Η ανακοίνωση για τα διπλά επεισόδια του «Better Call Saul» που θα μεταδίδονται κάθε βράδυ από τη δημόσια τηλεόραση (ΕΡΤ1 και μετά ERTFLIX) ξεκινώντας από τις 15 Ιουλίου, έπιασε σίγουρα, όσους έχουν αδυναμία στο μυθοπλαστικό σύμπαν των Βινς Τζίλιγκαν και Πίτερ Γκουλντ απροετοίμαστους. Σε εμάς, πάλι, έδωσε την αφορμή να θυμηθούμε για ποιο λόγο τo spin-off του «Breaking Bad», είναι μια επική ιστορία που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει ξανά και ξανά.
Ένας αλλοπρόσαλλος χαρακτήρας;
Όταν ανακοινώθηκε η παραγωγή της, σίγουρα πολλοί θα περίμεναν, ότι δεν πρόκειται για κάτι άλλο πέρα από μια «αρπαχτή», μια απόπειρα αξιοποίησης του πετυχημένου brand της σειράς «Breaking Bad» και τίποτα περισσότερο. Πώς αποφάσισαν άραγε να ασχοληθούν οι δημιουργοί εις βάθος με έναν χαρακτήρα όπως ο Σολ; Επρόκειτο για έναν ικανό και την ίδια στιγμή αλλοπρόσαλλο δικηγόρο με παθολογική αδυναμία στο ρίσκο. Πόσα άραγε μπορούσαν να χτιστούν γύρω από έναν τέτοιο χαρακτήρα, που μπροστά στους κεντρικούς ήρωες του «Breaking Bad», φάνταζε ίσως «λίγος»;
Έξι σεζόν αργότερα και με τον τελευταίο κύκλο της μνημειώδους σειράς να μας προσφέρει πριν δυο χρόνια, ένα από τα πιο «ειλικρινή» φινάλε που έχουμε δει στην τηλεοπτική ιστορία, κανείς δεν μοιάζει να αμφισβητεί αυτό που άφησε πίσω του το «Better Call Saul».
Στο τσαλακωμένο σύμπαν της σειράς
Στο Νέο Μεξικό, κάπου ανάμεσα σε κάκτους, ατέλειωτους δρόμους, γραφικά φαγάδικα και δικαστικές αίθουσες με άρωμα καφέ από αυτόματο πολίτη, ξεπροβάλει μια συγκλονιστική ιστορία: Είναι βραδύκαυστη, οι ήρωες κολυμπούν εντός της μέχρι η ανάγκη του σεναρίου να τους τραβήξει από τον πυθμένα και να τους αξιοποιήσει με τρόπο δεξιοτεχνικό.
Ακολουθώντας το χιούμορ που ξεπηδά στοχευμένα, άλλοτε μπερδεμένο με τον θυμό και άλλοτε με θαυμασμό για τις πράξεις των ηρώων, μπαίνουμε στο σύμπαν της σειράς χωρίς καν να το καταλάβουμε. Μισούμε και αγαπάμε ταυτόχρονα. Νομίζουμε πως διασκεδάζουμε ενώ την ίδια στιγμή πονάμε. Η καλοδουλεμένη δράση συνδυάζεται με το οικογενειακό δράμα, το Αμερικανικό όνειρο, την πολλάκις ματαιωμένη προσωπική ευτυχία και τη διαπλοκή. Όλα μοιάζουν να τσαλακώνονται με το ειρωνικό γελάκι και τις αστείες χειρονομίες του Μπομπ Όντενκερκ αλλά και την υποβόσκουσα ένταση της Ρία Σίχορν.
Μία οικουμενική ιστορία
Η ζωή του πρωταγωνιστή που ενσαρκώνει τον Τζίμι Μαγκίλ και μετά την πολυπόθητη μεταμόρφωση του, τον Σολ Γκούντμαν, έχει κάτι από τις εσωτερικές διαμάχες του ήρωα που υποδύεται. Ο ηθοποιός είπε το «ναι» στο «Breaking Bad», όντας χρεωμένος, με την ανάγκη να συντηρήσει την οικογένεια του, επιτακτική. Ξεκίνησε με σκοπό να παίξει τον πολυλογά δικηγόρο για τρία μόλις επεισόδια, το ταλέντο του όμως εντυπωσίασε τους δημιουργούς με αποτέλεσμα να τον κρατήσουν για περισσότερο και τελικά να του δώσουν τη δική του σειρά. Να σημειωθεί πως όλα αυτά έγιναν μετά τα 50 του χρόνια.
Τι έκανε το «Better Call Saul» να ξεπεράσει, όπως υποστηρίζουν πολλοί, το «Breaking bad», τη σειρά που το γέννησε; Οι δεξιοτεχνικές ερμηνείες; Η ταύτιση με τους χαρακτήρες και η πειστική, ολική τους μεταμόρφωση με το πέρασμα του χρόνου, ή μήπως η ψυχραιμία με την οποία ο Τζίλιγκαν και ο Γκουλντ οικοδομούν, κομμάτι-κομμάτι το παρελθόν τους; Μάλλον όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα.
Αυτό όμως που δίνει βάθος στη σειρά, είναι τα οικουμενικά νήματα που υφαίνονται πίσω από την κάθε σκηνή όσο η ιστορία εκτυλίσσεται. Η αστείρευτη βουλιμία του δυτικού ανθρώπου για να ξεχωρίσει, να αποκτήσει ένα σημείο ύπαρξης μέσα σε μια χαοτική θάλασσα γεμάτη δισεκατομμύρια ανθρώπους. Η μοναξιά και η συντροφικότητα που αλληλοσπαράζονται από τα εκάστοτε κίνητρα. Τα ματαιωμένα όνειρα των γονιών που περνάνε στα παιδιά τους και η σχετικότητα των κεκτημένων που αποκτήθηκαν σε έναν κόσμο που βασιλεύει η διαπλοκή και η ανισότητα.
Κυρίως, όμως, αυτό που οδηγεί τη σειρά στα άκρα είναι μια αλήθεια, ένα ερώτημα που πάντα θα αναγεννιέται, για να μας στοιχειώσει. Πόσα είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε στον βωμό του προσωπικού μας μύθου;
