Τις τελευταίες μέρες, το τηλέφωνο της Αγγελίνας Παπαδοπούλου χτυπά συνέχεια. Είναι οι φίλοι της, που όσο πλησιάζει η πρεμιέρα της ταινίας Maria ανυπομονούν να τη δουν στη μεγάλη οθόνη και τη ρωτούν αν συνειδητοποιεί τι έχει συμβεί και τι έχει καταφέρει. Το νέο τρέιλερ της βιογραφικής ταινίας για τη Μαρία Κάλλας του Πάμπλο Λαραΐν έχει κυκλοφορήσει, το φιλμ άνοιξε την περασμένη εβδομάδα την 65η διοργάνωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο Ολύμπιον και αναμένεται στις ελληνικές αίθουσες στις 5 Δεκεμβρίου. Η 19χρονη Αγγελίνα που υποδύεται την έφηβη Κάλλας είδε για πρώτη φορά ολοκληρωμένη την ταινία πριν από λίγες εβδομάδες, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου. «Δεν είναι ότι δεν είχα αντιληφθεί το μέγεθος ή τη σημασία της παραγωγής, απλώς εκεί κατάλαβα πως ήμουν κι εγώ μέρος αυτής της ιστορίας».
Την ταινία για τη ζωή της Ελληνίδας υψιφώνου θα την έβλεπε, όπως λέει, ακόμα και αν δεν συμμετείχε σε αυτήν. «Έχω μεγαλώσει με τη φωνή της Κάλλας». Με μητέρα πιανίστρια και πατέρα ηθοποιό, η Αγγελίνα ξεκίνησε από πολύ νωρίς μαθήματα τραγουδιού, πιάνο και βιολί, κυριολεκτικά μεγάλωσε μέσα σε ένα ωδείο. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε και κλασικό χορό. Μετά το σχολείο, πέρασε στο Τμήμα Τουριστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, ενώ ξεκίνησε και το voice acting για ταινίες και σειρές του Netflix και της Disney. Έτσι, πολύ πριν τη γνωρίσουμε ως νεαρή Μαρία Καλογεροπούλου στην Αθήνα του ’40, μας συστήθηκε ως η φιλάσθενη Τζεν, η αδελφή του Εμπενάιζερ Σκρουτζ (Σκρουτζ: Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία), ως Γκρέις από τα Μυαλά που κουβαλάς 2, αλλά και ως Μπέκα Μπελ από τη δημοφιλή σειρά του Netflix Οδηγός φόνων για καλά κορίτσια. «Είχα την εμπειρία της συνεργασίας με σκηνοθέτες στο πώς θα τοποθετήσω τη φωνή μου, αλλά το πλατό είναι μια άλλη εμπειρία».
Εχει νόημα να προσπαθήσουμε;
Η ευκαιρία να δουλέψει ως ηθοποιός προέκυψε πριν από δύο καλοκαίρια. Οι Έλληνες που συνεργάζονταν με τους υπευθύνους του κάστινγκ για τη συγκεκριμένη παραγωγή –έγιναν γυρίσματα και στην Ελλάδα για την ταινία– έστειλαν μέιλ σε ωδεία αναζητώντας κορίτσια συγκεκριμένου ηλικιακού προφίλ που να μοιάζουν φυσιογνωμικά στην Κάλλας και να έχουν καλή φωνή. «Πήρα τηλέφωνο τη δασκάλα μου και τη ρώτησα αν είχε νόημα να προσπαθήσουμε. Μας ζητήθηκε να ετοιμάσουμε δύο τραγούδια, ένα από το ρεπερτόριο της Κάλλας και ένα ρεμπέτικο. Στείλαμε τα βίντεο, η ακρόαση έγινε σε τρεις φάσεις, όλες μέσω διαδικτύου, και 15 ημέρες μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας μάς κάλεσαν για να μας ανακοινώσουν ότι είχα πάρει τον ρόλο». Αργότερα έμαθε ότι το κάστινγκ οργανώθηκε σε τρεις χώρες –Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία– και ότι σε κάθε χώρα είχαν δει περισσότερα από χίλια βίντεο για τον ρόλο που κέρδισε η ίδια.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, όμως, η Αγγελίνα γνώριζε μόνο ότι επρόκειτο μια ταινία για την Κάλλας με ξένο σκηνοθέτη. Λίγες ημέρες αφότου είχε δεχθεί, την πήραν τηλέφωνο για να τη ρωτήσουν αν ήταν διατεθειμένη να πάρει κιλά για τον ρόλο. «Πάνω που υπολόγιζα να χάσω τα κιλά που είχα πάρει διαβάζοντας για τις Πανελλήνιες. Μου είπαν ότι έπρεπε να πάρω βάρος με οδηγίες διαιτολόγου και με τη βοήθειά του μετά θα επανέλθω στα κανονικά μου κιλά. Τελικά δεν χρειάστηκε, με κάλεσαν και μου είπαν ότι θα το “κλέβαμε” με τα ρούχα και με τα μαλλιά, αλλά δεν έπρεπε να χάσω ούτε γραμμάριο. Στο μεταξύ είχα πληροφορηθεί και ποια ήταν η παραγωγή και ότι θα πρωταγωνιστούσε η Αντζελίνα Τζολί».
Ταξίδεψε στη Βουδαπέστη για να αποφασίσουν το μακιγιάζ και τα μαλλιά. «Το πρώτο που θυμάμαι ήταν ένας τοίχος με πολλές φωτογραφίες της Μαρίας Κάλλας, της Αντζελίνας Τζολί και δικές μου. Έπρεπε να βρουν με ποιον τρόπο θα μοιάζαμε στη σοπράνο αλλά και πώς θα ερχόταν η πρωταγωνίστρια πιο κοντά στα ελληνικά χαρακτηριστικά».
Στο καμαρίνι με την Τζολί
Η ταινία επικεντρώνεται στον συναισθηματικό κόσμο της κορυφαίας λυρικής τραγουδίστριας τα τελευταία χρόνια της ζωής της. «Ήταν συγκινητικό, γιατί η Τζολί “σπάει”, δεν βλέπεις αυτό το σκληρό καλούπι με το οποίο παρουσιάζουν συνήθως την Κάλλας, αλλά έναν άνθρωπο πληγωμένο, δυστυχισμένο». Σημειώνει ότι ο Πάμπλο Λαραΐν (σκηνοθέτης των Νο, Neruda, Jackie κ.ά.) έδινε ιδιαίτερη σημασία στις εκφράσεις, στο πώς το σώμα αποδίδει το συναίσθημα. «Μου έκανε πολλά κοντινά πλάνα στα χέρια, στο πρόσωπο, στηρίχτηκε στην ατμόσφαιρα και όχι τόσο στις λέξεις».
«Ήταν συγκινητικό, γιατί η Τζολί “σπάει”, δεν βλέπεις αυτό το σκληρό καλούπι με το οποίο παρουσιάζουν συνήθως την Κάλλας, αλλά έναν άνθρωπο πληγωμένο».
Λίγο πριν γυρίσει την κοινή της σκηνή με την Τζολί, εκείνη διέσχισε τον διάδρομο όπου βρισκόταν το δωμάτιο όπου ετοιμαζόταν η Αγγελίνα και μπήκε μέσα. «Μου είπε πως είχε μάθει ότι τα πήγαινα περίφημα και ότι χαιρόταν που συνεργαζόμασταν. Μέχρι τότε δεν είχαμε συστηθεί, της έτεινα το χέρι λέγοντας πως είμαι η Αγγελίνα και με πήρε αγκαλιά». Δεν της φάνηκε περίεργο ότι είχατε το ίδιο όνομα; «Σε όλους ακουγόταν περίεργο και ιδιαίτερα στον σκηνοθέτη. Όταν τσέκαρε τη λίστα με το καστ, νόμιζε πως είχε γίνει λάθος. Για να μη μας μπερδεύει, μας είπε ότι θα φωνάζει την πρωταγωνίστρια Άντζι κι εμένα Αντζελίνα».
Τις μέρες που πέρασε στις πρόβες, διαπίστωσε πως η διάσημη ηθοποιός ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στους συνεργάτες της και πως είχε μεγάλη αδυναμία στα νέα παιδιά. «Μετά το τέλος μιας σκηνής όπου τραγουδάω, ήρθε και με βρήκε και μου είπε πως έχω ωραία φωνή. Δεν την ξαναείδα στα γυρίσματα, διατήρησα όμως επαφή με τον γιο της, Μάντοξ, με τον οποίο ακόμα ανταλλάσσουμε τα νέα μας και τώρα στο Λονδίνο βρεθήκαμε ξανά».
Μαθαίνοντας την Κάλλας
Τη ρωτάω τι σκέφτηκε για την Κάλλας μέσα από αυτή την εμπειρία. «Μια γυναίκα με μεγάλη υπομονή, που μεταβόλιζε τα κακοποιητικά σχόλια της μητέρας της και κοίταζε μπροστά, με απέραντη αγάπη για το τραγούδι και επιμονή να αντεπεξέλθει στις αντιξοότητες, να ξεχωρίσει μέσα από αυτό που λαχταρούσε». Της λέω πως περνούσε ώρες ολόκληρες στο σπίτι της δασκάλας της, της Ελβίρας ντε Ιδάλγο. «Έκανε μαθήματα και πρόβες επτά ώρες τη μέρα, είναι πολύ μεγάλη η πίεση που ασκούσε στη φωνή της», τονίζει. Στέκεται, όμως, περισσότερο στη Μαρία, σε μια γυναίκα που δεν χάρηκε στην προσωπική της ζωή, που δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει το όνειρό της και να κάνει ένα παιδί, που όπως λέει γνώρισε την αποκαθήλωση και την αγωνία όταν η φωνή της δεν ήταν στο επίπεδο που και η ίδια επιθυμούσε. Κλείνοντας τη ρωτώ τι είναι για εκείνη επιτυχία. «Επιτυχία είναι να συνεχίσεις να αγαπάς αυτό που κάνεις μετά τις διακρίσεις. Να εξελίσσεις την τεχνική και τις δυνατότητές σου, αλλά να διατηρείς ψηλά στην καρδιά σου και τους λόγους που σε έκαναν να δουλέψεις γι’ αυτό».
Η ταινία Maria θα κυκλοφορήσει στις ελληνικές αίθουσες στις 5 Δεκεμβρίου από το Cinobo και τη Faliro House.
* Ευχαριστούμε το Θέατρο Παλλάς για την παραχώρηση των χώρων του για τη φωτογράφιση της Αγγελίνας Παπαδοπούλου.
