Ήταν νωρίς το μεσημέρι ακόμη, προτού αρχίσουν τα τραπέζια να γεμίζουν με τους, πεινασμένους από το μπάνιο, απογευματινούς, που φέρνουν το πολύ σούσουρο. Καθίσαμε μόνοι μας στο ασβεστωμένο μπαλκονάκι παρέα με τον Σέργιο τον γάτο και τον Αντώνη, δεύτερη γενιά του μαγαζιού, λίγο πιο πέρα, να αγναντεύουμε όλοι μαζί από ψηλά τη θάλασσα, στο Αγνάντι, την ταβέρνα της Τήνου που είναι όχι μόνο από τις πιο παλιές του νησιού αλλά και από τις πιο ωραίες. Στην ησυχία, με κρύα μπίρα στα ποτήρια, αρχίσαμε να τσιμπολογάμε ντόπιες ξιδάτες αγκινάρες, βολάκι τηνιακό με μυρωδιά βοτάνων και τα πιο τρυφερά αμπελοφάσουλα που δοκίμασα όλο τον χρόνο. «Λιβιά» μας τα είπε ο Αντώνης. «Είναι ντόπια και είναι πιο κοντά και νόστιμα από αυτά που βρίσκεις συνήθως» συμπλήρωσε, αφήνοντας μπροστά μας και το πιάτο με τη λούζα, το διαλεχτό αλλαντικό του νησιού.
Πού και πού από το εσωτερικό του μαγαζιού ακουγόταν καμιά φωνή από την τηλεόραση που έπαιζε, χωρίς απαραίτητα να την προσέχει κανένας, εντείνοντας την αίσθηση ότι είσαι στο σπίτι κάποιας γιαγιάς. Οικογενειακά κάδρα, ράφια με πλαστικά λουλουδάτα τραπεζομάντιλα, ένα οικιακό ψυγείο, ένα ξύλινο σκρίνιο – πιο πολύ με σπιτικό σαλονάκι μοιάζει το Αγνάντι παρά με μεζεδοπωλείο. Για την ακρίβεια, ως μπακάλικο ξεκίνησε πολλές δεκαετίες πριν. Εδώ έρχονταν για χρόνια οι κάτοικοι των χωριών γύρω από τον Κτικάδο να ψωνίσουν τα καθημερινά τους αλλά και να φάνε στο πόδι κάτι πρόχειρο. Όταν εμφανίστηκαν τα σούπερ μάρκετ, τα πράγματα άλλαξαν και το μαγαζί έγινε μεζεδοπωλείο-ουζερί. Πλέον ο πατέρας του Αντώνη, ο κύριος Γιάννης Χαρικιόπουλος, μαγειρεύει τα ωραία του μέσα στη μικρή κουζίνα, ενώ η κυρα-Λένη επιβλέπει. Ο ίδιος βγήκε για μισό δευτερόλεπτο για να τσεκάρει ότι όλα ήταν καλά με το τραπέζι μας και ξαναμπήκε σεμνά και χαμογελαστά πάλι μέσα.
Και πώς να μην ήταν καλά, αφού στο μεταξύ είχε έρθει και ο ασημί δίσκος με τη φουρτάλια. «Φουρταλίτσα» την αποκαλούν μεταξύ τους, γιατί είναι από τους πιο αγαπημένους μεζέδες του μαγαζιού, αλλά μην ξεγελαστείτε από το υποκοριστικό. Είναι μια ομελετάρα, αφράτη και απαλή, με πολλές πατάτες και αυτό το τηνιακό λουκάνικο που μοσχοβολάει μάραθο. Για τους κεφτέδες τους έχω να πω μόνο ότι θα τους μελετάω όλη την υπόλοιπη χρονιά. Τάμα κανονικό θα κάνω να ξαναπάω στην Τήνο γι’ αυτό το απλό και τέλειο κεφτεδάκι. (Το Αγνάντι μένει ανοιχτό και τον χειμώνα, οπότε ας ελπίσουμε να βγει το τάμα.)
Κάνουν και άλλα φαγητά, εξίσου απλά και νόστιμα: λεμονάτο μοσχαράκι με φρεσκοτηγανισμένες πατάτες να κολυμπάνε στα ζουμιά του, κοκκινιστό, γεμιστά, γίγαντες, μελιτζάνες ιμάμ, μπακαλιάρο σκορδαλιά, στιφάδο κ.ά. Καλύτερα να τους κάνετε ένα τηλέφωνο και να συνεννοηθείτε εκ των προτέρων, αν έχετε κάποιο αγαπημένο, και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα σας χαλάσουν χατίρι. Στο διπλανό αποθηκάκι έχουν και μερικά τοπικά προϊόντα προς πώληση, όπως φύλλα κάππαρης και άγριες τηνιακές αγκινάρες στο λάδι, που είναι το ιδανικό σουβενίρ.
Αγνάντι, Κτικάδος, Τήνος, τηλ. 22830-21095, 6979-675109.
Ωράριο: Καθημερινά 09.00-23.00 (λειτουργεί όλο τον χρόνο, αλλά προτείνουν να προηγηθεί τηλέφωνο). Κόστος: 15-18 ευρώ/άτομο, χωρίς τα ποτά.
