Δυνατά μπιτ, χαβανέζικα πουκάμισα και πλατιά χαμόγελα. Κανένας δεν μπορεί να θυμηθεί πότε ήταν η πρώτη ή η τελευταία φορά που άκουσε Fatboy Slim, όμως όλοι έχουμε μια αίσθηση από την ενέργεια, τη χαρά της μουσικής του. Πρωτότυπα κομμάτια, εμπνευσμένα ρεμίξ, DJ sets σε κάθε γωνιά του πλανήτη, εικόνες από ξέφρενες νύχτες χωρίς κινητά. Πολλοί θα ζήλευαν τις εμπειρίες του… Στα 60 του σήμερα, ο αειθαλής Νόρμαν Κουκ συνεχίζει ένα πάρτι που δεν οδηγεί στη ζάλη του χανγκόβερ, όπως παλιότερα, αλλά στο ξεγέλασμα του θανάτου. Αυτό μάλλον είναι και το μήνυμα του emoji που τον συνοδεύει όλα αυτά τα χρόνια: μια κίτρινη χαμογελαστή φατσούλα που από κάτω έχει δύο οστά χιαστί.
Στη συνομιλία μας μέσω Zoom, λίγες μέρες πριν από το πάρτι του στο Ξέφωτο του ΚΠΙΣΝ, φοράει ένα χαβανέζικο πουκάμισο όπως αυτά που φοράει στα σόου του. Είναι χαμογελαστός, πρόθυμος για αστεία αλλά και προσγειωμένος. Καθώς υποβάλλω τις ερωτήσεις, ρουφάει τζούρες από το ηλεκτρονικό του τσιγάρο. Καθώς μου απαντά, χαζεύω τη βιβλιοθήκη πίσω του: πολλά CD, μικροσκοπικά ηχεία, ένα αστείο κουκλάκι, ένα στρατιωτικό κράνος που γράφει «Born to thrill».
Τον ρωτάω αν θυμάται πιο είναι το πρώτο κομμάτι που σας έκανε να χορέψει. «Ω! (Παύση). Το πρώτο τραγούδι που με έκανε να χορέψω… (Παύση). Ξέρεις τι; Δεν μου έχει κάνει κανένας αυτή την ερώτηση! Όλοι ρωτάνε για τον πρώτο δίσκο που αγόρασα, αλλά κανένας δεν μίλησε για χορό. Νομίζω ήταν οι Beatles και συγκεκριμένα το Ob-la-di, Ob-la-da. Πρέπει να ήμουν 5-6 χρονών. Θυμάμαι να το ακούω και να μου αρέσει αυτό το groove [σ.σ.: Μιμείται τον ήχο και τον ρυθμό του μπάσου, χορεύοντας στην καρέκλα του]. ΟΚ, το ξέρω, δεν είναι το πιο κουλ τραγούδι του κόσμου. Θα μπορούσα να είχα πει το Helter skelter».
Ήταν η αρχή μιας απολαυστικής κουβέντας.
Διαβάστε περισσότερα στο νέο τεύχος του «Κ» που κυκλοφορεί την Κυριακή 2 Ιουλίου με την «Καθημερινή».
