Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Σούπερ Μάριο βρισκόταν στην ακμή του, με την εμφάνιση του Game Boy να απογειώνει τη δημοφιλία του σε όλον τον πλανήτη. Ήταν επόμενο να επιχειρηθεί κάποια στιγμή η μεταφορά του παιχνιδιού στον κινηματογράφο και, πράγματι, το 1993 εμφανίστηκε στις αίθουσες το Super Mario Bros., μια ταινία που έμεινε στην ιστορία ως μια τρομακτική αποτυχία, τόσο από άποψη ποιότητας, όσο και από άποψη εισπράξεων. Τα χρόνια πέρασαν και το φιλμ άρχισε να αποκτά καλτ διαστάσεις, την ώρα που το βιντεοπαιχνίδι έμενε πίσω στον ανταγωνισμό – καινούριες πλατφόρμες έφεραν νέες προτάσεις, οι υπολογιστές βρέθηκαν σε κάθε σπίτι, ακολούθησαν τα κινητά τηλέφωνα κ.ο.κ.
Δύσκολα περίμενε κανείς ότι ο Σούπερ Μάριο θα επιστρέψει, αλλά, όχι μόνο επέστρεψε, αλλά η καινούρια ταινία με τον ήρωα της Nintendo, τριάντα χρόνια μετά την προηγούμενη, σπάει τα ταμεία σε όλες τις αίθουσες του κόσμου. Το «Κ» πήγε σινεμά και είδε την περιπέτεια του Super Mario Bros. Movie, προσπαθώντας να καταλάβει γιατί μια ταινία που κατά γενική ομολογία δεν είναι τίποτα πολύ σπουδαίο, έχει γοητεύσει μέσα σε λίγες μέρες τόσα εκατομμύρια θεατές. Γιατί; Τόσο πολύ μας έχουν λείψει τα ’90s;
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί σήμερα με την «Καθημερινή».
