Τι είναι προτιμότερο; Να μπούμε στη διαδικασία να χαρακτηρίσουμε ένα εργαλείο ως «καλό ή κακό» ή να εκτιμήσουμε αν η χρήση του γίνεται με τον σωστό ή τον λανθασμένο τρόπο; Η πιστωτική κάρτα είναι ένα από αυτά τα εργαλεία που πολλοί δεν θέλουν καν να θυμούνται την ύπαρξή τους. Έχουν συνδέσει την κατοχή της με την υπερχρέωση, τους τόκους του 18-20%, τα τηλεφωνήματα των εισπρακτικών εταιρειών και τις πιέσεις για ρυθμίσεις και αποπληρωμές των οφειλομένων. Και είναι ακριβώς αυτοί οι λόγοι για τους οποίους οι πιστωτικές κάρτες σε κυκλοφορία μειώθηκαν αισθητά τα τελευταία χρόνια. Προφανώς, όσοι κουβαλούν βάρη ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων από το παρελθόν, και να θέλουν, δεν θα μπορούν να εκδώσουν πιστωτική κάρτα, καθώς η τράπεζα θα απορρίψει το σχετικό αίτημα. Οι υπόλοιποι όμως που μπορούν, αλλά διστάζουν φοβούμενοι τη λανθασμένη χρήση, έχουν κάθε λόγο να σταθμίσουν και τα θετικά που συνεπάγεται η σωστή χρήση του «εργαλείου».
Το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι θα προσφέρει έκπτωση 4% στον φόρο εισοδήματος της επόμενης χρονιάς σε όποιον υποβάλει νωρίς τη φορολογική δήλωση, αρκεί ο φόρος να καταβληθεί εφάπαξ. Αν μιλάμε για μεγάλα ποσά της τάξεως των 2.000-3.000 ευρώ, η έκπτωση αυτή δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη, καθώς φτάνει στα 80-120 ευρώ (ή, πιο απλά, 40 ευρώ ανά 1.000 ευρώ φόρου). Ποιος, όμως, θέλει μέσα στο καλοκαίρι να δίνει στην εφορία μερικές χιλιάδες ευρώ μαζεμένες, αντί να επιλέγει την καταβολή των άτοκων δόσεων που προσφέρει η εφορία; Εδώ λοιπόν προκύπτει ένα παράδειγμα ορθής χρήσης του εργαλείου που λέγεται πιστωτική κάρτα: Πληρώνεις την εφορία τοις μετρητοίς, εξασφαλίζεις την έκπτωση και αποπληρώνεις το ποσό που έχει μεταφερθεί στην κάρτα σε έως και 12 άτοκες δόσεις, περισσότερες δηλαδή από τις 8 που δίνει η ίδια η εφορία. «Δύο σε ένα» λοιπόν: και έκπτωση και δόσεις.
Άλλο παράδειγμα: Μόλις ξεκίνησε η περίοδος διάθεσης του πετρελαίου θέρμανσης. Τα πρατήρια από μόνα τους δεν κάνουν ούτε εκπτώσεις ούτε ευκολίες πληρωμής. Εκτός και αν το υπαγορεύει η πολιτική της εταιρείας εμπορίας. Έχουν ανακοινωθεί τέτοιες πολιτικές: άτοκες δόσεις αλλά και εκπτώσεις. Αρκεί να υπάρχει και πάλι η πιστωτική κάρτα, η οποία θα εξασφαλίσει στον κάτοχό της το δικαίωμα να γεμίσει τώρα τη δεξαμενή, αλλά να πληρώσει το καύσιμο λίγο φθηνότερα και σε μηνιαίες δόσεις.
Μία είναι η βασική αρχή που δεν πρέπει ποτέ να παραβιαστεί: η πιστωτική κάρτα δεν είναι εργαλείο δανεισμού, αλλά εργαλείο συναλλαγών. Αυτό σημαίνει ότι:
1. Ο λογαριασμός, όταν εκδίδεται, πρέπει να πληρώνεται εξ ολοκλήρου. Καταβολή ενός μέρους –πόσω μάλλον του ελάχιστου ποσού που αναγράφεται– επιφέρει την ενεργοποίηση των τόκων του 18-20%.
2. Οι δόσεις είναι άτοκες μόνο αν πληρώνονται στην ώρα τους και η καθυστέρηση εκμηδενίζει τα όποια οφέλη.
3. Το ότι οι δόσεις που θα φορτώσουμε στην κάρτα είναι άτοκες, δεν σημαίνει ότι δεν θα λάβουμε υπόψη και τις αντοχές της τσέπης μας. Μπορεί το πιστωτικό όριο της κάρτας να είναι 3.600 ευρώ και να μπορούν να περάσουν 12 άτοκες δόσεις των 300 ευρώ. Αυτό που θα πρέπει να αναρωτηθεί ο κάτοχος πριν κάνει τις συναλλαγές, είναι αν «αντέχει» ο μηνιαίος προϋπολογισμός του αυτό το ποσό των 300 ευρώ.
