Σας το χρωστάω αυτό το κομάτι από την προπερασμένη εβδομάδα. Και επειδή βρίσκομαι στην ίδια θέση με τους άλλους φροντιστές υπερηλίκων (sic), να ξέρετε ότι διάβασα πολύ για να καταλήξω στις προτάσεις που μου φαίνονται εφαρμόσιμες και αποτελεσματικές. Πάμε λοιπόν:
Αν ταΐζατε μία, τώρα κάντε τες δύο φορές την ημέρα. Ξέρω, ξέρω· θα μου πείτε ότι είστε που είστε υποχρεωμένοι να μειώσετε τις ποσότητες γιατί στα γεράματα η άλιπη μάζα απλώς δεν θέλει να μείνει επάνω μας (μιλάω από προσωπική πείρα), θα σερβίρετε και από μισή τροφή κάθε φορά; Κι όμως. Το σκυλί σας θα προσαρμοστεί εύκολα, θα χωνεύει ευκολότερα, δεν θα αισθάνεται βαρύ και γλαρωμένο μετά το φαγητό, θα έχει δύο σοβαρά ερεθίσματα μέσα στην ημέρα, αντί για ένα, και θα αδυνατίσει ευκολότερα αν το έχετε ήδη μετατρέψει σε βαρελάκι γιατί «μια απόλαυση του έχει μείνει, μωρέ, να του τη στερήσουμε κι αυτή;».
Μιλώντας για δίαιτα, είναι πολύ σημαντικό να κρατήσετε το ζώο σας στα φυσιολογικά κιλά του. Όχι μόνο επειδή αρθρώσεις και καρδιαγγειακό στενάζουν από την παχυσαρκία, αλλά και γιατί −σκεφτείτε το λίγο!− ποιο ζώο πεινάει περισσότερο και διαρκώς; Αυτό που είναι στα κιλά του ή εκείνο που επιζητάει όλο και περισσότερο φαγητό γιατί έχει διαρκώς αυξημένες θερμιδικές ανάγκες; Η υπερτροφία είναι ένας φαύλος κύκλος που ικανοποιεί μόνο τις δικές σας ψυχολογικές ανάγκες (βαθιά μέσα σας το ξέρετε άλλωστε). Μην πέφτετε στην παγίδα της!
Φροντίστε δύο βασικά πράγματα στο σπίτι: τη θερμοκρασία περιβάλλοντος και τις επιφάνειες που πατάει ο σκύλος σας. Και τα δύο αφορούν την υγεία των αρθρώσεών του − και τα δύο είναι εύκολο να ρυθμιστούν. Στο σπίτι παίξτε μεταξύ 20 και 25 βαθμών Κελσίου και στα πατώματα καλύψτε τις ολισθηρές επιφάνειες (παρκέ, μάρμαρα, πλακάκια) με μια μοκέτα ή αποκλείστε το ζώο σας από αυτές τις περιοχές. Είναι πολλές οι περιπτώσεις τραυματισμένων αρθρώσεων από σκυλιά με αστάθεια που στραβοπάτησαν σε κάτι που κάποτε δεν γλιστρούσε αλλά τώρα γλιστράει επικίνδυνα.
Η παροιμία λέει ότι είναι αδύνατον να μάθεις νέα κόλπα σε ένα γέρικο σκυλί, αλλά η παροιμία δεν ξέρει τι της γίνεται. Και αυτό που είναι καλό να του διδάξετε τώρα είναι να λερώνει σε πάνα, μέσα στο σπίτι ή στο μπαλκόνι. Είναι πραγματικά πολύ εύκολο (γιατί έχει ήδη την πληροφορία του «δεν τα κάνω όπου μου έρθει» από παλιά) και θα απαλλάξει το ζώο σας από την ανάγκη να κρατηθεί πέρα από τις δυνατότητές του ή την ενοχή που θα αισθανθεί αν σας αφήσει μια μικρή λιμνούλα στο μέσο του σαλονιού. Και παρεμπιπτόντως, πολλές, μικρές βόλτες, πάντα πλέον με λουρί (μην ξεχνάτε ότι δεν βλέπει καλά, δεν ακούει, δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε έναν αιφνίδιο κίνδυνο), έστω και γύρω από το τετράγωνο, για ανακούφιση και νοητική διέγερση. Η Κίρκη μας είναι τώρα στις έξι ημερησίως. Ευτυχώς, έχουμε κήπο.
Στο επόμενο Κ9, το δεύτερο και τελευταίο μέρος.
