Μαζί με τους γονείς της, Γιάννη και Μαρία, η ενάμιση έτους Ελένη ζει στην Πάρνηθα. Τα τρία μέλη αυτής της οικογένειας αποτελούν τους μοναδικούς μόνιμους κατοίκους της ορεινής ζώνης. Η Μαρία και ο Γιώργος γνωρίστηκαν εκεί και έκτοτε άρχισαν να στήνουν τη ζωή τους στο βουνό. Προνομιούχοι σίγουρα, μια και ο εθνικός δρυμός απαγορεύεται να κατοικηθεί και οικισμοί υπάρχουν μόνο στους πρόποδές του. Το δικαίωμα, όμως, αυτό το έχουν επειδή διαχειρίζονται τα δύο ορειβατικά καταφύγια που λειτουργούν στην Πάρνηθα, το Μπάφι και το Φλαμπούρι, στα 1.161 μ. και στα 1.158 μ. υψόμετρο αντίστοιχα.
Τώρα μαθαίνουν στην κόρη τους πώς να ζει στη φύση. Ξυπνούν μέσα σε μυστηριακές ομίχλες, περπατούν στο δάσος, μαζεύουν καρπούς και… σκουπίδια που αφήνουν οι επισκέπτες του Σαββατοκύριακου, πίνουν νερό με τις χούφτες από τις πηγές, εντοπίζουν γύρω τους ελάφια και αλεπούδες, χαζεύουν το γοητευτικό ηλιοβασίλεμα και όλο το Λεκανοπέδιο φωτισμένο τις νύχτες, σαν μαγικό χαλί στα πόδια τους.
«Τώρα έχει γίνει συνήθεια μεν, αλλά το εκτιμάς κάθε μέρα. Σταματάς δύο λεπτά και σκέφτεσαι: “Δες πού ζω”. Αν μάθεις στη φύση, δεν υπάρχει επιστροφή, δεν μπορείς να ξαναζήσεις συμβατικά, στην Αθήνα. Ακόμη και όταν έχουμε άγχος ή διαφωνία ως ζευγάρι, βγαίνουμε έξω και ηρεμούμε. Και η μικρή βγαίνει και σταματάει να κλαίει», λέει η Μαρία.
Μας μιλάνε για την καθημερινότητα τους, το πώς πάει σχολείο η μικρή, πώς αντιμετωπίζουν τα θέματα υγείας, τις διαφορές με την ζωή στην Αθήνα, και το πώς βιώνουν την απομόνωση. Κοινώς το πως μοιάζει η ζωή στα 1.161 μ.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί σήμερα με την «Καθημερινή».
