Αντιθετα με ό,τι περιμέναμε, το βλέμμα μας μεταφέρθηκε κατά τις πρώτες ημέρες των Ολυμπιακών Αγώνων περισσότερα από 15.000 χιλιόμετρα μακριά από το Παρίσι και στους σέρφερ που δοκίμασαν τις δυνάμεις τους στα άγρια νερά των ακτών της Ταϊτής. Εκεί, μπροστά από το χωριό Τεαχούπο (μεταφράζεται ως «τοίχος από κρανία»), κύματα που έχουν ταξιδέψει από τα βάθη του Ειρηνικού ξεβράζονται πάνω σε έναν κοραλλιογενή ύφαλο, φτάνοντας ακόμη και τα επτά μέτρα. Οι πιο επιδέξιοι σέρφερ στον πλανήτη θα έχουν άλλη μία μεγάλη ευκαιρία μετά το Τόκιο: να αποδείξουν γιατί το σερφ –που για πολλούς αποτελεί ένα επικίνδυνο ή απλώς φωτογενές χόμπι– δικαιούται μια θέση στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Η τέχνη των Πολυνήσιων
Οι Πολυνήσιοι ξεκίνησαν τη μετανάστευσή τους το 4000 π.Χ. από τη Νοτιοανατολική Ασία, για να εγκατασταθούν τελικά στην Ταϊτή το 500 π.Χ. Πάνω από δύο χιλιετίες μετά, ο Βρετανός εξερευνητής Σάμουελ Γουόλις ξεβράστηκε τον Ιούνιο του 1767 στο νησί, ενώ οι Γάλλοι το προσέγγισαν από την αντίθετη πλευρά μερικά χρόνια αργότερα. Το 1880 η Ταϊτή έγινε επίσημα γαλλική αποικία, ενώ από το 1957 αποτελεί κομμάτι της Γαλλικής Πολυνησίας. Στο νησί, το σερφ ήταν πολύ πιο σημαντικό από τη σημασία που του δίνουμε εμείς σήμερα: το να γητεύει κανείς τα κύματα ήταν μέρος της κουλτούρας των Πολυνησίων, είχε πνευματική αξία και ξεχωριστή θέση στις κοινότητες και στους θρύλους τους. Λέγεται πως αρχαίοι πολεμιστές προπονούνταν πάνω στα κύματα, ενώ για τον τοπικό πολιτισμό αποτελούσε μια αληθινή μορφή τέχνης. Μόνο κατά τον 20ό αιώνα, με αφετηρία το νησί της Χαβάης, το να «ιππεύει» κανείς τα κύματα πάνω σε μια σανίδα έγινε περισσότερο διασκέδαση και λιγότερο τελετουργία.
Κύματα που σκοτώνουν;
Οι συζητήσεις άρχισαν με την ανακοίνωση της τοποθεσίας. Είναι μόλις οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες, μετά από αυτούς του Τόκιο, που συμπεριέλαβαν στο πρόγραμμά τους το σερφ. Πριν από τρία χρόνια, το αγώνισμα πραγματοποιήθηκε στην παραλία Σουριγκασάκι, εκεί όπου τα μετρίου μεγέθους κύματα άφησαν το κοινό απογοητευμένο. Για να ξεδιπλώσει ένας σέρφερ το ταλέντο του χρειάζεται και την κατάλληλη πίστα. Εάν η φύση δεν έχει τα κέφια της, τότε απλώς περιμένει ένα κύμα που δεν θα έρθει ποτέ. Φέτος, όμως, τα πράγματα είνα διαφορετικά. «Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου από την αρχή μέχρι το τέλος», δήλωσε η επαγγελματίας σέρφερ Γκάρετ Μακ Ναμάρα στο NRP για τα κύματα στην Ταΐτή. «Πρόκειται για μερικά από τα πιο όμορφα και επικίνδυνα κύματα στον κόσμο». Στον πυθμένα της θάλασσας, δίπλα από το νησί της Γαλλικής Πολυνησίας, ο ύφαλος καραδοκεί με την αιχμηρή επιφάνειά του, μόλις λίγα μέτρα κάτω από το νερό. Τα κύματα σκάνε πάνω του με φόρα, ενώ οι αθλητές καλούνται να βγουν από μέσα τους εγκαίρως. «Είναι ένα ιδιαίτερο και πολύ έντονο κύμα· σε γεμίζει με πολλά συναισθήματα ταυτόχρονα», δήλωσε η Ολυμπιονίκης Σολ Ακουάιρ στο olympics.com. «Είναι κάτι που βγάζει τον καλύτερο εαυτό σου και σε κάνει να εξελιχθείς ως άτομο».
Μια φωτογραφία για την ιστορία
Πώς θα αντιδρούσαν άραγε οι αρχαίοι Πολυνήσιοι πολεμιστές εάν έβλεπαν τη φωτογραφία που την περασμένη Δευτέρα έκανε τον γύρο του διαδικτύου, κάνοντας τον Γκαμπριέλ Μεντίνα διάσημο σε όλο τον πλανήτη; Ο Βραζιλιάνος σέρφερ απεικονίζεται να πανηγυρίζει όρθιος πάνω από τη θάλασσα έχοντας μόλις δαμάσει ένα κύμα, με τη σανίδα του να αιωρείται δίπλα του με αφύσικο τρόπο. Πάντως, οι περισσότεροι χρήστες των σόσιαλ μίντια πίστεψαν πως πρόκειται για προϊόν της τεχνητής νοημοσύνης. «Οι συνθήκες ήταν ιδανικές, τα κύματα ήταν μεγαλύτερα από ό,τι αναμενόταν», δήλωσε ο φωτογράφος Τζερόμ Μπρουλιέτ. Κατάφερε να απαθανατίσει τη στιγμή με ένα κλικ που έχει σίγουρα εξασφαλίσει τη θέση του στα κορυφαία στιγμιότυπα της ολυμπιακής ιστορίας. «Ο Μεντίνα βρισκόταν στην πλάτη του κύματος. Δεν μπορούσα να τον βρω. Ξαφνικά πετάγεται πάνω και εγώ τραβάω τέσσερις φωτογραφίες. Μία ήταν αυτή».
Ένα σίγουρο μέλλον
Πολλοί ήταν αυτοί που υποστήριζαν ότι ένα τόσο εμπορικό σπορ όσο το σερφ δεν έχει θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα ολυμπιακά αγωνίσματα με τη μακρόχρονη ιστορία. Οι επικριτές του, που δεν εντυπωσιάστηκαν από το εγχείρημα του Τόκιο, θεωρούσαν πως δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από ένα επικίνδυνο χόμπι με lifestyle καταβολές, στο οποίο μάλιστα οι επιδόσεις κρίνονται υποκειμενικά. Τα συννεφιασμένα βουνά του εξωτικού χωριού Τεαχούπο, το χρώμα του ωκεανού και η μαεστρία των σέρφερ κατάφεραν από το ξεκίνημα ήδη των Αγώνων να τους διαψεύσουν. Με τους επόμενους Ολυμπιακούς να διεξάγονται στο Λος Άντζελες και τους μεθεπόμενους στο Μπρίσμπεϊν, σε δύο από τις πιο αγαπημένες ακτές των πιο ταλαντούχων γητευτών κυμάτων του πλανήτη, φαίνεται πως η αρχαία αυτή τέχνη και οι «νεοφώτιστοι» Ολυμπιονίκες της θα συνεχίσουν να μας απασχολούν για πολλά χρόνια ακόμη.
