Όταν η 34χρονη Σόνια ανακοίνωσε στην οικογένειά της ότι πρόκειται να παντρευτεί με τον σύντροφό της, τον αρχικό ενθουσιασμό διαδέχτηκε γρήγορα μια παγωμάρα. Το ίδιο βράδυ βρήκε στο κινητό της ένα τεράστιο μήνυμα από τον αγαπημένο της θείο, «κάπως χειριστικό», όπως λέει: «Ξεκινούσε λέγοντας πόσο περήφανος και χαρούμενος είναι για μένα και κατέληγε σε ένα κήρυγμα υπέρ του γάμου στην εκκλησία». Πώς ήταν δυνατόν, της έγραφε, να μη συνεχίσει την παράδοση της οικογένειάς τους; Τον είχε απογοητεύσει. Στην πραγματικότητα, ο γάμος της Σόνιας δεν ήταν καν γάμος. Η ένωσή της με τον σύντροφό της τελέστηκε μέσω του συμφώνου συμβίωσης στο γραφείο μιας συμβολαιογράφου. Ήταν μια μέρα χωρίς σχέδια για το τι θα φορέσει ούτε ποιους φίλους θα καλέσει. Αργότερα όμως φόρεσε ένα νυφικό, εθιμοτυπικά, και μαζί με τον σύντροφό της και τους κοντινούς τους ανθρώπους έκαναν ένα μεγάλο πάρτι χορεύοντας και γιορτάζοντας μέχρι το πρωί. «Τη στιγμή που αντικρίσαμε τους φίλους μας μαζεμένους, ένιωσα κάτι μέσα μου να λέει “από τώρα μετράει”. Και ας ήταν απλώς ένα πάρτι. Όλοι κλαίγαμε και κανείς δεν ήξερε γιατί». Η περίπτωση της Σόνιας δεν είναι πρωτότυπη.
Τα τελευταία χρόνια, οι επαγγελματίες της μεγάλης βιομηχανίας των γάμων, τα στατιστικά στοιχεία και η καθημερινή εμπειρία των συζητήσεων στις παρέες αναδεικνύουν μια νέα τάση: την απομάκρυνση από αυτό που οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό τους ως παραδοσιακό γάμο (για τα ετερόφυλα ζευγάρια, μια και στη χώρα μας τα ομόφυλα ζευγάρια ακόμη δεν έχουν ίσα δικαιώματα). Mια τελετή, δηλαδή, στην εκκλησία ακολουθούμενη από μια δεξίωση, τραπέζια-ροτόντες με λευκά τραπεζομάντιλα και καλεσμένους όσους περισσότερους αντέχει η τσέπη των γονιών, όπου η νύφη πετάει την ανθοδέσμη και στο τέλος κόβουν μαζί μια τούρτα. Από ό,τι φαίνεται, η πανδημία επέσπευσε μια αλλαγή που ήταν έτσι κι αλλιώς προγραμματισμένη να συμβεί: τα ζευγάρια μέσα στην καραντίνα είδαν ότι μπορούν να κάνουν μια πολύ μαζεμένη γιορτή με λιγότερους φίλους, και πάλι να είναι μια στιγμή που θα τη θυμούνται. Επίσης, μετά την τελευταία δεκαετία δεν είναι πια καθόλου αυτονόητο ότι οι άνθρωποι μπορούν να διαθέσουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ για έναν γάμο. Άλλαξαν οι προτεραιότητες και έχουν μπει μπροστά ανάγκες όπως η στέγαση, τα ταξίδια ή η αποταμίευση.
Μιλήσαμε με επαγγελματίες της βιομηχανίας του γάμου, ζευγάρια που παντρεύτηκαν σε εκκλησία ή υπέγραψαν σύμφωνο και άλλα που έκαναν μικρό, μεγαλύτερο ή καθόλου γλέντι και καταγράψαμε ποιες είναι οι σύγχρονες τάσεις σε ένα θεσμό που μεταβάλλεται μαζί με την εποχή.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 18 Ιουνίου με την «Καθημερινή».
