Όταν η parallaxi, το free press περιοδικό της Θεσσαλονίκης, ανακοίνωσε πως θα γιορτάσει τα 35 χρόνια της με δύο θεατρικές παραστάσεις όπου θα συμμετείχαν έξι εμβληματικοί εκπρόσωποι της ραπ σκηνής της πόλης, το sold out που ακολούθησε την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας των εισιτηρίων ήταν αναμενόμενο. Βλέποντας τα ονόματα των ΛΕΞ, 12ος Πίθηκος, Μικρός Κλέφτης, Dof Twogee, Vlospa και Sadam, πολλοί θέλησαν να είναι παρόντες σε αυτή τη φθινοπωρινή μάζωξη, παρότι δε θα ήταν μία τυπική συναυλία. Αντίθετα, επρόκειτο για ένα θεατρικό πείραμα σε έναν χώρο που είχε να ανοίξει εδώ και τρεις δεκαετίες.
Για να βρει κανείς την είσοδο του παλιού αμαξοστασίου του τραμ (Depot), έπρεπε να ακολουθήσει τους θεατές που έστεκαν μπροστά στο φανάρι της Βασιλίσσης Όλγας με την οδό Μερκουρίου ή να γνωρίζει πως κάπου εκεί βρίσκονται τα κτίρια του Ντεπώ, το οποίο ονοματοδότησε τη γύρω περιοχή στα ανατολικά της Θεσσαλονίκης.
Το διατηρητέο συγκρότημα κτιρίων που σχεδίασε ο Ιταλός αρχιτέκτονας Πιέτρο Αριγκόνι στις αρχές του περασμένου αιώνα παραμελήθηκε για δεκαετίες, μετά την παύση λειτουργίας του τραμ το 1957. Κάτι φανερό για έναν κάτοικο Θεσσαλονίκης, ο οποίος καταλαβαίνει αμέσως πως οι δημοτικές αρχές τον χρησιμοποιούσαν για αποθηκευτικό χώρο οχημάτων και χριστουγεννιάτικων στολιδιών που τοποθετούνταν κάθε χρόνο στις πλατείες.
Ψηφοφορίες με μπλε και κίτρινα βραχιόλια
Στην αρχική ανακοίνωση του δρωμένου, το οποίο αποτέλεσε μέρος του προγράμματος των 59ων Δημητρίων, αναφερόταν πως το «2310» θα ένωνε το χθες με το αύριο της Θεσσαλονίκης. Τα κείμενα των Γιώργου Τούλα και Χάρη Πεχλιβανίδη τοποθέτησαν τη δράση στο στούντιο μιας ραδιοφωνικής εκπομπής, λίγο μετά την ανακοίνωση πως η πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους μεταφέρεται από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, ένα δοκιμαστικό αλλά και φιλόδοξο μέτρο της κυβέρνησης, προκειμένου να αποσυμφορηθεί η μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας. «Από τα μεσάνυχτα, η Θεσσαλονίκη θα ξυπνήσει με άλλον αέρα, πρωτευουσιάνικο», έλεγε ο παρουσιαστής της εκπομπής Γ. Τούλας.
Η μεταφορά των υπουργείων, μνημείων και κλασικών μπαρ της Αθήνας στη νέα πρωτεύουσα, η επέκταση του FlyOver από τη δυτική Θεσσαλονίκη μέχρι τη Χαλκιδική, η καθιέρωση του παχύ «λάμδα» ως υποχρεωτικός τρόπος ομιλίας στη χώρα και το τέλος στην κόντρα «σουβλάκι-καλαμάκι» ήταν μερικά από τα πρώτα «μέτρα» που ανακοίνωσε η μυθοπλαστική κυβέρνηση.
Καλεσμένοι του σε αυτή την εκπομπή ήταν έξι εκπρόσωποι της ραπ σκηνής της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι μοιράστηκαν κομμάτια της μουσικής τους πορείας και της σχέσης τους με την Θεσσαλονίκη. Τη ροή του δρώμενου διέκοπτε τόσο ο Γ. Τούλας με τις αναδρομές στις εποχές αίγλης και παρακμής της Θεσσαλονίκης, όσο και ο σκηνοθέτης Χάρης Πεχλιβανίδης, με προτάσεις που απευθύνονταν στο κοινό. «Θέλω να μεταφερθούν οι υπηρεσίες, τα υπουργεία και η Βουλή στη Θεσσαλονίκη» ήταν μια από τις πρώτες προτάσεις. Οι θεατές ύψωναν φωσφοριζέ βραχιόλια στον ουρανό: κίτρινο, αν συμφωνούσαν και μπλε, αν διαφωνούσαν. Σε αυτή την ερώτηση, το μπλε χρώμα ήταν συντριπτικό.
Το κομμάτι της συνέντευξης των καλλιτεχνών λειτουργούσε περισσότερο σαν ένα podcast σε ζωντανή μετάδοση, με τις λέξεις τους να μάς βάζουν στο σύμπαν της δημιουργίας τους: θεσσαλονικιώτικες νοοτροπίες, συστατικά των ανθρώπων της πόλης και της κουλτούρας του δρόμου, κτίρια και εικόνες της Θεσσαλονίκης και η παρακμιακή κατάσταση στην οποία έχει επέλθει η πόλη τα τελευταία χρόνια απαρτίζουν το κοινό γνώρισμα της τέχνης τους.
Φεύγοντας από τον χώρο του Ντεπώ, ο οποίος ανακοινώθηκε πως τα επόμενα χρόνια θα μετατραπεί σε ένα πολιτιστικό hub της Θεσσαλονίκης (μένει να δούμε αν τελικά θα υλοποιηθεί ή θα ανήκει στη λίστα με τα μεγάλα έργα που δεν κατασκευάστηκαν ποτέ), καταλήξαμε πως το «2310» πρέπει να ιδωθεί ως ένα ιστορικό ντοκουμέντο για τη σύγχρονη ιστορία της Θεσσαλονίκης και ως ένας φόρος τιμής στη ραπ σκηνή της πόλης, όπου γεφυρώθηκε το κοινό της ραπ με τους ανθρώπους που γνωρίζουν τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν σε αυτό το αίσθημα ματαίωσης που αισθάνονται οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης.
