Όπως και στη ζωή, έτσι και στη διαχείριση των απορριμμάτων, μερικές φορές χρειάζεται να πιάσεις πάτο προκειμένου να αντιληφθείς ότι ήρθε η ώρα να αλλάξεις. Στην Κέρκυρα, ο πάτος αυτός ήταν η περίοδος 2017-2018, όταν ο μοναδικός ΧΥΤΑ του νησιού έκλεισε μετά από καταδίκη από το Ευρωδικαστήριο, επειδή είχε μετατραπεί σε μια ανεξέλεγκτη χωματερή. Μέσα σε λίγους μήνες, όλο το νησί μετατράπηκε σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Το σοκ για τους κατοίκους και τους επισκέπτες ήταν μεγάλο. Για ένα κομμάτι της κοινωνίας του νησιού, η αντίδραση εξαντλήθηκε στην οργή. Για ένα άλλο, όμως, έγινε αφετηρία για κινητοποίηση. Οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι μέρος της λύσης θα ήταν η μείωση των ποσοτήτων που καταλήγουν στα σκουπίδια ‒η επαναχρησιμοποίηση και η ανακύκλωση‒ και αποφάσισαν να κάνουν κάτι γι’ αυτό.
Ένας από τους ανθρώπους αυτούς ήταν ο λογιστής Θοδωρής Βώρος. «Είχα παρακολουθήσει σεμινάρια στο Εναλλακτικό Εργαστήριο Κέρκυρας για τη διαχείριση στερεών αποβλήτων. Ξεκίνησα με αυτή την υπόθεση εντελώς άσχετος και έμαθα ότι, αν κάνεις σωστό διαχωρισμό, μπορεί να καταλήξεις μόλις με ένα 10% που είναι μη ανακυκλώσιμο. Αρχίσαμε να συζητάμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με άλλους ανθρώπους που ήμασταν ενεργοί με διάφορους τρόπους, λ.χ. κάναμε καθαρισμούς σε παραλίες και μονοπάτια. Και έπεσε η ιδέα να κάνουμε κάτι στα χωριά μας».
Η πρώτη κίνηση έγινε στο χωριό Σπαρτύλας τον Μάρτιο του 2018. «Έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι Άγγλοι που ζουν στο νησί. Δημιούργησαν έναν χώρο που ονομάστηκε “πράσινη γωνιά” και λειτουργούσε αποκλειστικά με εθελοντές. Για τη λειτουργία του δημιούργησαν μια ομάδα στα social media, μέσα από την οποία συζητούσαν, ενημέρωναν, αντάλλασσαν αντικείμενα». Η ιδέα ήταν απλή: δημιουργούμε έναν χώρο στον οποίο κάποιος φέρνει τα ανακυκλώσιμα υλικά από το σπίτι ή την επιχείρησή του ή όσα τυχόν δεν χρειάζεται, αλλά μπορεί να φανούν χρήσιμα σε κάποιον άλλο. Τα ανακυκλώσιμα κατέληγαν δωρεάν σε κάποια πιστοποιημένη εταιρεία, που αναλάμβανε τη διαχείρισή τους.
To «Κ» ταξίδεψε στην Κέρκυρα και είδε από κοντά πώς εξελίσσεται το κίνημα των κατοίκων και πώς κάποιες φορές η «καθαρή» λύση είναι μπροστά στα μάτια μας.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 7 Μαΐου με την «Καθημερινή».
