραγουδάνε α καπέλα σαν χορωδία. Στο τέλος, ο Αποστόλης Αυγερινός κατέβηκε από τη σκηνή για να βγάλει σέλφι με τον κόσμο. Ήταν χαρούμενος και σοβαρός.
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠ
ΣΤΟ ΠΙΚΑΠGuided by voices – Strut of kings
Συγκρότημα με όνομα βαρύ σαν ιστορία στο αμερικανικό lo-fi, οι Guided by voices συνεχίζουν θορυβωδώς, με τις κιθάρες σε πρώτο πλάνο. Στο πολύ καλό Fictional environment dream η φωνή του Ρόμπερτ Πόλαρντ θυμίζει Μάικλ Στάιπ. Οι progressive τάσεις έχουν ενδιαφέρον, κυρίως όμως ξεχωρίζουν τα σύντομα ροκ τραγούδια, όπως το Dear onion.
