Μια συνηθισμένη εισαγωγή στους επικήδειους είναι «η Χ οικογένεια είναι από σήμερα φτωχότερη». Με τον Κρις Κριστόφερσον, θα έχουμε πρόβλημα να ορίσουμε σε ποια οικογένεια αναφερόμαστε. Γεννήθηκε στο Τέξας, πήγε σχολείο στην Καλιφόρνια και διακρίθηκε από νωρίς στα μαθήματα και τον αθλητισμό. Αποφοίτησε με άριστα από το Pomona College με πτυχίο στη φιλολογία, κέρδισε βραβεία σε συγγραφικούς διαγωνισμούς, διέπρεψε στο πρωτάθλημα πυγμαχίας Golden Gloves (μπήκε ακόμα και στο Sports Illustrated στους «μποξέρ του μέλλοντος») και μετά πήγε με υποτροφία στην Οξφόρδη για master στην αγγλική φιλολογία, αποφοιτώντας το 1960.
Με το που γύρισε στις ΗΠΑ, προσλήφθηκε στον στρατό και ένα χρόνο μετά παντρεύτηκε. Πολλά χρόνια μετά τον διαβιβαστή Τζώνυ Κας και λίγα χρόνια μετά τον φαντάρο Έλβις μετατίθεται και αυτός στη Γερμανία, ως πιλότος ελικοπτέρων. Στον ελεύθερο χρόνο του, παίζει σε μια μπάντα και γράφει τραγούδια. Το 1965, ενώ είναι σμηναγός, του προσφέρεται θέση καθηγητή στη στρατιωτική ακαδημία του West Point. Το μέλλον προμηνύεται λαμπρό και κυρίως, σίγουρο. Τι καλύτερο για την οικογένεια και ειδικά για τον υποπτέραρχο πατέρα του; Κι όμως. Ο Κρις παρατάει τον στρατό και αποφασίζει να κάνει καριέρα ως συνθέτης τραγουδιών κάντρι. Οι γονείς του σοκάρονται και τον αποκληρώνουν.
Η αρχή δεν είναι εύκολη. Το 1966 τον βρίσκει σε ένα στούντιο του Νάσβιλ να καθαρίζει τους κάδους και τα τασάκια, την ώρα που ο Ντύλαν ηχογραφεί το «Blonde on blonde». Παράλληλα γράφει τραγούδια, προσπαθεί να τα προωθήσει, αλλά το ίδιο κάνουν και πολλοί άλλοι. Η γυναίκα του δεν αντέχει άλλο, παίρνει το παιδί τους και φεύγει. Για ένα διάστημα δουλεύει παράλληλα ως πιλότος σε μια εταιρία στη Λουιζιάνα, μετακινούμενος μεταξύ πολιτειών. Κάποια στιγμή, εμπνεόμενος από μια φράση του ιδρυτή της Monument Records Φρεντ Φόστερ, αλλά και από την ταινία «La strada» του Φελίνι, γράφει το «Me and Bobby McGee». Η διασκευή από τον Ρότζερ Μίλερ του δίνει την πρώτη του επιτυχία. (Δύο χρόνια μετά, μια άλλη διασκευή της από την τότε σύντροφό του Τζάνις Τζόπλιν θα πάει στο #1, λίγο μετά το θάνατό της).
Η συνέχεια είναι πολύ καλύτερη και περισσότερο γνωστή. Μπαίνει στους μουσικούς κύκλους και γνωρίζεται με την Τζουν Κάρτερ και τον Τζώνυ Κας, οι οποίοι τον προσκαλούν το 1969 να παίξει μαζί τους στο Newport Folk Festival. Παίζει σε συναυλίες, κυκλοφορεί προσωπικούς δίσκους και γράφει τραγούδια που θα ηχογραφηθούν από εκατοντάδες καλλιτέχνες. Θα ηχογραφήσει πάνω από 30 προσωπικά άλμπουμ, θα αποσπάσει πέντε βραβεία Country και 4 βραβεία Grammy (τα δύο με τη δεύτερη σύζυγό του Ρίτα Κούλιτζ), και θα μπει σε 3 Hall Of Fame.
Προκύπτει όμως και η καριέρα του ηθοποιού, η οποία ξεκινάει τυχαία: σε ένα διάλειμμα της ταινίας «The last movie» (1971) του φίλου του Ντένις Χόπερ στην οποία γράφει τη μουσική, ένας στάντμαν παραιτείται και ο Κριστόφερσον μπαίνει ως λύση ανάγκης, επειδή ξέρει να ιππεύει. Θα ακολουθήσουν άλλες 90 ταινίες σε 45 χρόνια, με σκηνοθέτες όπως ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο Σαμ Πέκινπα, ο Φρανκ Πήρσον, ο Μάικλ Τσιμίνο, ο Μπράιαν Χέλγκελαντ και ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο.
Η πιο χαρακτηριστική στιγμή στην πορεία του έρχεται το 1992: 26 χρόνια μετά τη «γνωριμία» τους στο στούντιο και 18 μετά τη συνεργασία τους στο φιλμ «Pat Garrett and Billy the Kid», ξαναβρίσκει το Μπομπ Ντύλαν στα μουσικά του «γενέθλια» στο Madison Square Garden με διπλή ιδιότητα, ως μουσικός και βασικός παρουσιαστής. Θα αφήσει και εκεί το στίγμα του, όταν υπερασπίζεται τη Σινέιντ Ο Κόνορ από τα γιουχαΐσματα.
Μέσα σε όλα αυτά, θα κάνει και τρεις οικογένειες με δύο παιδιά από τον πρώτο γάμο, ένα από το δεύτερο και πέντε από τον τρίτο, από τα οποία απέκτησε και 7 εγγόνια.
Τελικά, ποια από τις ιδιότητές του θα του αποδίδαμε στον επικήδειό του; Μουσικοσυνθέτη, τραγουδιστή ή ηθοποιό; Αν ρωτούσαμε τον Γουίλι Νέλσον, θα μας απαντούσε όπως τον χαρακτήρισε το 2009 σε μια τελετή βράβευσης: ως «τον καλύτερο τραγουδοποιό. Ότι γράφει γίνεται σημείο αναφοράς και όλοι εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να ζούμε με αυτό». Αν ρωτούσαμε τον ίδιο, θα μας έλεγε απλά «writer‘, όπως απαντούσε στις συνεντεύξεις και όπως έγραφε και στο διαβατήριό του ως επάγγελμα.
Ο Κρις Κριστόφερσον αποχώρησε πλήρης συγγραφικών, μουσικών και κινηματογραφικών έργων, πλήρης εμπειριών και, ίσως το πιο δύσκολο στη δουλειά του, πλήρης ημερών. Πόσοι καλλιτέχνες της σύγχρονης μουσικής φτάνουν τα 88;
Ο Μωρίς Σιακκής σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες «εδώ» και «έξω», δούλεψε 30 χρόνια στο μάρκετινγκ και την επικοινωνία και έχει μόνιμη αδυναμία στη μουσική, την ιστορική έρευνα και τα ταξίδια. Έχει κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές, έχει γράψει άρθρα και έχει δημοσιεύσει τρία βιβλία (https://morriscripta.wixsite.com/morris-scripta)
