Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Τρύγου Νάουσας του 2022, γίναμε μάρτυρες ενός ιδιότυπου «ψαρέματος». Ανελκύστηκε μέσα από τα νερά του ποταμού Αράπιτσα ένα μεταλλικό καλάθι με 400 μπουκάλια Ξινόμαυρο, από 17 οινοποιεία της περιοχής. Πριν από δύο χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 2021, βυθίστηκαν με σκοπό να μελετηθεί ο τρόπος παλαίωσης και η επίδραση των συνθηκών του ποταμού στην εξέλιξη των κρασιών. Σε αυτή την πρώτη ανέλκυση απομακρύνθηκαν από το καλάθι περίπου 30 φιάλες, για να εκτιμηθεί η εξέλιξή τους οργανοληπτικά.
Η αρχική σκέψη προέκυψε ύστερα από ζυμώσεις και συζητήσεις μεταξύ των οινοποιών της περιοχής, οι οποίοι, επηρεασμένοι από αντίστοιχα, εφαρμοσμένα παραδείγματα βύθισης κρασιών στη Σαντορίνη, στην Κρήτη και στο εξωτερικό, αποφάσισαν σε συνεργασία με τον δήμο να δοκιμάσουν την τύχη τους στα άγνωστα νερά του ποταμού που αναβλύζει από τις πηγές του Αγίου Νικολάου, στους πρόποδες του Βερμίου. Το πείραμά τους βρίσκεται ακόμα στην αρχική του φάση και μόνο ύστερα από επαναλαμβανόμενες χημικές αναλύσεις, αλλά και παρατηρώντας οργανοληπτικά τον τρόπο που εξελίσσεται το κρασί σε αυτές τις συνθήκες, μπορεί να φανεί σε βάθος χρόνου η αξία του εγχειρήματός τους.
«Θεωρώ ότι η παλαίωση μπορεί να πετύχει, αλλά χρειάζεται να μείνουν για μεγαλύτερο διάστημα. Ακόμα, πιστεύω ότι τα κρασιά που βυθίζονται με σκοπό την παλαίωση πρέπει να φτιάχνονται με αυτόν το σκοπό. Ίσως πρέπει να είναι αφιλτράριστα ή να περιέχουν περισσότερα θειώδη. Ο παφλασμός του νερού –η ορμή του οποίου είναι μεγαλύτερη από ό,τι στη θάλασσα– βοηθάει τη μετακίνηση των πιο λεπτών οινολασπών μέσα στη φιάλη. Αυτή η μετακίνηση τα κάνει ίσως να μοιάζουν πιο ώριμα», διαπιστώνει ο Άφσιν Μολαβί, σομελιέ που βρέθηκε μαζί μας στο ταξίδι στη Νάουσα. Ανοίξαμε δύο φιάλες Ράμνιστα 2017 Κυρ-Γιάννη, μία από τις βυθισμένες και μία απλή. Μετά τη δοκιμή ο Άρης Σκλαβενίτης διαπιστώνει ότι «το βυθισμένο έχει πιο γρήγορη εξέλιξη και ίσως πιο λαμπερά φρούτα, ωστόσο για να φανούν οι διαφορές τους, πρέπει να μείνουν πολλά χρόνια ακόμα κάτω από το νερό».
